Ponoć Głuchowski napisał tę powieść w wieku 18 lat. Robi to wrażenie, ponieważ ta książka ma wiele dojrzałych i ciekawych przemyśleń na temat ludzkości. Z drugiej strony - czuć tu rękę nieopierzonego, choć bardzo zdolnego pisarza. Np. nastoletni Głuchowski ni w ząb nie potrafi pisać postaci kobiecych. Bazuje na jakiś odległych stereotypach, którym bliżej do pań z reklamy proszku do pieczenia czy leku na kaszel, niż do pełnokrwistych postaci. Jest to świat w 99% zdominowany przez mężczyzn, ale trudno w to uwierzyć, biorąc pod uwagę, że w tym postnowoczesnym, postapokaliptycznym świecie nie tyle liczy się siła i agresja, co charyzma, spryt i odporność psychiczna.
Książka w którymś momencie zaczyna grzęznąć w schemacie, który nudzi i męczy. Ponadto realia świata w krytycznych dla bohatera momentach zostają drastycznie zachwiane, aby ten mógł wykaraskać się bez szwanku. Całe szczęście jest do tego dorobiona chociaż filozofia, ale nadal - tych szczęśliwych zbiegów okoliczności jest tak dużo, że brew zaczyna się coraz bardziej podnosić. Widać w tym wszystkim rękę pisarza naiwnego, niewprawnego. Ale mimo wszystko, jest to lektura godna polecenia. Fantastycznie wykreowany klimat, z przemyślnym przesłaniem i fascynującym, drobiazgowo wykreowanym światem. Jednym słowem - przeżyłam z tą powieścią kawał solidnej przygody. Pomógł w tym wybitny głos Krzysztofa Gosztyły, który jak zawsze czyta powieść bezbłędnie. Wszystkim polecam właśnie taką, audiobookową formę zapoznania się z tą lekturą. Warto pobłądzić po moskiewskim metrze z panem Gosztyłą.

Ponoć Głuchowski napisał tę powieść w wieku 18 lat. Robi to wrażenie, ponieważ ta książka ma wiele dojrzałych i ciekawych przemyśleń na temat ludzkości. Z drugiej strony - czuć tu rękę nieopierzonego, choć bardzo zdolnego pisarza. Np. nastoletni Głuchowski ni w ząb nie potrafi pisać postaci kobiecych. Bazuje na jakiś odległych stereotypach, którym bliżej do pań z reklamy...