Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Wiktoria Płatowa
![Wiktoria Płatowa](https://s.lubimyczytac.pl/upload/default-author-140x200.jpg)
2
6,6/10
Pisze książki: kryminał, sensacja, thriller
Na początku lat 90-tych ukończyła wydział pisania scenariuszy Wszechzwiązkowego Państwowego Instytutu Filmowego, jednak z powodu zapaści rodzimej kinematografii jej zawód okazał się mało przydatny. W ciągu pięciu lat udało się zrealizować tylko dwa scenariusze do filmów dokumentalnych. Sytuacja zmieniła się po spotkaniu z przyjaciółmi z instytutu, którzy namówili ją do napisania powieści kryminalnej i spróbowania szczęścia w jakimś wydawnictwie.
W ciągu czterech miesięcy powstał rękopis pierwszej powieści, którą udało się zainteresować duże rosyjskie wydawnictwo EKSMO. Tak rozpoczęła się literacka kariera popularnej autorki, która zdobyła uznanie w Rosji i w kilku krajach europejskich. Parę lat współpracy z wydawnictwem EKSMO zaowocowało 11 powieściami. Na motywach dwóch swoich opowiadań Płatowa napisała scenariusze do seriali telewizyjnych. Z początkiem roku 2002 podjęła współpracę z wydawnictwem Astriel. Rozstanie z EKSMO zakończyło się skandalem i procesem sądowym o naruszenie praw autorskich, po tym jak EKSMO wypuściło na rynek jedną z jej książek bez umowy oraz książkę innego autora sygnowaną nazwiskiem Płatowej.
Pisarkę cechuje charakterystyczny styl, ceniony przez krytyków i niepowtarzalny. Jej książki dawno wyszły poza schemat tradycyjnych kryminałów czy thrillerów i stały się czymś więcej – wspaniałą prozą przekraczającą granicę realizmu.
W ciągu czterech miesięcy powstał rękopis pierwszej powieści, którą udało się zainteresować duże rosyjskie wydawnictwo EKSMO. Tak rozpoczęła się literacka kariera popularnej autorki, która zdobyła uznanie w Rosji i w kilku krajach europejskich. Parę lat współpracy z wydawnictwem EKSMO zaowocowało 11 powieściami. Na motywach dwóch swoich opowiadań Płatowa napisała scenariusze do seriali telewizyjnych. Z początkiem roku 2002 podjęła współpracę z wydawnictwem Astriel. Rozstanie z EKSMO zakończyło się skandalem i procesem sądowym o naruszenie praw autorskich, po tym jak EKSMO wypuściło na rynek jedną z jej książek bez umowy oraz książkę innego autora sygnowaną nazwiskiem Płatowej.
Pisarkę cechuje charakterystyczny styl, ceniony przez krytyków i niepowtarzalny. Jej książki dawno wyszły poza schemat tradycyjnych kryminałów czy thrillerów i stały się czymś więcej – wspaniałą prozą przekraczającą granicę realizmu.
6,6/10średnia ocena książek autora
173 przeczytało książki autora
103 chce przeczytać książki autora
7fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Rytuał ostatniej nocy Wiktoria Płatowa ![Rytuał ostatniej nocy](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/28000/28181/352x500.jpg)
6,4
![Rytuał ostatniej nocy](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/28000/28181/352x500.jpg)
Moim przekleństwem jest to, że kiedy coś zacznę czytać lub oglądać, nie przestanę, dopóki nie dobrnę do końca. Rytuał ostatniej nocy, wpadł w moje ręce przypadkiem, gdyż, otrzymałem tę książkę, jako nagrodę w wygranym konkursie. Tak więc to, że zacząłem ją czytać, sprawił przypadek. Z takich przypadków zbudowana jest cała fabuła powieści. Ale może cos więcej o tej fabule. Główną bohaterką jest wykwalifikowana, ekskluzywna rosyjska prostytutka Warwara. Waria to kobieta, u której znalezienie w głowie szarych komórek zajęłoby wieki. Sama się do tego przyznaje i wcale się tego nie wstydzi. Wykonując najstarszy zawód świata często wspomina o członkach, stosunkach i innych przeżyciach związanych ze swoim zawodem. Jednak zdenerwowana Waria, potrafi zdumieć chyba każdego czytelnika. Jak to przystało na prostytutkę i do tego Rosjankę, używa niecenzuralnych słów. Najcięższy gatunek tego słownictwa, jaki udało mi się odnaleźć w tekście, to „kurka wodna”, do tego serwowana w języku estońskim. „Kurka wodna” kojarzy mi się z polską komedią pt. Nie lubię poniedziałku, która zawsze wzbudza we mnie, uśmiech i radość. Książka, którą już na szczęście skończyłem, nie wzbudzała we mnie ani jednego, ani drugiego. Pomimo tego, że powieść ta jest podróbką rodzimej Chmielewskiej, która w Rosji jest bardzo popularna, mnie do śmiechu nie doprowadzała. Autorka czyniła wiele starań, aby rozmieszać, ale dla mnie były to marne starania. Nie przemawia do mnie ten typ humoru. Historia zawarta w książce też wcale mnie nie zaciekawiła. Już na samym początku, stwierdziłem, że raczej nie będę zbyt mocno przejęty, czy Warwara zostanie oczyszczona z dwóch morderstw, o które ją oskarżono. Wiktoria Płatowa, Daria Doncowa jak i pewnie Polina Daszkowa, nie staną się raczej moimi ulubionymi autorkami. Nie polubiłem tego typu kryminałów.
Kryształowa pułapka Wiktoria Płatowa ![Kryształowa pułapka](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/59000/59998/352x500.jpg)
6,9
![Kryształowa pułapka](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/59000/59998/352x500.jpg)
Od przeszło roku uczę się intensywnie języka rosyjskiego. Z racji tego, że edukację zaczynałem w czasach schyłku komunizmu, język naszego bratniego narodu był w szkole przedmiotem obowiązkowym. Nauka rozpoczynała się w połowie ośmioletniej podstawówki, czyli od piątej klasy. Wpajana w domu nienawiść do wszystkiego, co radzieckie sprawiła, że nawet po kolejnych czterech latach nauki w liceum moja zdolność konwersacji w języku rosyjskim stała na bardzo niskim poziomie.
Czasy się zmieniły i choć Rosja nadal potrafi być jeszcze często radziecka, to jednak już zupełnie inny kraj. W mojej poprzedniej pracy często komunikowałem się z kontrahentami zza wschodniej granicy, a tylko nieliczni władali polskim. Zostałem zmuszony do nadrabiania zaległości i, mimo iż nie ma już potrzeby, nadal uczę się intensywnie. Nie da się jednak dobrze poznać języka, w całkowitym oderwaniu od kultury narodu. Dlatego też, gdy trafiła mi się okazja przeczytania książki Wiktorii Płatowej „Kryształowa pułapka”, nie mogłem się doczekać lektury. Pierwsza sięgnęła po nią moja żona i pochłonęła w błyskawicznym tempie. Mnie poszło równie szybko.
http://www.dozamagazyn.pl/wordpress/wiktoria-platowa-krysztalowa-pulapka-recenzja/