Czas nie zawsze bywa najlepszym lekarstwem. Są rany, które nigdy się nie goją, a kiedy próbuje się je leczyć, jątrzą się jeszcze bardziej. Lepiej ich nie dotykać i mimo bólu postarać się zapomnieć o ich istnieniu. „ Ta dość gorzka konkluzja idealnie podsumowuje Sekret zegarmistrza, lecz by do tej myśli dotrzeć, musimy przejść przez meandry rodzinnej tajemnicy, pogrzebać w drzewie genealogicznym bohaterów i rozwikłać niejedną zagadkę.

Lena mieszka w odziedziczonym po dziadkach starym domu na Podlasiu. Jej pasją jest tworzenie biżuterii, do której inspiracji poszukuje w starych zegarach. Życie Leny płynie określonym, dość spokojnym rytmem, który wyznaczają odwiedziny pracującego w mieście męża i dorosłej już córki. Gdy przez przypadek odkrywa pamiętnik pochodzący z 1884 roku jej życie niespodziewanie nabiera barw. Razem z córką próbują poukładać elementy układanki, która pomoże im rozwikłać rodzinną tajemnicę. Czasami jednak warto pozostawić przeszłość w spokoju…

Moje pierwsze spotkanie z prozą Renaty Kosin bardzo mnie zaskoczyło. Myślałam, że to będzie zwykła powieść obyczajowa, z rodzinną tajemnicą w tle. Jednak świetnie skonstruowana intryga i wątek sensacyjny sprawiają, że ta książka wyróżnia się na tle innych tego typu lektur. Autorka operuje bardzo zgrabnym, przejrzystym językiem, tworząc realistyczne i pełne charakteru postaci. Moje serce podbiła szczególnie Honorata – cóż za niesamowita, starsza pani. ;)

Oprócz świetnie poprowadzonej intrygi, pełnej zagadek i tajemnic, w książce tej urzeka także jej klimat. Czuć tu wielkie umiłowanie autorki dla Podlasia, krainy, która i mojemu sercu jest bardzo bliska. Brawa należą się jej także za umieszczenie na końcu powieści drzewa genealogicznego rodu Śmiałowskich - to znacznie ułatwia orientację, a wierzcie mi w koneksjach rodzinnych bohaterów bardzo łatwo się pogubić.

Zakończenie w pierwszym momencie mnie zaskoczyło i rozczarowało… Później jednak, gdy doczytałam wyjaśnienie autorki zrozumiałam, że tak właśnie miało być, że historia Leny i jej rodziny, to jedynie fragment całości. Otrzymujemy wycinek historii, która gdzieś tam ma swój początek i koniec. Jesteśmy jedynie obserwatorami kilku jej elementów, bo tak jak w życiu, nie możemy wiedzieć wszystkiego…

Czas nie zawsze bywa najlepszym lekarstwem. Są rany, które nigdy się nie goją, a kiedy próbuje się je leczyć, jątrzą się jeszcze bardziej. Lepiej ich nie dotykać i mimo bólu postarać się zapomnieć o ich istnieniu. „ Ta dość gorzka konkluzja idealnie podsumowuje Sekret zegarmistrza, lecz by do tej myśli dotrzeć, musimy przejść przez meandry rodzinnej tajemnicy, pogrzebać w...