"Padlinożercy", druga część przygód komisarz Orłowskiej, trzyma w napięciu znacznie dłużej niż część pierwsza. W "Albatrosie i hienie" wszystko było niemal całkowicie jasne już w połowie książki. W "Padlinożercach" mordercy zostają ujawnieni pod koniec, co czyni tę pozycję nieco bardziej atrakcyjną.
Niestety książka jest niedbale wydana. Roi się w niej od literówek. Podobnie jak w części pierwszej, miałem wrażenie, że na całej linii zawiodła korekta. Do tego fabuła nie jest do końca przemyślana. Piętnastolatka, która uciekając w lesie przed oprawcami depczącymi jej po piętach, zdziera taśmę zaklejającą jej usta... bez użycia rąk, bo te ma skrępowane na plecach? Strażak, który wyłamuje kłódkę prętem zbrojeniowym? Strasznie słabe taśmy i kłódki sprowadzamy chyba ostatnio. Albo niektóre wydarzenia są tu mocno naciągane.
Ponadto, autor "Padlinożerców" uzyskał u mnie tytuł Mistrza Masła Maślanego. Poza "chwilą czasu", której używał również w pierwszej części, pojawiły się nowe: patolog nie potrafi "sprecyzować dokładniej" daty śmierci a podwładna komisarz Orłowskiej ma na jej polecenie "wracać z powrotem".
Jeśli sięgnę po trzecią część tej serii to chyba tylko po to, żeby z wrodzonej złośliwości pastwić się nad językiem narracji.
Podsumowując: dość ciekawa i nieźle trzymająca w napięciu fabuła, ale jednak zepsuta przez niedopracowane szczegóły, koszmarny język ("dymiące kubki"???) i brak korekty.

"Padlinożercy", druga część przygód komisarz Orłowskiej, trzyma w napięciu znacznie dłużej niż część pierwsza. W "Albatrosie i hienie" wszystko było niemal całkowicie jasne już w połowie książki. W "Padlinożercach" mordercy zostają ujawnieni pod koniec, co czyni tę pozycję nieco bardziej atrakcyjną.
Niestety książka jest niedbale wydana. Roi się w niej od literówek....