Kilka opowieści grozy, trochę na temat mrocznych stron ludzkiej natury, porcja wydarzeń dziwnych i niesamowitych, nieco przygody, nieco fantastyki, do tego science fiction trącące myszką, z pewnym nadmiarem technicznych opisów, dawka humoru i kpiny, no i oczywiście sławetne opowiadania detektywistyczne, które zainspirowały kilkadziesiąt lat później imć Conan Doyle'a - oto co składa się na wybór opowiadań pana Poe. Wszystko w archaicznym stylu i nader archaicznym przekładzie. Jeśli się pokona tę trudność, można zrozumieć przyczyny, dla których autorem tym zachwycał się chociażby Borges, ale czy można podzielić ten zachwyt? O ile wasze zainteresowania nie dryfują w kierunku historii literatury, nie musicie utworów pana Poe czytać. Naprawdę wiele do piśmiennictwa wniosły, naprawdę zaispirowały wielu autorów, ba, całe nurty literackie, warto o tym wiedzieć, warto panu Poe oddać hołd, ale jeśli czytać, to lepiej coś stulecie czy półtora późniejszego.

Kilka opowieści grozy, trochę na temat mrocznych stron ludzkiej natury, porcja wydarzeń dziwnych i niesamowitych, nieco przygody, nieco fantastyki, do tego science fiction trącące myszką, z pewnym nadmiarem technicznych opisów, dawka humoru i kpiny, no i oczywiście sławetne opowiadania detektywistyczne, które zainspirowały kilkadziesiąt lat później imć Conan Doyle'a - oto...