"Dzieci to błogosławieństwo. Jednak potrafią złamać serce w sposób, jakiego nie można sobie wyobrazić."

Nawet nie wiedziałam, że tak idealnie dobrałam sobie odpoczynek od Myrona. Między "Obiecaj mi" a "Najczarniejszym strachem" jest 6-cio letnia przerwa, w fabule również - czego zupełnie sie nie spodziewałam. Byłam przekonana, że nawet jesli autor zrobi nawet sporą lukę, to fabułę rozpocznie na krótko po wydarzeniach z poprzedniej części, a tu taka niespodzianka. Od razu widac róznicę jaką te sześć lat zrobiło. Coben jeszcze bardziej rozbudowuje i zakręca zagadkę, tak, że naprawde przewidzenie jak zakończy się historia było wręcz niemożliwe. "Obiecaj mi" było naprawdę mistrzowskim zagraniem, ale troszeczkę sam temat mnie odrobinę nudził, a i też za dużo było tutaj postaci drugoplanowych, których w pewnym momencie nie sposób było mi rozróżnić dopuki nie dostałam wskazówki jak ich powiązać. Nie mam pamięci do imion w książkach, dlatego zawsze musze dostać jakąś ceche charakterystyczną, zwłaszcza, jeśli ta postać może być zepchnięta na boczny tor, a niestety w książkach Harlana trudno to stwierdzić. Co mam do zarzucenia autorowi to za mało Wina, za mało Esperanzy, Myron też znowu zrobił się jakiś taki ciapowaty głownie za sprawą Ali - jakoś tak sie przykro mi go wtedy czyta. Na szczęście jego cięte riposty zostały nietknięte.

Coben - nadal dobry. Polecać nie trzeba.

"Dzieci to błogosławieństwo. Jednak potrafią złamać serce w sposób, jakiego nie można sobie wyobrazić."

Nawet nie wiedziałam, że tak idealnie dobrałam sobie odpoczynek od Myrona. Między "Obiecaj mi" a "Najczarniejszym strachem" jest 6-cio letnia przerwa, w fabule również - czego zupełnie sie nie spodziewałam. Byłam przekonana, że nawet jesli autor zrobi nawet sporą lukę,...