Wprawdzie czytałam tę książkę masę czasu temu, ale do dzisiaj nie mogę zapomnieć jak bardzo mi się nie podobała i jak tragicznie była napisana. Szczerze mówiąc kupiłam ją tylko ze względu na tytuł: połączenie mojego imienia i najwspanialszego stworzenia na świecie - kota. Rozczarowałam się bardzo.

Najbardziej zapamiętałam trzy rzeczy. Pierwszą z nich były chaotyczne dialogi. W pewnym miejscu Adam rozmawiał ze swoim znajomym (szpiegiem, czy kimkolwiek on był). Po paru wymienionych zdaniach zaczęłam się gubić co kto mówi, a wracanie parę wierszy w górę niewiele dawało.

Po drugie informacje podawane przez autorkę na temat technologii były po prostu śmiechu warte. Z jej opisu wynika, że Bluetooth jest zaawansowanym, niewiarygodnie efektywnym narzędziem hakerskim. Można się dzięki niemu włamać bez żadnych problemów z telefonu do każdego komputera, który znajduje się w budynku, w którym my jesteśmy, i nikt nic nie zauważy.

I na koniec, odnośnie ostatniego rozdziału. Do dzisiaj nie mam pojęcia dlaczego autorka napisała go w pierwszej osobie, z punktu widzenia kota. Pomysł dobry, jeśli pasuje do całości. A w tym wypadku zupełnie nie trzymał się kupy.

Wprawdzie czytałam tę książkę masę czasu temu, ale do dzisiaj nie mogę zapomnieć jak bardzo mi się nie podobała i jak tragicznie była napisana. Szczerze mówiąc kupiłam ją tylko ze względu na tytuł: połączenie mojego imienia i najwspanialszego stworzenia na świecie - kota. Rozczarowałam się bardzo.



Najbardziej zapamiętałam trzy rzeczy. Pierwszą z nich były chaotyczne...