„Whisper – tak Noa nazywa pięćsetletni dom na wsi, w którym wraz z matką ma spędzić wakacje. W starym budynku panuje dziwna atmosfera, jakby czaiło się w nim coś niesamowitego, wyczekującego, ale nikt poza Noą tego nie czuje…” Już po tych słowach wiedziałam, że jest to książką dla mnie. Lekka nutka grozy, zagadkowość, miłość, duchy… Po prostu rewelacja! Czytając książkę czułam całą tajemniczość, jakiej szukałam w lekturze. A zakończenie było dla mnie największą niespodzianką, ponieważ sama w życiu bym się go nie domyśliła. Ogółem mówiąc „Whisper…” czyta się szybko, łatwo i przyjemnie, czyli tak, jak to ludzie lubią najbardziej.
Noa, jej matka Kat oraz ich przyjaciel Gilbert wspólnie wyjeżdżają na wieś, aby tam spędzić wymarzone wakacje. Na miejscu okazuje się, że domek, który był niezamieszkany od lat, wymaga małej renowacji – zerwania starych tapet, otynkowania i pomalowania ścian. Postanawiają więc zatrudnić miejscowego chłopca – zielonookiego Davida, który pomoże im we wszystkich pracach remontowych. Na jego widok serce Noi zaczyna bić szybciej, chociaż na początku ich znajomość nie zaczęła się dobrze. Pewnego dnia chłopak proponuje urządzenie seansu spirytystycznego, na który wszyscy domownicy chętnie przystają. Podczas zabawy „odzywa” się do nich duch Elizy – dziewczyny, która została zamordowana na strychu Whispera trzydzieści lat temu. Noa i David postanawiają wyjaśnić sprawę morderstwa. Chcą też dowiedzieć się czym jest tajemniczy „klejnot” Elizy. Co z tego wyniknie? Jakie zagadki kryje dom? Czy wszystko skończy się dobrze?
Niesamowita! Tylko to słowo przychodzi mi do głowy, gdy myślę o tej książce. Właśnie taki jest „Whisper. Nawiedzony dom”. Wciąga już od pierwszych i trudno się od niego oderwać. Po przeczytaniu całości żałowałam, że to już koniec tej historii. Hmm, mówiąc jeszcze o okładce, nie pasuje ona do treści książki. Owszem jest na niej duch, niejaka tajemniczość, ale zdecydowanie nie ta. Jest to książka młodzieżowa, dlatego też polecam ją młodzieży. 10/10 !!!

„Whisper – tak Noa nazywa pięćsetletni dom na wsi, w którym wraz z matką ma spędzić wakacje. W starym budynku panuje dziwna atmosfera, jakby czaiło się w nim coś niesamowitego, wyczekującego, ale nikt poza Noą tego nie czuje…” Już po tych słowach wiedziałam, że jest to książką dla mnie. Lekka nutka grozy, zagadkowość, miłość, duchy… Po prostu rewelacja! Czytając książkę...