W natłoku popularno-naukowych książek historycznych ta wyróżnia się wyjątkowo oryginalnym pomysłem.
Wydawałoby się, że o historii Polski napisano już wszystko. Okazuje się, że można do tego tematu podejść w zupełnie inny sposůb, z którym ja dotąd się nie zetknąłem. Autor buntuje się przeciw konsekwentnemu prezentowaniu naszych dziejów jako pasma porażek i nieszczęść wynikających z fatalnego położenia oraz wyjątkowo niesprzyjających splotów okoliczności. W kontrze do tych stereotypów opisuje długie okresy, kiedy Polska była potężnym państwem wzbudzającym podziw i respekt sąsiadów.
Książka zawiera mnóstwo faktów i ciekawostek, przy czym o niektórych nie miałem dotąd bladego pojęcia.
Poza dużą dawką ciekawych informacji lektura zmusza do różnego rodzaju refleksji. Ot choćby, czy ci, którzy na jednym oddechu krzyczą o „Wielkiej Polsce” i „Polsce dla Polaków” mają świadomość, że bezmyślnie klepią klasyczny oksymoron. Te hasła przecież wzajemnie się wykluczają. Najlepsze okresy w naszych dziejach (choćby za panowania naszej najwybitniejszej dynastii - Jagiellonów) to przecież właśnie Polska niejednorodna etnicznie, językowo, kulturowo i religijnie.
Zachęcam, warto przeczytać.

W natłoku popularno-naukowych książek historycznych ta wyróżnia się wyjątkowo oryginalnym pomysłem.
Wydawałoby się, że o historii Polski napisano już wszystko. Okazuje się, że można do tego tematu podejść w zupełnie inny sposůb, z którym ja dotąd się nie zetknąłem. Autor buntuje się przeciw konsekwentnemu prezentowaniu naszych dziejów jako pasma porażek i nieszczęść...