http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/10/remedium-suzanne-young.html

Śmierć ukochanej osoby zawsze bardzo boli. Niekiedy nie potrafimy poradzić sobie nie tylko z brakiem bliskiego człowieka, ale także własnymi emocjami i uczuciami, jakie targają nami każdego dnia. Dodatkowym cierpieniem jest fakt, że nie zdążyliśmy pożegnać się ze zmarłym w odpowiedni sposób - być może rozstaliśmy się w gniewie, nie przekazaliśmy informacji o swoich uczuciach, oskarżamy siebie o śmierć ukochanej istoty. A jeśli można byłoby to wszystko naprawić i spotkać zmarłego? Może nieco inaczej wyglądającego, ale różniącego się jedynie w małych szczegółach; może lekko odstającego swoich zachowaniem, ale jednak niemal takiego samego... Czytelniku, jeżeli mógłbyś spotkać sobowtóra ukochanego zmarłego człowieka i miałbyś okazję powiedzieć mu wszystko to, czego nie zdążyłeś - zaryzykowałbyś?

Po dwóch poprzednich tomach serii Program przyszedł czas na kolejny - tym razem pokazujący życie przed wybuchem epidemii samobójstw. Główną bohaterką jest siedemnastoletnia Quinlan McKee pracująca jako sobowtór, czyli osoba odgrywająca rolę kogoś zmarłego po to, aby dać szansę bliskim na pożegnanie się. Zadaniem takowej terapii jest nabycie umiejętności radzenia sobie z żałobą. Owa praca jest niezwykle obciążająca psychicznie, ponieważ po długim czasie wcielania się w różne role, wszystkie wspomnienia zaczynają zlewać się w jedno, przez co sobowtór może pogubić się w tym, które z nich pochodzą z jego przeszłości, a co jest jedynie wyobrażeniem.

Tym razem główna bohaterka musi wcielić się w Catalinę Barnes, która okazuje się niezwykle wyjątkowym przypadkiem, nad jakim bardzo zależy wydziałowi żałoby. Dodatkowym utrudnieniem jest konieczność pracy nie tylko z rodzicami zmarłej, ale również przepracowanie żałoby jej chłopaka, który bardzo przeżywa utratę ukochanej. Rozmiar miłości Isaaca do Cataliny jest tak duży, iż zaczyna poważnie imponować Quinn. Dziewczyna zbyt mocno wczuwa się w rolę, nadużywając swoich uprawnień...

"Remedium" to trzeci tom serii, jednak dotyczy wydarzeń dziejących się przed tymi mającymi miejsce w dwóch poprzednich. "Plaga samobójców" i "Kuracja samobójców" to historia poruszająca zdarzenia po epidemii samobójstw wśród młodych ludzi, a "Remedium" pokazuje, co działo się przedtem, sprawiając, że młodzież zaczęła odbierać sobie życie. Nigdy wcześniej nie czytałam książki poruszającej temat terapii poprzez odgrywanie roli zmarłego, dlatego chętnie zagłębiłam się w ten wątek. Bardzo spodobał mi się pomysł Suzanne Young, gdyż wniósł on sporo świeżości do literatury.

Niejednokrotnie współczułam Quinn - jej praca, której w zasadzie nie podjęła się z własnej nieprzymuszonej woli, sprawia, że ludzie nie darzą jej sympatią. Nienawidzą jej niemal wszyscy, a ona jak każdy człowiek potrzebuje poczucia bezpieczeństwa, czułości i miłości, której nigdy nie doznała od ojca. Dla niego, jako szefa wydziału żałoby, zależy jedynie na tym, aby córka pięła się po szczeblach kariery, będąc coraz lepszym sobowtórem, niezależnie od obciążeń psychicznych wynikających z takiego zajęcia. Przyjaciele Quinn uświadamiali jej, mniej lub bardziej obrazowo, że powinna w końcu skończyć z tym, co powoli zaczyna ją wykańczać, jednak ona nadal brnęła w pracę, wierząc w dobre intencje ojca.

W książce zabrakło mi samej Quinlan - owszem, jest to główna bohaterka, której pełno na każdej stronie, jednak znacząca większość wydarzeń kręci się wokół życia Cataliny. Mam nadzieję, że w "Epidemii" autorka bliżej przyjrzy się Quinn, a nie rolom, jakie przyszło jej odgrywać.

Ta lektura to swoista sinusoida. Początkowo poczułam niemały zachwyt, czując, że będzie to dotąd najlepsza część. Później emocje opadły i było tylko coraz nudniej - w zasadzie większość książki traktuje nieco o niczym. Wydarzenia wloką się niemiłosiernie, a akcja niemalże stoi w miejscu. Za to ostatnie rozdziały znowu podnoszą poziom, intrygując i trzymając w niepewności, przez co od razu chciałoby się sięgnąć po "Epidemię". Niemniej żałuję, że ta powieść jest tak nierówna, przez co nie potrafię jej jednoznacznie ocenić.

Ta książka bardzo mocno uświadamia, że tak naprawdę nikomu nie możemy ufać w stu procentach. Nawet ci (a może szczególnie oni?), którzy powinni być dla nas oparciem w najtrudniejszych chwilach, potrafią układać nam życie poza naszymi plecami, nieraz dosłownie wbijając nóż w plecy. A jak wiadomo, ból zadany przez bliskich jest zdecydowanie bardziej bolesny niż od tych, których w zasadzie nie znamy.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/10/remedium-suzanne-young.html

Śmierć ukochanej osoby zawsze bardzo boli. Niekiedy nie potrafimy poradzić sobie nie tylko z brakiem bliskiego człowieka, ale także własnymi emocjami i uczuciami, jakie targają nami każdego dnia. Dodatkowym cierpieniem jest fakt, że nie zdążyliśmy pożegnać się ze zmarłym w odpowiedni sposób - być może...