"Myśli i aforyzmy ..." zostały wydane po raz pierwszy niemal 120 lat temu. Choć współczesna medycyna ma niewiele wspólnego z tą, którą znał Biegański, to część poruszanych w książce treści nie straciło na aktualności. Jego napomnienia, że dobrym lekarzem, może być tylko uprzejmy, uczciwy i pełen wyrozumiałości człowiek są szczególnie aktualne w obecnych czasach, gdy tempo przyrostu medycznej wiedzy jest tak ogromne, że żaden lekarz nie jest w stanie za nim nadążyć. By zatem lekarska praca dawała satysfakcję musi ją charakteryzować coś więcej, niż sama wiedza.
Trudno uznać za przestarzałe te wywody Biegańskigo, które odnoszą się do nauczania medycyny. Codziennie, boleśnie przekonują się o tym tysiące studentów medycyny w Polsce, to jednak temat na inną dyskusję.

Jednak sporo zawartych w rozprawie Biegańskiego treści nie przystaje do obecnych czasów i wydaje się z dzisiejszej perspektywy rozkosznie naiwne.

"Myśli i aforyzmy ..." zostały wydane po raz pierwszy niemal 120 lat temu. Choć współczesna medycyna ma niewiele wspólnego z tą, którą znał Biegański, to część poruszanych w książce treści nie straciło na aktualności. Jego napomnienia, że dobrym lekarzem, może być tylko uprzejmy, uczciwy i pełen wyrozumiałości człowiek są szczególnie aktualne w obecnych czasach, gdy tempo...

Chociaż etyka dotyczy wszystkich sfer naszego życia oraz najróżniejszych profesji to nikt nie zaprzeczy, że jest absolutnie nierozerwalnie związana z zawodami medycznymi w tym w szczególności z pracą lekarza.

Władysław Biegański to zapomniana postać polskiej medycyny, a jak dowodzi niniejsza książka niesłusznie. Łącząc w sobie lekarza praktyka i filozofa (szanowanego, publikującego rozprawy na temat logiki) autor nakreślił nam tu obraz postawy, który po dziś dzień powinna obowiązywać. Jest coś pięknego we wzniosłym języku tamtej epoki i radach, które Biegański kieruje nie tylko do adeptów sztuki medycznej, ale także, a może nawet głównie do swych kolegów po fachu, którzy nieraz zapominają o swoich ideałach w natłoku ciężkiej pracy.

Niestety nieraz razi utopijna wizja świata, gdzie praca, którą człowiek uwielbia magicznym sposobem nie męczy, a rzeczywistość jest sprawiedliwa i wynagradza wytrwałych i sumiennych następców Hipokratesa. Boli to w kontraście do współczesnych nagłówków o lekarzach, którzy zmarli z przemęczenia po maratonie dyżurów z racji zbyt małej liczby zatrudnionych specjalistów oraz istnej manii pozwów przeciw medykom z powodu każdego najmniejszego potknięcia, o które o 4 rano po nieprzespanej nocy nie jest trudno. Jeśli uważacie, że przemawia przeze mnie współczesny egoizm to pragnę tylko nadmienić, że nie kto inny, a sam Janusz Korczak, zresztą wielbiciel tej książki, krytykował nierealnie filantropijne aspekty jego dzieła. Stwierdzenie, że kobiety nic do rozwoju nauki wnieść nie mogą oprócz promyka ciepła przemilczę.

Jednak nie czyta się takich książek, żeby bezkrytycznie stosować się do zaleceń autora, lecz by oddać się chwili (bo książka jest naprawdę skromnych rozmiarów) kontemplacji o jakże często pomijanym aspekcie kształcenia i pracy lekarza. Z pięknych i głębokich przemyśleń Biegańskiego będą czerpały jeszcze całe generacje przyszłych medyków i dobrze, ponieważ przypomnienie czym jest miłosierdzie oraz współczucie przyda się niezależnie od epoki. "Nie można być dobrym lekarzem, nie będąc dobrym człowiekiem" i trudno się z tym nie zgodzić.

Chociaż etyka dotyczy wszystkich sfer naszego życia oraz najróżniejszych profesji to nikt nie zaprzeczy, że jest absolutnie nierozerwalnie związana z zawodami medycznymi w tym w szczególności z pracą lekarza.

Władysław Biegański to zapomniana postać polskiej medycyny, a jak dowodzi niniejsza książka niesłusznie. Łącząc w sobie lekarza praktyka i filozofa (szanowanego,...