Zostałam powalona na kolana i rozłożona na łopatki.
Będąc wierną fanką pani Armetrout (w tym szczęśliwą posiadaczką wszystkich tomów serii LUX) oddałam jej się z pełnym zaufaniem i radością. Jak to się dla mnie skończyło? Doprawdy opłakanie.
Poznajemy siedemnastoletnią Laylę, półgargulca-półdemona. Innymi słowy sytuacja do dupy. Ludzkość już od paru lat wie o istnieniu strażników, jednak nie mają pojęcia o ich rzeczywistym przeznaczeniu -ochraniają świat przed demonami, sługami samego piekła. Nie trudno się domyślić jak musisz się czuć będąc jedyną ze swojego rodzaju, prawdziwym mułem, mieszanką jednego i drugiego. Umiejętności? Widzisz ludzkie dusze (bądź po ich braku rozpoznajesz demona) i... możesz je pochłonąć. Mało tego sprawia ci to bezgraniczną przyjemność, jednak nikt nie chce się do ciebie zbliżć. Wystarczy jeden pocałunek i delikwent leży martwy. Odebranie duszy jest surowo zabronione, doprowadza do powstawania upiorów, których nikt nie lubi, bardzo nie lubi. Właśnie w takiej sytuacji żyje Layla. Podkochuje się w swoim najlepszym przyjacielu Zayne'ie (z smakowittą czystą duszą niedostępny), mieszka w domu pełnym strażników, dotykiem oznacza spotykane demony, chodzi do normalnej szkoły i ma tam dwoje przyjaciół przekonamych o jej człowieczeństwie. Życie toczy się swoim torem powoli i bez większych problemów, aż do dnia kiedy z niemałej opresji ratuje ją Roth. Roth, demon wyższej kasty, ten który powienien chcieć ją zabić, bo przecież on i wszyscy jego bracia są złem wcielonym. Niespodzianka. Pociąga to za sobą nieprzewidywalne skutki, których ciąg może doprowadzić do tragicznego końca.
Już po przeczytaniu opisu czułam, że książka mi się spodoba. Po poznaniu jej pierwszych rozdziałów byłam zauroczona. Szybko zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń jednocześnie dając sobie rade z zrozumieniem o co tu tak naprawde chodzi. Dużym plusem jest osobowość główenej bohaterki.Nie zgrywa wielkiej wojowniczki, ani nie zachowuje się jak ostatnia sierotka. Świadoma swoich ograniczonych możliwości (bądź co bądź nie potrafi zmieniać postaci) stara się być dzielna. Swoim zachowaniem nie irytuje, osobiście świetnie się z nią dogadywałam. Teraz jest ten moment, w którym przechodzę do... daratamtam... chłopaków. Ah oh uh Roth. Wyczuwam charakterek podobny do Deamona, jednak bynajmniej mi to nie przeszkadzało. Im więcej sarkastycznych i seksownych postaci męskich tym lepiej. Zdobył moje serce od pierwszych stron i nic na to nie poradzę. Zayn jako najlepszy przyjaciel Layli, właściwie swego rodzaju brat zawsze jest przy niej i stara się ją wspierać. Spodziewałam się chodzącej bryłki lodu, jednak okazał się on całkiem fajnym chłopakiem, więc naprawde nie mam ma co narzekać.
Gorąco zachęcam do poznania się z nimi wszystkimi. Nie żałuję, że oddałam im serce, pare godzin nocnych i swoje uwielbienie. Podczas lektury śmiałam się, rumieniłam, zamierałam ze strachu i konałam ze smutku. Końcowe rozdziały wprawiły mnie w wielkie osłupienie i dotychczas jeszcze nie jestem w stanie pogodzić się z zakończeniem. Po kolejny tom sięgnę najszybciej jak się da, a do tej pory postaram się jakoś pozbierać. Na miłość wszystkiego co bezbożne nie możecie tego przegapić!

Zostałam powalona na kolana i rozłożona na łopatki.
Będąc wierną fanką pani Armetrout (w tym szczęśliwą posiadaczką wszystkich tomów serii LUX) oddałam jej się z pełnym zaufaniem i radością. Jak to się dla mnie skończyło? Doprawdy opłakanie.
Poznajemy siedemnastoletnią Laylę, półgargulca-półdemona. Innymi słowy sytuacja do dupy. Ludzkość już od paru lat wie o istnieniu...