Książka od samego początku, od tej pierwszej strony totalnie wciąga i ciągle chce się więcej. To co kocham w lekturach tego typu, czyli dużo humoru i przygód. Mistrzowskie haiku Apollina, które rozpoczyna każdy rozdział, potrafi roześmiać do łez. Pojawiają się tutaj zarówno postacie które znamy, jak i również te który poznać dopiero musimy. Percy jest tutaj postacią epizodyczną, dlatego, że każdy w końcu musi się wziąć za naukę, bo przecież egzaminy niedługo a nie można się ciągle uganiać za potworami. Ku zaskoczeniu towarzyszką ex'Apolla w tej powieści jest dwunastoletnia dziewczyna o imieniu Meg, z którą główny bohater zostaje niejako związany.
Byłego boga spotykamy w śmietniku, jako narcyza, zapatrzona w siebie z najwyższym ego, który każdego traktuje jako gorszego od siebie, lecz z każdym rozdziałem jego tok rozumowania i to jak traktuje innych zmienia się. Uważa Meg za swoją przyjaciółkę, dochodzi do wniosku, że nie do końca jego zachowanie w wielu kwestiach, gdy był bogiem było dobre i sprawiedliwe względem innych, a by to dostrzec musiał stać się śmiertelnikiem.

Podsumowując, książka chwyta za serce i zachęca każdą kolejną stroną do dalszego czytania, można powiedzieć że uzależnia, ale to akurat jest bardzo pozytywne zmartwienie ;P
Znane wszystkim przysłowie "ludzie się zmieniają" ma tutaj miejsce. Dotyczy to również Apolla.

Książka od samego początku, od tej pierwszej strony totalnie wciąga i ciągle chce się więcej. To co kocham w lekturach tego typu, czyli dużo humoru i przygód. Mistrzowskie haiku Apollina, które rozpoczyna każdy rozdział, potrafi roześmiać do łez. Pojawiają się tutaj zarówno postacie które znamy, jak i również te który poznać dopiero musimy. Percy jest tutaj postacią...