"Dzieci bohaterów" miałam na liście od dawna, były na szczycie mojej Karakterowej listy marzeń. Niestety - nie do dostania. Toteż kwiknęłam ze szczęścia, widząc jest w jednym z krakowskich antykwariatów, nowe, u kogoś, kto je bardzo szanował (podziwiam - niby też szanuję ale czytana książka towarzyszy mi wszędzie, więc a to paprochy między stronami, a to zafarbowany portfelem brzeg...). Co mnie zdziwiło - to to, że książeczka jest taka cieniutka. Niewiele ponad sto stron i do przeczytania na raz.
"Dzieci bohaterów" to książka z Haiti. Pojawiła się u nas w Polsce już kolejna pozycja od Trouillota - nie czytałam lecz myślę, że to "Dzieci bohaterów" powinny być pierwszą lekturą z tamtych stron. Gorące, rozżarzone słońcem slumsy. Ludzie mieszkający na kupie. Masa rozwrzeszczanych dzieci i staruszki wyglądające przez okno. Zero jakiejkolwiek prywatności. A w tym wszystkim główni bohaterowie, rodzeństwo: Colin i Mariela.
Colin i Mariela mają neurotyczną, złamaną życiem matkę i ojca, byłego boksera, który teraz trenuje na żonie i synu (córkę zbyt szanuje, może trochę się jej boi). Mają też babkę daleko w USA, przysyła im w kopertach zielone banknoty. Życie, jak życie, normalne w slumsach Haiti. Ale Colinowi i Marieli, jako jedynym, zastana egzystencja nie podoba się do tego stopnia, że już na pierwszej stronie mordują ojca, który znowu się awanturował i lał matkę. I uciekają w miasto, kolorowe i tłoczne, choć wiedzą, że zostaną złapani.
"Dzieci bohaterów" to zapis tej kilkudniowej wędrówki przez miasto. Historia o zbrodni, która nie jest zbrodnią, o rodzeństwie, które nie zachowuje się jak rodzeństwo: w ich relacji jest coś obsesyjnego, podszytego erotyzmem. To także opowiastka o prawdziwym "girl power": z tej dwójki, to Mariela nosi spodnie, Colin, narrator, jest zbyt wrażliwy i delikatny.
Czy trzeba odpokutować za zbrodnię w słusznej sprawie? A może niesłusznej - w końcu tyle dzieci na Haiti dzieli ich los. Czemu akurat oni zdecydowali się na zadanie ciosu? Co takiego zdarzyło się w tej dysfunkcyjnej rodzinie, że Colin i Mariera, choć młodziutcy, są w istocie "małymi starymi"? To niewiele ponad sto stron, a zadanych zostaje tyle pytań. I na niektóre musimy odpowiedzieć sobie sami.
/zdjęcie: materiały ze strony wydawnictwa
#lyoneltrouillot , #haiti , #dziecibohaterów , #powieść, #karakter

"Dzieci bohaterów" miałam na liście od dawna, były na szczycie mojej Karakterowej listy marzeń. Niestety - nie do dostania. Toteż kwiknęłam ze szczęścia, widząc jest w jednym z krakowskich antykwariatów, nowe, u kogoś, kto je bardzo szanował (podziwiam - niby też szanuję ale czytana książka towarzyszy mi wszędzie, więc a to paprochy między stronami, a to zafarbowany...