Spokój...
"Spokój wewnętrzny jest rezultatem walki, zmagań, popełnionych błędów. Wydestylowane, w pełni uświadomione ego"
Erich Maria Remarque - "Dom marzeń"
****
Cisza...
"Cisza to spokój.Cisza to przykręcenie życiu regulatora z napisem GŁOŚNOŚĆ."
Khaled Hosseini - Chłopiec z latawcem
*****
Przestrzeń...
"Ponieważ uważał, że każda przestrzeń ograniczona czterema ścianami jest grobem albo pułapką, wolał przemierzać otwarte, jałowe połacie"
Bruce Chatwin - Wicekról Ouidah
*****
Anonimowość...
"Lepiej być nieznanym i pozostawić po sobie kamienny łuk, piwniczkę, mur, na którym dojrzewają brzoskwinie, aniżeli spłonąć jak meteor, nie pozostawiając ani pyłka."
Virginia Woolf - Orlando

Spokój...
Cisza...
Przestrzeń...
Anonimowość...
To właśnie tego brakuje ludziom sławnym, których twarz jest rozpoznawana praktycznie w każdym zakątku świat. Uwielbienie milionów fanów na całym świecie zabiera to wszystko.
Każdy czegoś od nich chce, zdjęcia, autografu, złapania za rękę, bądź spojrzenia, trwającego choćby chwilę, ale dla takiego fana będzie wspomnieniem na całe życie. A ileż potencjalnych hien kręci się wokół kogoś, kto swoją popularnością generuje grube miliony zysków.
Gdy ktoś jest tak sławny, może zapomnieć o spokoju, ciszy, przestrzeni, anonimowości. Nie pójdzie sobie spokojnym spacerkiem ulicą, wieczorkiem tuż przed zachodem słońca. Nie znajdzie ciszy, kiedy wyjdzie sobie na powietrze, chcąc przemyśleć jakąś swoją osobistą sprawę. Nie będzie miał wokół siebie przestrzeni, jeśli pewnego razu postanowi wybrać się na zakupy i zwyczajnie sobie zechce coś kupić. A już na pewno nie będzie anonimy, jeśli kiedykolwiek, gdziekolwiek wyściubi nos poza ściany własnego domu...
Sława zabiera zwyczajność, normalność, za żadne skarby nie pozwoli komuś takiemu przebywać z dala od zgiełku. By odzyskać tę prostotę codzienności pozostaje umówić wizytę u chirurga plastycznego, albo przeprowadzić się na bezludną wyspę. Ewentualnie można zrobić coś, za co wsadzą do paki na jakąś krótką bądź dłuższą odsiadkę. Tak czy inaczej, o normalności może zapomnieć...
Dlatego właśnie współczuje znanym i sławnym. Mimo, że mają wszystko tak naprawdę nie mają niczego. Tym niczym są prawdziwe uczucie i emocje, a pieniądze i popularność psują człowieka, czynią go próżnym, staje się pyszałkiem. Nawet może uznać się "za Boga"..., a oprócz tego, dookoła niego jest mnóstwo tego zepsucia...
Nie do pozazdroszczenia...
Taki właśnie jest "ON", nasz główny bohater..., sławny, popularny, rozchwytywany, pozbawiony prawdziwych uczuć, chowający w sobie pustkę, ale w nim jest wielki potencjał. Do pełni szczęścia, prawdziwości potrzebuje jej...

Natomiast "ONA", nasza główna bohaterka plącze się w swojej codzienności, każdy wtrąca się do jej życia, próbując nią kierować na wszystkie możliwe sposoby. Do tego tkwi w dziwnym związku, który ją unieuszczęśliwia. Ciekawe po, co...
No, ale cóż..., kobietę czasem ciężko jest zrozumieć. Ich osobowość jest szalenie nieobliczalna. Brak w nich spokoju, często panikują, wyciągając pochopne wnioski, a na samo zdanie "pozwól mi to wytłumaczyć, to nie jest tak jak myślisz", pada mniej więcej takie sformułowanie: "Nie chce cię znać", po czym trzaskają drzwiami przed nosem, albo wychodzą w pośpiechu z domu. Niekiedy wciskają czerwoną słuchawkę i nieodbierają telefonu, jakby śmiertelnie bały się tego wyjaśnienia...
Jakby nie mówić, zawsze to będzie skomplikowane...
W wielu kwestiach nie rozumiałem Ally, głównej bohaterki. Dawała się sobę sterować przez matkę i jej pseudochłopaka. Tak szczerze mówiąc to nie wiem, co ją przy nim trzymało. Mniejsza o to, że matka była z jednego z bardziej gorszych gatunków. Wtrącała się do życia córki. Próbowała nią dyrygować, chcąc wymusić na niej każdą swą wolę. Natomiast najgorsze w tym wszystkim było to, że zawsze w jej relacji z chłopakiem, obierała stroną swojego kandydata na zięcia. Zawsze była po jego stronie, zamiast stawać murem za córką. On wiedział dobrze o tych względach i poprzez to szantażował Ally, by zmusić ją do czegokolwiek, by w jakimkolwiek sporze za każdym razem być górą. Straszył ją, że wszystko opowie matce. Nie wiem tylko, dlaczego ona tej matki się bała. Była od niej zależna finansowo, ale to chyba nie od tego ten jej strach zależał. Tak mi się przynajmniej wydaje.
Ciężko jednoznacznie ocenić jej postać, bo jak wcześniej powiedziałem, kobiety są pełne komplikacji w wielu kwestiach. Nie twierdzę oczywiście, że my faceci jesteśmy idealni, ale dobrze, że tak się różnimy, w wielu rzeczach nierozumiemy, bo dzięki temu możemy odkrywać się wzajemnie w naszych relacjach.

Pamiętam dobrze tę huczną premierę całego cyklu "Ostatniej spowiedzi" Niny Reichter. To już było jakiś czas temu, ale dobrze to pamiętam. Wszyscy dookoła się zachwycali, oczywiście w szczególności kobiety, ale to już mniejsza o większość.

Nie dziwię się, że stała się ona tak głośnym bestsellerem. Czyta ją się przyjemnie i bazuje trochę na takich emocjach, które kradną najwięcej serc. To nie zawsze idzie w parze z wiarygodnością treści. Jest w niej trochę naiwności, ale czyta się ją nienajgorzej. Do arcydzieła, dzieła wybitnego trochę jej jeszcze brakuje...
Na szczęście nie jest to historia tak bardzo oderwana od rzeczywistości, gdzie naiwność manipuluje nadzieją czytelników, przekonując, że świat jest piękny i kolorowy. Jest trochę tej naiwności, ale tylko trochę.
Jednak oczekiwałem trochę więcej...

Spokój...
"Spokój wewnętrzny jest rezultatem walki, zmagań, popełnionych błędów. Wydestylowane, w pełni uświadomione ego"
Erich Maria Remarque - "Dom marzeń"
****
Cisza...
"Cisza to spokój.Cisza to przykręcenie życiu regulatora z napisem GŁOŚNOŚĆ."
Khaled Hosseini - Chłopiec z latawcem
*****
Przestrzeń...
"Ponieważ uważał, że każda przestrzeń ograniczona czterema ścianami...