Kinoterapia z Kasią Miller

Któż z nas nie zna Katarzyny Miller, charyzmatycznej psychoterapeutki i wielkiej damy psychologii, autorki wielu książek popularyzujących jej dziedzinę. Tym razem Pani Kasia zabiera nas w podróż...filmową. Wszak nie od dziś wiadomo, że dobre kino ma moc terapeutyczną. Miller razem z dziennikarką Magdaleną Chorębałą analizuje swoje ukochane filmy pod kątem psychologicznym. Przygląda się życiowym dylematom przez pryzmat losów bohaterów na srebrnym ekranie. Pozycja nie tylko dla kinomanów. Napisana z dużą erudycją, wrażliwością oraz ikrą, z której słynie temperamentna psycholożka. Kasia Miller to wielka gawędziara i tak właśnie czyta się jej kolejne dzieło - jak piękną, czułą gawędę o ludziach i kinie. Kinoterapia dla każdego.

Kinoterapia z Kasią Miller

Któż z nas nie zna Katarzyny Miller, charyzmatycznej psychoterapeutki i wielkiej damy psychologii, autorki wielu książek popularyzujących jej dziedzinę. Tym razem Pani Kasia zabiera nas w podróż...filmową. Wszak nie od dziś wiadomo, że dobre kino ma moc terapeutyczną. Miller razem z dziennikarką Magdaleną Chorębałą analizuje swoje ukochane filmy...

Byłam obdarowywana w przeszłości publikacjami psycholożki, natomiast po to wydanie sięgnęłam sama (by nim obdarować, ale ja wcześniej muszę przeczytać, takie ze mnie zuo).
Informacje na tylnej okładce wprowadzają w podjętą problematykę i wybór filmów, co dokładnie jest wyjaśnione we wstępie - nie jest to spotkanie filmoznawcze ani do końca psychoanalityczną metodą odczytania danych produkcji, a subiektywnym odbiorem, z nakierowaniem na odczytanie warstw emocjonalnych i problemów bohaterów w odniesieniu do życia, bowiem to nie "kino naśladuje życie a życie kino", jak głosi stara maksyma.
Trochę mi żal, że to nie jest właśnie ujęcie psychoterapii filmem, aczkolwiek to osobny nurt i należy to uszanować.
Czego nie szanuję, to brak współautorstwa na okładce Magdaleny Chorębały, która prowadziła dialog z Katarzyną Miller. O rozmówczyni wiadomo jedynie, że również jest kinomanką, jakie ma ulubione filmy i komu podziękowała za wydanie tej książki.
Wybrane filmy są w negacji do klasyki siedmiu wielkich nazwisk, głównie kina włoskiego i francuskiego, o czym psycholożka ostrzega. Oczywiście, można zrozumieć, że trudno dziś o drugiego Bergmana czy Felliniego (czy to w ogóle możliwe?),jednak należy dać szansę innym autorom.
Szerzej omawiana jest twórczość Pedro Almodovara i Woody'ego Allena. Pozostałe tytuły są włączone pod wybraną tematykę. Większość rozdziałów poprzedzają dialogi z wybranych filmów (czemu nie wszystkich?),na końcu jest miejsce na listę ukochanych realizacji.
Autorki skupiły się na produkcjach pełnometrażowych. Większość zalicza się do kanonu współczesnego kina, mało tytułów jest mniej znanych.
Wiele przytoczonych adaptacji jest omawianych bez literackiego kontekstu, chociaż w kilku rozmowach podjęto kwestię ekranizacji i zestawienia z papierowym oryginałem.
Nie zgadzam się w wielu odczytaniach i ocenie postaw bohaterów, jednak "o gustach się nie dyskutuje", chociaż ta książka jest takowym zapisem. Widać odwieczny problem psycholożki na linii matka-córka, który nie ustąpił i narzucił Miller odbiór kina w kontekście analizowania relacji w rodzinie. Obraz mężczyzny, któremu więcej się wybacza sam się narzuca, chociaż nie brak głosu o walkę kobiet o siebie. Chorębała często próbuje przekierować rozmowę na temat filmoznawczy bądź literacki, jednak Miller umiejętnie sprowadza dyskusję na swoje tory analizy emocji.
Lektura może wnieść interesujące wnioski na własne spojrzenie na kino, warto przeprowadzić taką refleksję, co jest głównie analizowane i w jaki sposób. Wymaga to jednak pracy samodzielnej, a książka jest jedynie uświadomieniem istnienia takich mechanizmów.
Decyzja, czy podjąć lekturę nie znając omawianych tytułów, również należy wyłącznie do czytelnika.

Byłam obdarowywana w przeszłości publikacjami psycholożki, natomiast po to wydanie sięgnęłam sama (by nim obdarować, ale ja wcześniej muszę przeczytać, takie ze mnie zuo).
Informacje na tylnej okładce wprowadzają w podjętą problematykę i wybór filmów, co dokładnie jest wyjaśnione we wstępie - nie jest to spotkanie filmoznawcze ani do końca psychoanalityczną metodą...

Autorka książki jest niewątpliwie osobą sympatyczną i przebojową. Trudno odmówić jej racji w wielu opiniach, które głosi. Ale dla mnie trochę zbyt radykalna. Ta książka to trochę kubek (nie kubeł) zimnej wody na głowę. Warto sięgnąć po nią choćby po to, by uświadomić sobie, że za nieszczęścia w naszym życiu my sami też ponosimy odpowiedzialność a zrzucanie winy na innych to często tylko nasze wygodnictwo.

Autorka książki jest niewątpliwie osobą sympatyczną i przebojową. Trudno odmówić jej racji w wielu opiniach, które głosi. Ale dla mnie trochę zbyt radykalna. Ta książka to trochę kubek (nie kubeł) zimnej wody na głowę. Warto sięgnąć po nią choćby po to, by uświadomić sobie, że za nieszczęścia w naszym życiu my sami też ponosimy odpowiedzialność a zrzucanie winy na innych to...

Według mnie najsłabsza książka Pani Miller. Jakoś zupełnie do mnie nie trafiła. Przytaczane są sceny z filmów i na tym tle ukazywane są nasze codzienne problemy. Jednak mam nieodparte wrażenie że wszystkie dobre rady i poruszone bardzo ogólnikowo problemy zostały opisane we wcześniejszych książkach.

Według mnie najsłabsza książka Pani Miller. Jakoś zupełnie do mnie nie trafiła. Przytaczane są sceny z filmów i na tym tle ukazywane są nasze codzienne problemy. Jednak mam nieodparte wrażenie że wszystkie dobre rady i poruszone bardzo ogólnikowo problemy zostały opisane we wcześniejszych książkach.

Wiem już dlaczego ta kobieta ma okrągłe kształty ... posiada w sobie setki kobiet, czuje tak różnorodnie, jak kolory sypane wiosną, lubi ludzi ludzi, kocha podglądać i słuchać - nie ocenia. Uwielbiam książki Katarzyny Miller, bo zwyczajnie po ludzku potrafi przyznać, że w każdej z nas jest wieloraka osobowość hormonalna, która stanowi cud życia i czerpania z niego. Styl pisania lekkość dobierania słów, szczerość we mnie buduje zaufanie do tej pisarki. Polecam, bo z przymrużeniem oka każda jest aktorką - uwielbiamy się kreować i nagle się okazuje, że zbyt ufające idiotki z ekranu są nam całkiem bliskie. Tęsknimy do amantów poprzednich dekad i studzimy zapały naszych adoratorów. Przepiękne studium kobiecości a do tego pozbawione nadmuchanej i modnej fali bezmyślnego feminizmu. Polecam.

Wiem już dlaczego ta kobieta ma okrągłe kształty ... posiada w sobie setki kobiet, czuje tak różnorodnie, jak kolory sypane wiosną, lubi ludzi ludzi, kocha podglądać i słuchać - nie ocenia. Uwielbiam książki Katarzyny Miller, bo zwyczajnie po ludzku potrafi przyznać, że w każdej z nas jest wieloraka osobowość hormonalna, która stanowi cud życia i czerpania z niego. Styl...

Spodobała mi się książka, jest świeża, niesztampowa. Mimo tego, że nie przepadam za takim stylem "pisania" to w tym wypadku pasuje to idelanie.Jestem kinomaniaczką, oglądałam bardzo dużo filmów, szczególnie lubię filmy niestandardowe, takie których nie obejrzymy w Multikinie czy Heliosie.W książce znalazłam kilka takich filmów, na pewno obejrzę któryś z nich kiedyś.

Spodobała mi się książka, jest świeża, niesztampowa. Mimo tego, że nie przepadam za takim stylem "pisania" to w tym wypadku pasuje to idelanie.Jestem kinomaniaczką, oglądałam bardzo dużo filmów, szczególnie lubię filmy niestandardowe, takie których nie obejrzymy w Multikinie czy Heliosie.W książce znalazłam kilka takich filmów, na pewno obejrzę któryś z nich kiedyś.

Lubię książki o filmach, był taki czas, że kupowałam dosłownie wszystko, co chociaż minimalnie wiązało się z tematyką filmową. Ta pozycja bardzo mnie rozczarowała, to rozmowa (a jakże, znowu forma rozmowy/wywiadu! a ja znowu się nie zorientowałam... nie lubię ich, na pewno bym nie kupiła, gdybym wiedziała).
Niezbyt to dobra propozycja dla kogoś, kto nie widział omawianych filmów, bo to jeden wielki spoiler, panie robią jakąś pseudoanalizę relacji bohaterów filmów. Serio. Dziwna, oryginalna koncepcja. Mnie nie przypadła do gustu.

Lubię książki o filmach, był taki czas, że kupowałam dosłownie wszystko, co chociaż minimalnie wiązało się z tematyką filmową. Ta pozycja bardzo mnie rozczarowała, to rozmowa (a jakże, znowu forma rozmowy/wywiadu! a ja znowu się nie zorientowałam... nie lubię ich, na pewno bym nie kupiła, gdybym wiedziała).
Niezbyt to dobra propozycja dla kogoś, kto nie widział omawianych...

Żenująca pozycja. Pisanie dosłownie o niczym. Spodziewałam się pogłębić swoją wiedzę na temat psychologii, otrzymałam wiadomości, które mogę przeczytać w pierwszym lepszym portalu o byle czym.
Strata czasu!

Żenująca pozycja. Pisanie dosłownie o niczym. Spodziewałam się pogłębić swoją wiedzę na temat psychologii, otrzymałam wiadomości, które mogę przeczytać w pierwszym lepszym portalu o byle czym.
Strata czasu!

Kolejna interesująca pozycja Pani Kasi. Fajnie połączone wątki z filmów z codziennością. Można również dowiedzieć się przez to ciekawych rzeczy i inaczej spojrzeć na filmy które zapewne większość z nas oglądała. Polecam

Kolejna interesująca pozycja Pani Kasi. Fajnie połączone wątki z filmów z codziennością. Można również dowiedzieć się przez to ciekawych rzeczy i inaczej spojrzeć na filmy które zapewne większość z nas oglądała. Polecam

Kino to nasze katharsis, ale i lustro ludzkiej psychiki.
Książka jest zapisem rozmów na wybrane tematy psychologiczne, które pojawiają się w omawianych filmach.
Pomysł jest ciekawy.Każdy z nas lubi rozmowy o filmach. Tych ulubionych, tych ważnych.Tych, których bohaterów niekoniecznie lubimy.
Rozdziały dotyczą wskazanych problemów. Jednak rozmówczynie tylko sygnalizują omawiane zagadnienia.
Filmowa kozetka niczym kalejdoskop ukazuje , to co w kinie jest problemem psychologicznym.
Mam wrażenie,że można było poszczególne rozdziały wnikliwiej omówić.Nawet jeśli oznaczałoby to rezygnację z omówienia wybranych tytułów filmowych.
Omawiane filmy pochodzą z różnych okresów rozwoju kina. Pojawią się także filmy starsze.

Myślę,że pomysł jest doskonały, rozmowy także,ale niedosyt dotyczy bardzo ogólnego charakteru analiz dokonywanych przez rozmówczynie.

Kino to nasze katharsis, ale i lustro ludzkiej psychiki.
Książka jest zapisem rozmów na wybrane tematy psychologiczne, które pojawiają się w omawianych filmach.
Pomysł jest ciekawy.Każdy z nas lubi rozmowy o filmach. Tych ulubionych, tych ważnych.Tych, których bohaterów niekoniecznie lubimy.
Rozdziały dotyczą wskazanych problemów. Jednak rozmówczynie tylko sygnalizują...