Bardzo długo męczyłam tą książkę, w końcu udało mi się ją przeczytać. Co mogę powiedzieć na pierwszy rzut oka? Pełno, pełno jakichś opisów, opisów opisów i opisów z opisów z opisów. W niektórych chwilach po prostu się gubiłam i nie wiedziałam, co lub kogo opisuje dany tekścik.
Liczyłam na całkiem inny koniec, niestety tak nie było.
W niektórych momentach śmiertelnie nudna, w innych znów łzy kręciły mi się w oczach. Jest całkiem inna od książek, które czytałam dotychczas i po prostu nie wiem jak ją ocenić. Wiele razy miałam ochotę oddać ją do biblioteki bez dokończenia ale jakoś nie dało rady.
Cóż, wszystko zależy od gustu. Daję tyle gwiazdek, może i "aż" tyle głównie za wzruszający opis Natalii, całej historii z samolotem, z jego przyjacielem i niektórymi opisami DNA które nawet przydały mi się na biologię i jeszcze paroma sytuacjami, których już nie będę wymieniać...
Książka jest tak pełna sprzeczności, smutku, samotności, pustki, tęsknoty że aż coś mi się robiło czytając ją. A ostatnie słowa "Jakubku, tęskniłam za tobą." po prostu mnie rozwaliły.

Bardzo długo męczyłam tą książkę, w końcu udało mi się ją przeczytać. Co mogę powiedzieć na pierwszy rzut oka? Pełno, pełno jakichś opisów, opisów opisów i opisów z opisów z opisów. W niektórych chwilach po prostu się gubiłam i nie wiedziałam, co lub kogo opisuje dany tekścik.
Liczyłam na całkiem inny koniec, niestety tak nie było.
W niektórych momentach śmiertelnie nudna,...