zgodzę się w wielu kwestiach z osobą niżej.
to moja pierwsza i narazie jedyna powieść Sawickiej, jaką przeczytałam. poluję na kolejne, bo mam nadzieję, że autorka pokaże coś więcej...

co jest złego?
złe są gigantyczne wstawki naukowe, które, niestety, nie są ukazane w przystępnej formie. pierwszy raz zmuszałam się, żeby je przeczytać. przy kolejnym czytaniu omijałam. złe są też wtrącane znane wszem i wobec cytaty, np. z Coelho, którego średnio lubię. wydaje mi się, że pani Monika chciała napisać coś na wzór Wiśniewskiego. i tak też rozumiem '7 kolorów tęczy' - jako 'S@motność w sieci' w wersji made by woman. nie do końca jest to dobre. widać zbyt duże inspiracje Coelho, grafomaństwo.
gdy mnie ktoś pytał, o czym jest ta książka, nie wiedziałam, co odpowiedzieć. bo nie wiem. są tam dwie historie, które da się czytać, ale nie wnoszą nic nowego. trudno mi określić tę książkę jakimikolwiek słowami.

co jest świetne?
mnóstwo złotych myśli, cudownych zdań, pełnych fajnych myśli. wiele fragmentów mam pozaznaczanych ołówkiem, by zawsze móc je odnaleźć. dobre są też historie kobiet, bo realistyczne, ale nie odkrywcze - bliskie czytelnikom.

ogółem, mimo tych minusów, często wracam i czytam wybrane fragmenty od nowa. bo, z niewyjaśnionych przyczyn, jest to książka dla mnie intrygująca i chciałabym któregoś dnia odkryć, co w niej mnie tak ciekawi.

zgodzę się w wielu kwestiach z osobą niżej.
to moja pierwsza i narazie jedyna powieść Sawickiej, jaką przeczytałam. poluję na kolejne, bo mam nadzieję, że autorka pokaże coś więcej...

co jest złego?
złe są gigantyczne wstawki naukowe, które, niestety, nie są ukazane w przystępnej formie. pierwszy raz zmuszałam się, żeby je przeczytać. przy kolejnym czytaniu omijałam. złe...