Prawie nigdy nie czytam opisu akcji książki, który możemy znaleźć z tyłu okładki... Tak było i tym razem, więc spodziewałam się, że I że ci nie odpuszczę opowie mi historię o perypetiach świeżego małżeństwa, w którym kobieta jest zołzą do kwadratu i nie ma zamiaru odpuścić swojemu ukochanemu. Myślałam, że zamieszkają razem po ślubie i zaczną się pracowicie kłócić – rzucając zarówno przekleństwami jak i przyrządami gospodarstwa domowego. Okazało się jednak, że do małżeństwa… w ogóle nie doszło! Nie zmienia to jednak faktu, że czekała mnie ciekawa przygoda z czupurną Kaliną.

Jeżeli w przeciwieństwie do mnie czytacie opisy książek, nie będzie dla Was niespodzianką, że Kalina dowiaduje się o zdradzie narzeczonego tuż przed ołtarzem… I choć w Polsce nie mamy zwyczaju wygłaszać typowo amerykańskiej formułki „Jeżeli ktoś zna powód dla którego to małżeństwo nie może być zawarte niech powie teraz albo zamilknie na wieki”, to jedna z osób podczas ślubu Kaliny i Patryka postanawia zabrać głos i przyznać się do ciąży z panem młodym.

Załamana i zdruzgotana zdradą Kalina postanawia (na złość niedoszłemu mężowi), wykorzystać prezent ślubny, który przyszedł pocztą już po ich burzliwym rozstaniu. Pakuje więc walizki i wyrusza do SPA, w którym co sekundę pakuje się w tarapaty... Już pierwszego dnia zostaje omyłkowo zatrudniona, a nad ranem okradziona! Później wokół nieszczęsnej Kaliny dzieją się już same cuda, ale o tym już przeczytajcie lepiej sami.

Duża pochwała należy się autorce za kreację bohaterów, którzy mają charakterystyczne cechy wyglądu, stylu bycia, a nawet sposobu wypowiadania się (chociaż w przypadku pewnej Szparki bywało to dla mnie irytujące). Nie zmienia to jednak faktu, że każdego mogłam sobie bez problemu wyobrazić i widziałam w nich prawdziwych ludzi, a nie postaci-widma. Chrapiąca kucharka, lekko zawiany Stary Jan i policjant wiecznie zawijający wąsa, to tylko część wesołej gromady ze SPA w Kamionkach.

I że ci nie odpuszczę to bardzo lekka i miła lektura, która była cudownym ukojeniem dla moich nerwów zszarganych sesją i egzaminacyjnym stresem. Nie jest może dziełem wybitnym czy zapierającym dech w piersi, ale wyjątkowo przyjemnie się czyta i daje odpocząć od męczącej codzienności. Jest ciepła, przepełniona humorem, romantyczna i wciągająca od pierwszych stron. Lekkie pióro autorki i przyjemna, wiejska atmosfera książki są jej głównymi zaletami, a wątek kryminalny jest tylko przyjemnym dodatkiem. Minusy, to przewidywalność (może to jednak dotyczyć tylko mnie, bo czytam dużo kryminałów i łatwo się domyślam co i jak), zbyt mało wplecionej wiedzy czy wątków pobocznych i lekki niedosyt po skończonej lekturze. Niemniej jednak uważam, że książka jest jednym z lepszych debiutów, które miałam przyjemność czytać! Cieszę się niezmiernie, że I że ci nie odpuszczę, będzie kontynuowane w serii Kalina w malinach (co powinno zaspokoić niedosyt). Jestem przekonana, że po tak udanym debiucie może być tylko lepiej i tego z całego serca życzę autorce.

Opinia wzbogacona o cytaty dostępna na blogu:
http://kto-czyta-nie-pyta.blog.pl/2016/02/15/i-ze-ci-nie-odpuszcze-joanna-szaranska-czyli-bardzo-udany-debiut/#more-499

Prawie nigdy nie czytam opisu akcji książki, który możemy znaleźć z tyłu okładki... Tak było i tym razem, więc spodziewałam się, że I że ci nie odpuszczę opowie mi historię o perypetiach świeżego małżeństwa, w którym kobieta jest zołzą do kwadratu i nie ma zamiaru odpuścić swojemu ukochanemu. Myślałam, że zamieszkają razem po ślubie i zaczną się pracowicie kłócić – rzucając...