Co jak co, ale zaskakująca część. Ale czy to książka zasługuje na miano dobrej książki?
Jest to chyba pierwsza książka o nekromantach jaką przeczytałem. Moim zdaniem jednak zostali przedstawieni delikatnie słabo, inaczej niż każdy śmiertelny mógłby sobie ich wyobrażać. Brak pokazania ich motywów oprócz walki nad sobą i chęci zawładnięcia nad światem. Chociaż może i to są dostatecznie motywy...
Autor zastosował bardzo zły (ale może i dobry?)wybieg- próbował uśmiercić bohatera w pół książki. To chyba najgorszy moment na śmiertelne zagrożenie. Czytelnik widząc tyle stron wie, że wszystko będzie w porządku. Z drugiej strony czułem ciekawość jak protagonista się wywinie złu.
Ciekawy smaczek to dziki gon. Mi po przeczytaniu książek Sapkowskiego od razu uśmiech wykwitł na twarzy.
Śmiesznym, ba komicznie głupim był dla mnie moment kiedy Harry martwił się o matkę chrzestną i próbował tłumaczyć czemu. Na jego miejscu byłbym zadowolony - mimo jej "ochrony" nad nim.
Drugim takim momentem było stwierdzenie, że zombie cofało się z okrzykami grozy... Myślące bojące się stworzenia wychodzi na to. W drugim momencie popełniały samobójstwa.
Tyranozaur był dla mnie czymś zaskakującym. Naprawdę nie spodziewałem się tak fajnego zabiegu który nadał pęd książce.
Jak więc można podsumować tę część książki? Książka jest ciekawa, chociaż niektóre momenty mnie irytowały. Niecodzienne zabiegi pisarskie Pana Jim'a były zdecydowanie na plus. Nie mogę się doczekać kolejnej części.

Co jak co, ale zaskakująca część. Ale czy to książka zasługuje na miano dobrej książki?
Jest to chyba pierwsza książka o nekromantach jaką przeczytałem. Moim zdaniem jednak zostali przedstawieni delikatnie słabo, inaczej niż każdy śmiertelny mógłby sobie ich wyobrażać. Brak pokazania ich motywów oprócz walki nad sobą i chęci zawładnięcia nad światem. Chociaż może i to są...