Książka leżała na mojej półce od ponad roku. Nęciła piękną okładką, intrygującą fabułą oraz licznymi zamieszczonymi w środku grafikami, odnoszącymi się do treści powieści. W końcu niesiona przeczuciem, przypadkiem – zwał, jak zwał – zdjęłam z półki dzieło Marishy Pessl i... dawno nie doświadczyłam takiego zawodu podczas czytania pierwszych rozdziałów powieści tak, jak miało to miejsce w tym wypadku. Gotowa byłam stwierdzić, że będzie mi dane spotkanie z pierwszą złą, książkową pozycją od miesięcy. Jakże się myliłam! Po pokonaniu około jednej trzeciej tego tomiszcza, wpadłam w fabułę tak, jak dawno nie miało to miejsca. To książka specyficzna, balansująca na granicy kryminału oraz horroru. Miota czytelnikiem pomiędzy kolejnymi teoriami, pozostawiając na dobrą sprawą, z kompletną niepewnością co do prawdy. Z atmosferą wręcz unoszącą się nad kartami uwodzi, wciągając coraz głębiej w mrożący niekiedy krew w żyłach świat reżysera kina grozy – Cordovy oraz jego dwudziestoczteroletniej córki Ashley, która z niewyjaśnionych przyczyn popełniła samobójstwo. Narratorem powieści staje się Scott – reporter, który niegdyś zagłębił się w świat tajemniczego reżysera, jednak został z niego brutalnie wypchnięty – postanawia on ponownie przyjrzeć się bliżej sprawie, by odkryć prawdę, jaka stoi za śmiercią młodej kobiety, nie wierząc, by ta sama mogła odebrać sobie życie. Do tej powieści trzeba podchodzić w otwartym umysłem, zdecydowanie. Trzeba być również bardzo uważnym, śledzić poszlaki, łączyć fakty, gdyż koniec końców okazuje się, że wszystko miało sens; każdy wydawać by się mogło nieznaczący, pominięty szczegół. Zdecydowanie polecam, szczególnie osobom łaknącym czegoś nowego, pełnego humoru oraz grozy, absorbującego oraz lawirującego między jawą, a snem, fikcją i realnością, prawdą i urojeniem.

Książka leżała na mojej półce od ponad roku. Nęciła piękną okładką, intrygującą fabułą oraz licznymi zamieszczonymi w środku grafikami, odnoszącymi się do treści powieści. W końcu niesiona przeczuciem, przypadkiem – zwał, jak zwał – zdjęłam z półki dzieło Marishy Pessl i... dawno nie doświadczyłam takiego zawodu podczas czytania pierwszych rozdziałów powieści tak, jak miało...