Książka mocno inspirowana. Gdy zobaczyłam okładkę od razu skojarzyło mi się z grą Alan Wake i nie myliłam się :D autor zbyt mocno opiera się na klasykach gatunku, wydawało mi się, że chciał niejako zrobić kompilację znanych i dobrych motywów, trochę w tym siebie stracił.

Podobała mi się narracja, bardzo ładne metafory, Lewandowski nakreślał piękne obrazy. Podziwiam! Dialogi natomiast często były miałkie, sztampowe (w stylu filmów dla twardzieli, nieraz odnosiłam wrażenie, że gdzieś to już słyszałam), wybuchałam niejednokrotnie sarkastycznym śmiechem, szkopuł polega na tym, że bohaterowie mówili całkiem na poważnie, a ich "testosteronowa ruletka" wraz z silącymi się na inteligencję ripostami po prostu czasami mnie żenowały :D mam nadzieję, że ten zabieg był celowy...

Były momenty, podczas których chciałam lwią część tekstu opuścić, ponieważ strasznie wiało nudą. A jak wieje nudą to i klimat potrafi się ulotnić, co przy tym gatunku jest dużą wadą. Co trochę dziwne, bo pomysł na fabułę był, główni bohaterowie interesujący, narracja prowadzona przepięknie, więc dlaczego?

Książka mocno inspirowana. Gdy zobaczyłam okładkę od razu skojarzyło mi się z grą Alan Wake i nie myliłam się :D autor zbyt mocno opiera się na klasykach gatunku, wydawało mi się, że chciał niejako zrobić kompilację znanych i dobrych motywów, trochę w tym siebie stracił.

Podobała mi się narracja, bardzo ładne metafory, Lewandowski nakreślał piękne obrazy. Podziwiam!...