Genialna książka, w której z każdej strony przebija wrażliwość jednego z moich ulubionych polskich autorów. Nikt tak jak pan Janusz nie opisuje relacji międzyludzkich, czy to przyjaźni, czy miłości.
Ta powieść też jest o miłości, przede wszystkim. O uczuciu, które zdarzyło się, choć nie powinno. Nagłym i wbrew miejscu, ramom czasowym i wszelkim innym przesłankom. Anna, rosyjska urzędniczka, niedoceniona żona i Struna, Polak, którego domem są Niemcy. A właściwie to ostatnio szpital psychiatryczny w Pankow. Oboje w wieku już w sumie dorzałym, po przejściach i z przeszłością. Spotkali się przypakiem. A może to było przeznaczenie?
To powieść także o przyjaźni i skomplikowanych relacjach pomiędzy ludźmi. O podróżach, nałogach i chemii. O zdradzie, porzuceniu i żałobie.

Genialna książka, w której z każdej strony przebija wrażliwość jednego z moich ulubionych polskich autorów. Nikt tak jak pan Janusz nie opisuje relacji międzyludzkich, czy to przyjaźni, czy miłości.
Ta powieść też jest o miłości, przede wszystkim. O uczuciu, które zdarzyło się, choć nie powinno. Nagłym i wbrew miejscu, ramom czasowym i wszelkim innym przesłankom. Anna,...

„Miłość oraz inne dysonanse” to opowieść o samotności dwojga ludzi i miłości, która niespodziewanie spada na bohaterów, którzy w zasadzie już na nic nie czekają… O braku bliskości drugiego człowieka i ogromnej za tym tęsknocie… „Bliskość komuś odebrana, zdradą, śmiercią, złym uczynkiem, złym słowem, oddaleniem, niegodziwością, milczeniem, zapomnieniem, zaniedbaniem, może być bowiem powodem ogromnego cierpienia".
Bohaterami powieści są Rosjanka Anna, kobieta w średnim wieku, niespełniona aktorka pracująca w Archiwum Państwowym w Moskwie i Polak o pseudonimie Struna, wybitny krytyk muzyczny, znany i ceniony w środowisku artystycznym. Ona uwięziona w trudnym, pozbawionym miłości, ciepła i zrozumienia małżeństwie, samotna pomimo życia „we dwoje” z Siergiejem, bogatym biznesmenem, którego życie kręci się wokół pracy, nowych interesów i licznych romansów. On – wrażliwy mężczyzna po przejściach, były „gość” szpitala psychiatrycznego, w którym znalazł się przez kobietę – miłość swojego życia. Tych dwoje poranionych przez życie ludzi spotyka się przypadkiem w Moskwie. I od tego momentu zaczyna się ich wspólna historia. Czy pomimo swoich bagaży przykrych doświadczeń oraz głęboko tkwiących ran, będą umieli zaryzykować i dać sobie szansę na nową miłość?
Janusz Leon Wiśniewski napisał tę powieść wspólnie z rosyjską pisarką Iradą Wownenko. Przypuszczam, że postać Struny została stworzona przez polskiego pisarza, zaś rozdziały dotyczące Anny napisała pani Wownenko. Muszę przyznać, iż pomimo tego, że książka była pisana przez dwójkę autorów jest niezwykle spójna. Czytało mi się ją bardzo dobrze. W twórczości J. L. Wiśniewskiego ogromne wrażenie robią na mnie wyraziste wątki postaci pobocznych. Pomimo tego, że pojawiają się one tylko przez chwilę, każda z nich opowiada swoją własną niezwykle wzruszającą historię. „Miłość oraz inne dysonanse” podobnie jak inne powieści Wiśniewskiego napisana jest językiem naszpikowanym emocjami, poruszającym najczulsze struny ludzkiej duszy. Polecam!!!

„Miłość oraz inne dysonanse” to opowieść o samotności dwojga ludzi i miłości, która niespodziewanie spada na bohaterów, którzy w zasadzie już na nic nie czekają… O braku bliskości drugiego człowieka i ogromnej za tym tęsknocie… „Bliskość komuś odebrana, zdradą, śmiercią, złym uczynkiem, złym słowem, oddaleniem, niegodziwością, milczeniem, zapomnieniem, zaniedbaniem, może...

Ciekawa, zgłębia trochę świat muzyków co dla mnie nowe. Duży plus za sarkazm i poczucie humoru. Minus za ,, romansidło wstawki", ale nie żałuję czasu nad książką. Autor próbuje rozkminić różnice kulturowe między Polakami, Rosjanami, Niemcami, liznąć trochę kultury i obyczajów i nawet dość zgrabnie sobie z tym poradził przez co książka jest ciekawsza.

Ciekawa, zgłębia trochę świat muzyków co dla mnie nowe. Duży plus za sarkazm i poczucie humoru. Minus za ,, romansidło wstawki", ale nie żałuję czasu nad książką. Autor próbuje rozkminić różnice kulturowe między Polakami, Rosjanami, Niemcami, liznąć trochę kultury i obyczajów i nawet dość zgrabnie sobie z tym poradził przez co książka jest ciekawsza.

Hmm... Właśnie skończyłam i nie wiem co napisać, bo mam bardzo mieszane odczucia co do tej książki. Czyta się niby dobrze, ale jest wplątanych tyle zbędnych osób i wydarzeń z ich życia, że czasem zapominałam o kim właśnie czytam i musiałam wracać kilka stron wstecz, żeby sobie przypomnieć. A zakończenie, w zasadzie jego brak... Koniec jakby w połowie części, jakby nagle ktoś autorowi powiedział: basta, nic już więcej nie napiszesz! Gdy czekasz na to co dalej, a dalej nie ma już nic... A może w sumie nie czekasz, bo trochę mnie jednak wynudziła i chyba chciałam, aby jak najszybciej się skończyła. Mniejsza z tym, może Wam się jednak spodoba.

Struna to niespełniony, rozwiedziony muzyk przebywający w szpitalu psychiatrycznym w Niemczech, tam też słyszy o pewnej Darii, postanawia wyruszyć do Rosji, aby odnaleźć nieznajomą kobietę.

Anna żyje w małżeństwie bez miłości, kiedyś marzyła o karierze aktorskiej, ale jej losy potoczyły się tak, że pracuje w archiwum państwowym w Moskwie.

Tych dwoje połączy przypadek, a być może to los tak chciał...

Więcej Wam nie powiem, jeżeli macie ochotę przeczytajcie i dajcie znać jak Wasze wrażenia. A może ktoś z Was już czytał?

W książce znalazło się kilka cytatów wartych uwagi, więc pozwolę sobie przytoczyć choćby jeden z nich:

"... Kiedy twarz sprawnie i posłusznie potrafi ukryć wszystkie sekrety - można nie spać przez tydzień, przepłakać całą noc, stracić głowę z miłości, i nikt niczego nie zauważy. Z upływem lat każda łza zostawia trwały ślad, a każda nieprzespana noc - fioletowe kręgi pod zmęczonymi oczami. "

Hmm... Właśnie skończyłam i nie wiem co napisać, bo mam bardzo mieszane odczucia co do tej książki. Czyta się niby dobrze, ale jest wplątanych tyle zbędnych osób i wydarzeń z ich życia, że czasem zapominałam o kim właśnie czytam i musiałam wracać kilka stron wstecz, żeby sobie przypomnieć. A zakończenie, w zasadzie jego brak... Koniec jakby w połowie części, jakby nagle...

Miłość, dysonans... każdy interpretuje ją inaczej. Podobno ta prawdziwa zdarza się tylko raz. Mnogość bohaterów, a wśród nich Struna i Anna ciągle dążący ku sobie, czy to w myślach, nie widząc się przez lata, czy to w prawdziwej podróży żeby się spotkać.
Parę razy natknęłam się na rażące błędy stylistyczne a lektorka nie za bardzo wiedziała, jak przeczytać niektóre obce słowa: np. Camus - to Kamis)

Miłość, dysonans... każdy interpretuje ją inaczej. Podobno ta prawdziwa zdarza się tylko raz. Mnogość bohaterów, a wśród nich Struna i Anna ciągle dążący ku sobie, czy to w myślach, nie widząc się przez lata, czy to w prawdziwej podróży żeby się spotkać.
Parę razy natknęłam się na rażące błędy stylistyczne a lektorka nie za bardzo wiedziała, jak przeczytać niektóre obce...

Sposób opowiadania historii sprawia, że czuję, że autor ma totalnie takie samo poczucie humoru jak ja. W większości opowiadane historie są tragiczne, ale przez to, że zdania są krótkie, rzeczowe i mega abstrakcyjne to po prostu śmiejesz się.

Mega plus za samą strukturę tej powieści, która wygląda tak: jest główna oś czasu, na której dzieją się rzeczy w czasie teraźniejszym, ale połowa tej książki to niespodziewanie wplatane historie z przeszłości bohaterów.

Oprócz tego jest dużo odniesień do muzyki klasycznej, co jest fajne, bo czasem z ciekawości sprawdzałam co to za utwory.

Ogólnie mega wciągająca, działająca na wyobraźnię powieść, bardzo mało ma wspólnego z typowym romansem.

Sposób opowiadania historii sprawia, że czuję, że autor ma totalnie takie samo poczucie humoru jak ja. W większości opowiadane historie są tragiczne, ale przez to, że zdania są krótkie, rzeczowe i mega abstrakcyjne to po prostu śmiejesz się.

Mega plus za samą strukturę tej powieści, która wygląda tak: jest główna oś czasu, na której dzieją się rzeczy w czasie...

Mądra, przenikliwa, dogłębna książka, zawierająca wiele informacji i ciekawostek o ludziach kultury, sztuki.

Mądra, przenikliwa, dogłębna książka, zawierająca wiele informacji i ciekawostek o ludziach kultury, sztuki.

Jak zwykle nie zawiodłam się na Wiśniewskim, chociaż początek trudny i zawiły. Ale całość bardzo intrygująca.

Jak zwykle nie zawiodłam się na Wiśniewskim, chociaż początek trudny i zawiły. Ale całość bardzo intrygująca.

O miłości, muzyce, poezji i katastrofie smoleńskiej. Polecam. Doskonały przerywnik thrillerów, wielkich dzieł i małych form.

O miłości, muzyce, poezji i katastrofie smoleńskiej. Polecam. Doskonały przerywnik thrillerów, wielkich dzieł i małych form.

jak zawsze autor się spisał

jak zawsze autor się spisał