Jak tylko się dowiedziałem, że wyszło coś o Iredyńskim, to pobiegłem do Matrasu na Centralnym i dorwałem ostatni egzemplarz. I chyba niepotrzebnie biegłem, wystarczyło się po prostu przejść.

Książka słabo napisana, trochę anegdot, których nie znałem, ale prawie wszystkie znajdziemy w internecie. Autorka (wybaczcie, feministki, po prostu widać, że zostało to napisane przez kobietę) leci kliszami i nie próbuje analizować osobowości Iredyńskiego. Dowiadujemy się, że to był zły chłopiec, ale - w gruncie rzeczy - wrażliwy i zagubiony. Czyli sztampa.

Aha, mam wrażenie, że autorka pisze o PRLu, nie pisarzu. Oczywiste, że nie da się oderwać pisarza politycznie niepoprawnego od takich czasów, ale to jest BIOGRAFIA i należałoby się skupić na samej postaci, nie tylko realiach.

W przeciwieństwie do Hłaski, który przeżywa piątą młodość, Iredyński został zapomniany przez polską scenę czytelniczą i fajnie, że ktoś go przypomniał. Tyle tylko, że Grę W butelkę potraktuję raczej jako ciekawostkę, nie pełnoprawną biografię.

Cześć.

Jak tylko się dowiedziałem, że wyszło coś o Iredyńskim, to pobiegłem do Matrasu na Centralnym i dorwałem ostatni egzemplarz. I chyba niepotrzebnie biegłem, wystarczyło się po prostu przejść.

Książka słabo napisana, trochę anegdot, których nie znałem, ale prawie wszystkie znajdziemy w internecie. Autorka (wybaczcie, feministki, po prostu widać, że zostało to napisane przez...