Będzie polskie wydanie tego?

Będzie polskie wydanie tego?

Zdecydowanie za dużo opisów i trochę czekałam, aż wreszcie ta książka się skończy. Gdzieś mam słabość do tej historii, więc zapewne jak wyjdzie kolejna część to i po nią sięgnę.

Zdecydowanie za dużo opisów i trochę czekałam, aż wreszcie ta książka się skończy. Gdzieś mam słabość do tej historii, więc zapewne jak wyjdzie kolejna część to i po nią sięgnę.

Generalnie jest OK, ale trochę się zawiodłam. Dlaczego? Ano dlatego, że okropnie dłużyło mi się czytanie i czekanie na starcie Harrego z Ethinu. Ponadto, nie wiem czy wybaczę Butcherowi to, jak poprowadził wątek jednej z głównych postaci. Jest też kilka plusów. Są zwroty akcji; wątki dwóch postaci "pobocznych" kompletnie mnie zaskoczyły i w końcu sama Mab, na którą spojrzałam zupełnie innym okiem (przynajmniej do ostatniego rozdziału, w którym jak zwykle zamieszała). Kolejny tom zapowiada się ciekawie. Zapewne będzie w nim dużo Lary i Białego Dworu Wampirów.

Generalnie jest OK, ale trochę się zawiodłam. Dlaczego? Ano dlatego, że okropnie dłużyło mi się czytanie i czekanie na starcie Harrego z Ethinu. Ponadto, nie wiem czy wybaczę Butcherowi to, jak poprowadził wątek jednej z głównych postaci. Jest też kilka plusów. Są zwroty akcji; wątki dwóch postaci "pobocznych" kompletnie mnie zaskoczyły i w końcu sama Mab, na którą...

Najsłabsza część serii. Generalnie opis permanentnej "naparzanki" - nic się nie dzieje przez 90% objętości. Akcja przypomina fabułę filmu "Szeregowiec Ryan", tyle, że tam sceny batalistyczne są wstępem do opowieści zawartej w filmie, a tutaj zaczyna się od opisów epickich scen batalistycznych, trup ściele się gęsto, następuje koniec walk i.... koniec książki.

Najsłabsza część serii. Generalnie opis permanentnej "naparzanki" - nic się nie dzieje przez 90% objętości. Akcja przypomina fabułę filmu "Szeregowiec Ryan", tyle, że tam sceny batalistyczne są wstępem do opowieści zawartej w filmie, a tutaj zaczyna się od opisów epickich scen batalistycznych, trup ściele się gęsto, następuje koniec walk i.... koniec...

Książka to wyprawa wyobraźni nawet na znane obszary, ale pokazane w nowych odcieniach. Moje streszczenie XVII tomu Harry'ego Dresdena nie jest długie: 1. Bohaterowie szykują się do walki i pucują broń. 2. Bohaterowie zaczynają walczyć, ofiary giną pojedynczo. 3. Walka trwa, liczba ofiar w rozdziale wzrasta do dziesięciu. 4. Teraz to już prawie hekatomba, ofiar są tysiące. 5. Kilka słów dodatkowych. 6. Koniec.
Bardzo lubię ten cykl. Cenię bohatera samotnie stawiającego czoło nierozwiązywalnym problemom i odkrywającego nowe. Aby tak napisać książkę trzeba tchnienia geniuszu. Ale mam wrażenie, że wyszedł on na spacer. A autor został sam.

Książka to wyprawa wyobraźni nawet na znane obszary, ale pokazane w nowych odcieniach. Moje streszczenie XVII tomu Harry'ego Dresdena nie jest długie: 1. Bohaterowie szykują się do walki i pucują broń. 2. Bohaterowie zaczynają walczyć, ofiary giną pojedynczo. 3. Walka trwa, liczba ofiar w rozdziale wzrasta do dziesięciu. 4. Teraz to już prawie hekatomba, ofiar są tysiące....

„Rozmowy Pokojowe” w oryginale miały być jedną książką. Rozrosły się rzekomo do takiej wielkości, że wydawca wymusił na Butcherze podzielenie historii na dwie. Tak też otrzymaliśmy „Pole Bitwy” jako drugą książkę z cyklu Dresdena w tym roku. Czy zabieg ten był konieczny? Szczerze mówiąc sądząc po ilości stron dwóch książek uważam, że nie. Czy sama historia na tym ucierpiała? Moim zdaniem nie.

Harry Dresden na przestrzeni lat mierzył się z wieloma przeciwnikami. W zdecydowanej większości były to istoty silniejsze niż on, tym razem nie może być inaczej. Ethniu, ostatnia z Tytanów wydała wojnę ludzkości, a za pole bitwy zostało wybrane właśnie Chicago. Trup ściele się gęsto a w powietrzu czuć krew. Nikt nie jest bezpieczny gdyż każda z postaci jest dla Ethniu niczym więcej jak mucha dla człowieka.

Cała książka jest gigantycznym fan-serwisem w najlepszym wydaniu. Dostarcza nam kilka odpowiedzi, na niektóre czekaliśmy od dawna. W ciekawy sposób podsumowuje wydarzenia z dwóch książek. Pojawia się również postać, której nie widzieliśmy od bardzo dawna, a towarzystwo w jakim się ta postać znajduje wprawia doświadczonych w boju Strażników w osłupienie. Dialogi wypełnione humorem, sytuacyjnymi żartami oraz wyrazistość postaci są już chyba charakterystyką Butchera.

Wypełniona akcją, pełna cliffhangerów zmusza do czytania dalej i dalej. Skończona za jednym podejściem w długiej sesji wraz z zarwaną nocą, ale było definitywnie WARTO. Typowo dla Butchera dostajemy odpowiedzi na kilka nurtujących pytań aby dostać nowe zagadki. Pionki na supernaturalnej planszy przesuwają się coraz częściej i każda ze stron chce wygrać tą grę, a stawka tej rozgrywki jest coraz bardziej widoczna dla Harryego, który wydaje się coraz lepiej rozumieć swoje przeznaczenie. Pozycja obowiązkowa dla każdego fana, wynagradza wieloletni czas oczekiwania oraz uniewinnia zabieg podzielenia jednej książki na dwie – przy takiej jakości pisania mogą dzielić je i na trzy, niech tylko wychodzą tak samo często.

„Rozmowy Pokojowe” w oryginale miały być jedną książką. Rozrosły się rzekomo do takiej wielkości, że wydawca wymusił na Butcherze podzielenie historii na dwie. Tak też otrzymaliśmy „Pole Bitwy” jako drugą książkę z cyklu Dresdena w tym roku. Czy zabieg ten był konieczny? Szczerze mówiąc sądząc po ilości stron dwóch książek uważam, że nie. Czy sama historia na tym...