Chciałabym nie pisać o czymś takim jak "typowa czeska literatura". Wiadomo, że literatura większości krajów jest tak obszerna i różnorodna, że uogólnianie jest krzywdzące. Jednak każdy, kto miał do czynienia z większa ilością czeskich książek (z Szwejkiem na czele) powinien mieć pewne wyobrażenie czego oczekiwać, gdy na okładce widzi czeskiego autora. Dlatego w tym przypadku z całą odpowiedzialnością stwierdzam: oto typowy przypadek czeskiej literatury. Ale właściwie czego się spodziewaliście po autorze nieoficjalnej czeskiej epopei - "Przygód dobre wojaka Szwejka"?
Niech was tytuł nie zwodzi - polityki tu mało, powaga występuje jedynie w śladowych ilościach i chyba tylko przez przypadek. Całość to zbiór luźno ze sobą związanych opowiastek obracających się wokół picia piwa, zdobywania pieniędzy na piwo i osób to piwo pijących. Czyli w tym przypadku członków Partii Umiarkowanego Postępu (w Granicach Prawa) i ich znajomych.
Całość jest znakomitą historią tzw. tramwajową - czyli nadaje się idealnie do podróży. Rozdziały zwykle zajmują 3-4 strony, opowieści są epizodyczne, a swoim małym formatem, aż prosi się, by zabierać ją ze sobą w torebce. W dodatku opowieści najlepiej smakują w małych dawkach, po kilka, tak akurat na czas jazdy tramwajem.
Polecam wszystkim, którzy szukają książki do odprężenia się przy (absurdalnie) zabawnych historiach. Wszystkim, którzy uwielbiają klimat XIX wieku, a szczególnie Austro-Węgier. A wielbiciele czeskiej literatury w jego Haškowo-Hrabalowym wydaniu, chyba takiej zachęty nie potrzebują - mogę się wręcz założyć, że się nie rozczarują.

Chciałabym nie pisać o czymś takim jak "typowa czeska literatura". Wiadomo, że literatura większości krajów jest tak obszerna i różnorodna, że uogólnianie jest krzywdzące. Jednak każdy, kto miał do czynienia z większa ilością czeskich książek (z Szwejkiem na czele) powinien mieć pewne wyobrażenie czego oczekiwać, gdy na okładce widzi czeskiego autora. Dlatego w tym...