Świetnie napisany kryminał mocno osadzony w realiach angielskiej prowincji, z pełnokrwistymi bohaterami, okraszony delikatnym angielskim humorem.Akcja toczy się dostojnie i powoli, aczkolwiek nie powoduje senności czytelnika.

Świetnie napisany kryminał mocno osadzony w realiach angielskiej prowincji, z pełnokrwistymi bohaterami, okraszony delikatnym angielskim humorem.Akcja toczy się dostojnie i powoli, aczkolwiek nie powoduje senności czytelnika.

Czwarta część cyklu, bardzo mi się podobała. Uwielbiam klimat brytyjskiej prowincji, jest on świetnie oddany. Podoba mi się w tych książkach to, że źli ludzie zawsze zostają ukarani (już na początku w sumie wiadomo, kto jest mordercą - z samego tylko charakteru),a dobrzy nagrodzeni. Może to trochę naiwne, ale bardzo klasyczne i stylowe. Bardzo fajnie nakreślone postaci bohaterów. Wielki plus za postać Briana, naprawdę z talentem opisana, wiarygodna.

Czwarta część cyklu, bardzo mi się podobała. Uwielbiam klimat brytyjskiej prowincji, jest on świetnie oddany. Podoba mi się w tych książkach to, że źli ludzie zawsze zostają ukarani (już na początku w sumie wiadomo, kto jest mordercą - z samego tylko charakteru),a dobrzy nagrodzeni. Może to trochę naiwne, ale bardzo klasyczne i stylowe. Bardzo fajnie nakreślone postaci...

Rewelacyjne cozy. Świetnie nakreślone postaci.

Rewelacyjne cozy. Świetnie nakreślone postaci.

Co to był za kryminał! - zarwałam noc, bo musiałam poznać zakończenie.
Smutek i tragizm, dosłownie, wyrywał się z kartek powieści, zwłaszcza gdy detektywi poznali, w końcu!, przeszłość ofiary. Nie spodziewałam się tak dużego ładunku emocjonalnego w tym kryminale.

Mam wrażenie, że to była powieść o niewoli - o tym najstraszniejszym ze stanów zależności człowieka nad człowiekiem. I jak to jest, że człowiek, tak często, sam godzi się na życie w niewoli, zwłaszcza niewoli emocjonalnej??

Bardzo poruszająca książka.

Co to był za kryminał! - zarwałam noc, bo musiałam poznać zakończenie.
Smutek i tragizm, dosłownie, wyrywał się z kartek powieści, zwłaszcza gdy detektywi poznali, w końcu!, przeszłość ofiary. Nie spodziewałam się tak dużego ładunku emocjonalnego w tym kryminale.

Mam wrażenie, że to była powieść o niewoli - o tym najstraszniejszym ze stanów zależności człowieka nad...

Ach te małe, senne mieściny, w których każdy dzień jest podobny do poprzedniego. Życie płynie w nich tak spokojnie. I nagle ten sielski, anielski krajobraz bruka brutalna zbrodnia i na światło dzienne wychodzą różne sekrety i powiązania, których nikt wcześniej nie podejrzewał.

W kolejnej swojej książce „Pisane krwią”, Caroline Graham portretuje grupę pisarzy-amatorów z Midsomer Worthy. Sny o sławie, przekonanie o własnym talencie i poczucie wyjątkowości w mniejszym lub większym stopniu są cechami charakteru wszystkich jej członków. Pisarka po raz kolejny traktuje morderstwo jako katalizator pewnych ludzkich zachowań i tworzy doskonałe portrety psychologiczne swoich bohaterów. Sama zagadka kryminalna jest także ciekawa, ale to interakcja między poszczególnymi postaciami sprawiają, że nie można się oderwać od lektury. Tym razem więcej uwagi autorka poświęciła także metodyce prowadzenia śledztwa przez nadinspektora Barnaby’ego i sierżanta Troy’a.

Na mnie książki Caroline Graham działają odprężająco. Przywykłam do jej wodolejstwa, w zasadzie jest ono jednym z budulców uroku tych książek. Natomiast mam wrażenie, że „Pisane krwią” ma w sobie więcej lekkości niż poprzednie powieści. No i pisarka w fantastyczny sposób rozprawia się w tej książce z mitami na temat pisarzy i ich warsztatu pisarskiego.

Ach te małe, senne mieściny, w których każdy dzień jest podobny do poprzedniego. Życie płynie w nich tak spokojnie. I nagle ten sielski, anielski krajobraz bruka brutalna zbrodnia i na światło dzienne wychodzą różne sekrety i powiązania, których nikt wcześniej nie podejrzewał.

W kolejnej swojej książce „Pisane krwią”, Caroline Graham portretuje grupę pisarzy-amatorów z...

Nie wiem skąd ten zachwyt nad stylem pisowni autorki i nad porównaniami do Agathy Christie, według mnie akcja książki ciągnie się jak flaki z olejem

Nie wiem skąd ten zachwyt nad stylem pisowni autorki i nad porównaniami do Agathy Christie, według mnie akcja książki ciągnie się jak flaki z olejem

Autorka pomysły ma świetne, potrafi nieźle zapętlić, ale niestety morduje przegadanym stylem. Poza tym klimat angielskiej prowincji, ograniczony krąg podejrzanych - czyli coś dla fanów kryminałów Agathy Christie.

Autorka pomysły ma świetne, potrafi nieźle zapętlić, ale niestety morduje przegadanym stylem. Poza tym klimat angielskiej prowincji, ograniczony krąg podejrzanych - czyli coś dla fanów kryminałów Agathy Christie.

Caroline Graham jest często porównywana do Agaty Christie i coś w tym na pewno jest. Ja jednak skupię się na różnicach. Akcja powieści obu autorek osadzona jest w realiach angielskiej prowincji, z pozoru sielskiej, trawionej jednak konfliktami i namiętnościami. Caroline Graham dodaje tu jednak nową jakość: niezwykle wnikliwe portrety psychologiczne bohaterów. Ten właśnie aspekt, emocjonalnych i charakterologicznych uwarunkowań ich czynów jest tu równie ważny co sama intryga kryminalna.

Caroline Graham jest często porównywana do Agaty Christie i coś w tym na pewno jest. Ja jednak skupię się na różnicach. Akcja powieści obu autorek osadzona jest w realiach angielskiej prowincji, z pozoru sielskiej, trawionej jednak konfliktami i namiętnościami. Caroline Graham dodaje tu jednak nową jakość: niezwykle wnikliwe portrety psychologiczne bohaterów. Ten właśnie...