Zaskoczyła mnie ta powieść Davida Ebershoffa. Po pierwsze tematem - sądziłam, że będzie to po prostu historia malarza, może jakiejś jego muzy. Tymczasem otrzymałam historię zainspirowaną prawdziwymi wydarzeniami z życia małżeństwa duńskich malrzy: Einara i Gerdy Wegenerów.
Główny temat to zmiana płci Einara z mężczyzny w kobietę. Drugie moje zaskoczenie dotyczy czasu akcji. Nie sądziłam, że taka zmaina była już możliwa w latach 30-tych XX wieku.
Historia jest napisana z wielkim wyczuciem, subtelnie i lirycznie.
Podziwiać należy zarówno Einara w jego trudnych poszukiwaniach własnej tożsamości, a później akceptacji i lekarza, który byłby w stanie zrozumieć jego problem, jak i jego żonę Gretę. Bez niej nie byłoby historii Einara. Można nawet przypuszczać, że jego życie zakończyłoby się tragicznie.
To jej bezgraniczna miłość, która przekorczyła chyba wszystkie granice własnej tolerancji, odwagi, oddania i obyczajowości.
Autor bardzo dobrze potrafił oddać emocje, lęki, wahania, rozterki i stany psychiczne głównych bohaterów.
Ponadto wszystko nie wprost, ale z delikatną powściągliwością.
Temat nie jest łatwy - zmiana płci, specyficzny małżeński trójkąt, pokłady miłości tak głębokie, że chyba mało kto byłby w stanie ich sięgnąć.
Jednak jego subtelne i nietuzinkowe przedstawienie na pewno zasługuje na uwagę. Dodatkowy atut to przedstawienie środowiska artystycznego, które zazwyczaj fascynuje swoją odmiennością.

Zaskoczyła mnie ta powieść Davida Ebershoffa. Po pierwsze tematem - sądziłam, że będzie to po prostu historia malarza, może jakiejś jego muzy. Tymczasem otrzymałam historię zainspirowaną prawdziwymi wydarzeniami z życia małżeństwa duńskich malrzy: Einara i Gerdy Wegenerów.
Główny temat to zmiana płci Einara z mężczyzny w kobietę. Drugie moje zaskoczenie dotyczy czasu akcji....