Bardzo szkoda, że zmarnowano tak ciekawy temat: całkowita kontrola ludzkości dzięki czipom wszczepianym wszystkim ludziom. Tym bardziej że autor dostrzega pewne mechanizmy umożliwiające przeprowadzenie takiej operacji bez żadnego buntu i sprzeciwu: „Ludzie nie zgodziliby się na ten rodzaj kontroli. Ale to tylko kwestia czasu. Nasi obywatele boją się terroryzmu do tego stopnia, że wkrótce kupią wszystko [w znaczeniu: zgodzą się na wszystko], co im zaoferujemy (…) sami będą się o to prosić” (s. 138). Coś znajomego, prawda? To się nazywa „problem–reakcja–rozwiązanie” (więcej na ten temat znaleźć można w internecie).
To wcale nie fikcja, bo zaczątki takiej totalnej kontroli już mamy i autor nawet o tym pisze.
Początek opowieści jest niezły i zaciekawia, a potem jest już niestety coraz gorzej. W rezultacie otrzymujemy scenariusz sensacyjnego filmu klasy C albo nawet i Z, bo mamy i gonitwę po mieście, i zmiany samochodów, i ucieczki, i pojawia się również – a jakże! – dziewczyna, której „długie, jasne włosy spadały na ramiona. Świetliste, lazurowe oczy idealnie harmonizowały z niebieską piżamą (…). Jest zachwycająca” (s. 100). W tym momencie odechciało mi się czytać.
Skończyłam jednak, bo byłam w sumie ciekawa. Chwała Bogu, happy endu nie ma, bo to byłoby już przegięcie.
Daję 6 gwiazdek, w tym 3 gratis: 2 za temat (Nowy Porządek Świata), który jest mi szczególnie bliski, i 1 za to, że tą piękną dziewczyną była Anna z Krakowa ;).

Bardzo szkoda, że zmarnowano tak ciekawy temat: całkowita kontrola ludzkości dzięki czipom wszczepianym wszystkim ludziom. Tym bardziej że autor dostrzega pewne mechanizmy umożliwiające przeprowadzenie takiej operacji bez żadnego buntu i sprzeciwu: „Ludzie nie zgodziliby się na ten rodzaj kontroli. Ale to tylko kwestia czasu. Nasi obywatele boją się terroryzmu do tego...