Ostatnia spowiedź - Tom I

Sama historia piękna, ale też bardzo naiwna i mocno nierówna. Momentami bohaterowie zachowują się dojrzale jak na swój wiek i podejmują racjonalne decyzje, a pare stron później miałam wrażenie, że czytam o lekkomyślnych 14-latkach, którzy sami sobie wymyślają przeszkody. Może chodziło o to, że z miłości ludzie głupieją, ale ja nie jestem przekonana. Gdybym przeczytała tę książkę kilka lat temu możliwe, że byłabym nią bardziej zauroczona.

Sama historia piękna, ale też bardzo naiwna i mocno nierówna. Momentami bohaterowie zachowują się dojrzale jak na swój wiek i podejmują racjonalne decyzje, a pare stron później miałam wrażenie, że czytam o lekkomyślnych 14-latkach, którzy sami sobie wymyślają przeszkody. Może chodziło o to, że z miłości ludzie głupieją, ale ja nie jestem przekonana. Gdybym przeczytała tę...

Może zacznę od tego, że książka jest napisana bardzo ciekawie. Styl autorki jest wart poznania. Historia faktycznie inspirowana pewnym (niegdyś popularnym) zespołem z Niemiec, co mnie osobiście wcale nie przeszkadzało. Wzruszająca, emocjonalna i pełna napięcia. Czy każdemu przypadnie do gustu? Z pewnością nie, ale o gustach.. sami wiecie. A ja zabieram się za drugą część.

Może zacznę od tego, że książka jest napisana bardzo ciekawie. Styl autorki jest wart poznania. Historia faktycznie inspirowana pewnym (niegdyś popularnym) zespołem z Niemiec, co mnie osobiście wcale nie przeszkadzało. Wzruszająca, emocjonalna i pełna napięcia. Czy każdemu przypadnie do gustu? Z pewnością nie, ale o gustach.. sami wiecie. A ja zabieram się za drugą część.

Bohaterowie zachowują się jakby mieli chorobę afektywną dwubiegunową. Główna bohaterka raz chcę być z typem, potem nie, potem jeszcze 5 wymyślonych przeszkód, po drodze ciągle ryczy. Słabo napisana. Po prostu nie.

Bohaterowie zachowują się jakby mieli chorobę afektywną dwubiegunową. Główna bohaterka raz chcę być z typem, potem nie, potem jeszcze 5 wymyślonych przeszkód, po drodze ciągle ryczy. Słabo napisana. Po prostu nie.

Przeczytałam już wszystkie tomy i muszę przyznać, że to co się tu podziało skrajnie mną wstrząsnęło. Do tej pory nigdy nie zdarzyło mi się płakać podczas czytania, tymczasem tutaj ryczałam jak dziecko przy każdej z trzech książek. Emocje, emocje i jeszcze raz emocje! Piękna miłosna historia opisana niezwykle wzruszająco.

Przeczytałam już wszystkie tomy i muszę przyznać, że to co się tu podziało skrajnie mną wstrząsnęło. Do tej pory nigdy nie zdarzyło mi się płakać podczas czytania, tymczasem tutaj ryczałam jak dziecko przy każdej z trzech książek. Emocje, emocje i jeszcze raz emocje! Piękna miłosna historia opisana niezwykle wzruszająco.

może gdybym była, mniej więcej, w wieku bohaterów, zrobiłaby na mnie większe wrażenie, ale mimo wszystko myślę, że przeczytam dwa kolejne tomy. mimo wszystko, jestem ciekawa, co wydarzy się dalej, po pierwszym tomie odczuwam niedosyt. druga sprawa, opowiadanie bardzo inspirowane jest zespolem Tokio Hotel, az nie bardzo potrafilam wyobrazic sobie braci chociazby troche inaczej, niz jak czlonkow tegoz zespolu.

może gdybym była, mniej więcej, w wieku bohaterów, zrobiłaby na mnie większe wrażenie, ale mimo wszystko myślę, że przeczytam dwa kolejne tomy. mimo wszystko, jestem ciekawa, co wydarzy się dalej, po pierwszym tomie odczuwam niedosyt. druga sprawa, opowiadanie bardzo inspirowane jest zespolem Tokio Hotel, az nie bardzo potrafilam wyobrazic sobie braci chociazby troche...

Nie rozumiem fenomemu
może ,to dla 20 latków.Z wielkich miast ?Może moje ,życie takie nie było.
Ciężko się czyta .
Mam dwa tomy jeszcze ,przeczytam.Nie będę się cieszył.

Nie rozumiem fenomemu
może ,to dla 20 latków.Z wielkich miast ?Może moje ,życie takie nie było.
Ciężko się czyta .
Mam dwa tomy jeszcze ,przeczytam.Nie będę się cieszył.

<333

<333

Przepraszam, za zaniżenie opinii, ale no nie. Myślałam, że zacznę dobry wieczór z książką, ale się pomyliłam. Nie przeczytam kolejnych tomów, podziękuję. Nie tego spodziewałam się po "hicie internetu". Na stylu pisania autorki po rodzaju czcionki kończąc. Halo, książka ma przyciągnąć czytelnika?

Przepraszam, za zaniżenie opinii, ale no nie. Myślałam, że zacznę dobry wieczór z książką, ale się pomyliłam. Nie przeczytam kolejnych tomów, podziękuję. Nie tego spodziewałam się po "hicie internetu". Na stylu pisania autorki po rodzaju czcionki kończąc. Halo, książka ma przyciągnąć czytelnika?

To jest jedna z niewielu książek, która doprowadziła mnie do łez. Polecam mocno.

To jest jedna z niewielu książek, która doprowadziła mnie do łez. Polecam mocno.

Cała recenzja: https://bo-w-nich-jest-caly-swiat.blogspot.com/2019/11/ostatnia-spowiedz-tom-i-nina-reichter.html

Ally nie rozpoznaje w nim popularnego piosenkarza. Na początku Bradin jest ostrożny w kontakcie z nią, natomiast z czasem coraz bardzie się rozluźnia. Ściąga nawet ogromne przeciwsłoneczne okulary, za którymi niejako chowa się przed światem. Obojgu już dawno tak dobrze się nie rozmawiało z drugą osobą. Kiedy już przyszło im się rozstać, Bradin zostawił jej numer telefonu.

Tak zaczyna się ich znajomość. Chociaż dzieli ich wiele kilometrów, to przez sms-y i rozmowy telefoniczne mówią sobie naprawdę wiele i stają się sobie coraz bliżsi. Im dalej w las, tym trudniej przychodzi Bradinowi na myśl, że będzie musiał powiedzieć Ally prawdę. Dziewczyna też ma swoje tajemnice i przede wszystkim jest uwikłana w związek, którego tak naprawdę nie chce i z którego trudno jest się jej wyplątać. Jak dalej potoczy się ich relacja?

"Starała się odtworzyć jak najwięcej z tych wspomnień, by zapamiętać je dokładnie. Zapamiętać każdą sekundę, każdy dźwięk, delikatny zapach jego perfum. Zapamiętać i zamknąć szczelnie gdzieś w sobie, bo podjęła decyzję. Żadne z tych zdarzeń już się nie powtórzy i żadne z tych nieprawdopodobnych uczuć już nigdy nie będzie mogło jej ogarnąć. Nie wiedziała, co chce napisać, kiedy wzięła do ręki długopis i czystą kartkę papieru, a pojedyncze słowa zaczęły tworzyć się z koślawych liter. Słone krople skapywały raz po raz i natychmiast wsiąkały w biały papier. Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź."

Jak pewnie już doskonale wiecie, pierwotnie Ostatnia Spowiedź było tworzonym na Wattpadzie fanfiction o Tokio Hotel. Pierwotne przeznaczenie tej historii (czyli jak zgaduję publikacja w odcinkach, bo tak się chyba nadal publikuje i publikowało fanfiki) bardzo mocno odbija się na całej jej konstrukcji. Chodzi mi o częste stosowanie zwrotów akcji, które mają na celu zachęcić do dalszego czytania. Użyłabym tutaj określenia "manipulowanie emocjami", ale chyba jednak byłoby to za mocno podkreślone. Wiecie, wszystko gra, ale nagle coś się wydarza, któraś z postaci coś powie i robi się dramat. I właśnie z takich mini-dramatów w głównej mierze składa się Ostatnia spowiedź. Oczywiście to sprawiło, że nie mogłam przestać czytać. Czy mi to przeszkadza? W ogóle, bo ta historia wyszła spod ręki Niny Reichter a ona ma niezwykle piękny styl pisania. Jeśli czytaliście jakąkolwiek książkę spod pióra tej pani, to sami doskonale o tym wiecie.

Cała recenzja: https://bo-w-nich-jest-caly-swiat.blogspot.com/2019/11/ostatnia-spowiedz-tom-i-nina-reichter.html

Ally nie rozpoznaje w nim popularnego piosenkarza. Na początku Bradin jest ostrożny w kontakcie z nią, natomiast z czasem coraz bardzie się rozluźnia. Ściąga nawet ogromne przeciwsłoneczne okulary, za którymi niejako chowa się przed światem. Obojgu już dawno tak...