Ciekawa forma narracyjna: rozmowa wiatru z 'mieszkańcami' boru. Podział na dwie czasoprzestrzenie (przeszłość oraz chwilę tu i teraz) pozwala dojrzeć szerszą perspektywę. Osobiście za głównym bohaterów nie uznaję tutaj ludzkich protagonistów, a bardziej las (drzewa, kwiaty),jego odczucia i rozmyślania.

Śmiem twierdzić, że gdyby nie była to lektura szkolna, tj. z góry nie panowała narracja: 'To o powstaniu styczniowym, bardzo krótkie, zapamiętajcie do matury, bardzo krótkie, mogiła powstańcza, bardzo krótkie itd. itp. to nowela tylko by na tym zyskała.

Ciekawa forma narracyjna: rozmowa wiatru z 'mieszkańcami' boru. Podział na dwie czasoprzestrzenie (przeszłość oraz chwilę tu i teraz) pozwala dojrzeć szerszą perspektywę. Osobiście za głównym bohaterów nie uznaję tutaj ludzkich protagonistów, a bardziej las (drzewa, kwiaty),jego odczucia i rozmyślania.

Śmiem twierdzić, że gdyby nie była to lektura szkolna, tj. z góry nie...

zazwyczaj nie mam nic do lektur i w sumie lubię je czytać ale to, to porażka była jakaś. nic nie zrozumiałam i mam takie wtf teraz

czy tak każda rzecz powstała w pozytywizmie wygląda???

zazwyczaj nie mam nic do lektur i w sumie lubię je czytać ale to, to porażka była jakaś. nic nie zrozumiałam i mam takie wtf teraz

czy tak każda rzecz powstała w pozytywizmie wygląda???

To trzecia nowela Orzeszkowej, ktora przeczytałam (robię rozgrzewkę przed sięgnięciem pod "Nad Niemnem"). Czytając tę pozycję miałam tylko jedna myśl w głowie: przypomniało mi się jak wiele lat temu sama chciałam pisać książki/opowiadania, ale czytając Gloria Victis uświadomiłam sobie, że nigdy nie osiągnęłabym takiego kunsztu jeśli chodzi o opisy (w tym przypadku opisy przyrody) jak Orzeszkowa. Prawdziwa przyjemność obcowania z literaturą. Teraz wiele współczesnych bestsellerowych książek stoi dialogami, a jednak dobry opis pozwala bardziej wczuc się w klimat i wsiąknąć w treść książki.

To trzecia nowela Orzeszkowej, ktora przeczytałam (robię rozgrzewkę przed sięgnięciem pod "Nad Niemnem"). Czytając tę pozycję miałam tylko jedna myśl w głowie: przypomniało mi się jak wiele lat temu sama chciałam pisać książki/opowiadania, ale czytając Gloria Victis uświadomiłam sobie, że nigdy nie osiągnęłabym takiego kunsztu jeśli chodzi o opisy (w tym przypadku opisy...

Pozycja wywarła na mnie magiczne wrażenie, przepiękny język, kojarzący się z baśniami o wróżkach i wiekowych drzewach. Tymczasem jest to opowieść o klęsce ludzi, bardziej dobitnie nawet jednostki, wydającej się kroplą w morzu. Pytanie o sens wojny, znaczenie małych uczuć pomiędzy małymi ludźmi, co tak naprawdę jest bardziej honorowe i szczere? I jakie ma to znaczenie?

Pozycja wywarła na mnie magiczne wrażenie, przepiękny język, kojarzący się z baśniami o wróżkach i wiekowych drzewach. Tymczasem jest to opowieść o klęsce ludzi, bardziej dobitnie nawet jednostki, wydającej się kroplą w morzu. Pytanie o sens wojny, znaczenie małych uczuć pomiędzy małymi ludźmi, co tak naprawdę jest bardziej honorowe i szczere? I jakie ma to znaczenie?

Krótka, jednak początkowo męcząca przez przydługawe opisy natury. Sam pomysł na przedstawienie treści lektury przypadła mi do gustu.

Krótka, jednak początkowo męcząca przez przydługawe opisy natury. Sam pomysł na przedstawienie treści lektury przypadła mi do gustu.

Świetne, bardzo mi się podobało. Historia opowiadana przez drzewa będące świadkami walk, do tego wspaniałe opisy natury pokazujące nastroje związane z sytuacją na polu bitwy. Opisy natury, wcale nie były męczące, a piękne, podkreślały emocje, zachowania drzew i nastroje w tym smutnym momencie.

Świetne, bardzo mi się podobało. Historia opowiadana przez drzewa będące świadkami walk, do tego wspaniałe opisy natury pokazujące nastroje związane z sytuacją na polu bitwy. Opisy natury, wcale nie były męczące, a piękne, podkreślały emocje, zachowania drzew i nastroje w tym smutnym momencie.

Historię powstańczej bitwy drzewa opowiadają wiatrowi, by niósł tę opowieść w świat.
Piękne, poetyckie opisy, w których można się zatopić.

Nowelki wysłuchałam w formie audiobooka.

Historię powstańczej bitwy drzewa opowiadają wiatrowi, by niósł tę opowieść w świat.
Piękne, poetyckie opisy, w których można się zatopić.

Nowelki wysłuchałam w formie audiobooka.

Tomik dobrych i bardzo dobrych opowiadań, na plus jest to, że w przeciwieństwie do współczesnych zbiorków w których często jest bardzo nierówny poziom i między dobre opowiadania wciskane są wypełniacze, tu mamy równy poziom, tematyka może komuś wydać się mniej ciekawa lub oldskulowa itd, ale literacko na Orzeszkową można liczyć, wszystko jest dopracowane.

Tomik dobrych i bardzo dobrych opowiadań, na plus jest to, że w przeciwieństwie do współczesnych zbiorków w których często jest bardzo nierówny poziom i między dobre opowiadania wciskane są wypełniacze, tu mamy równy poziom, tematyka może komuś wydać się mniej ciekawa lub oldskulowa itd, ale literacko na Orzeszkową można liczyć, wszystko jest dopracowane.

Jestem w szoku jak bardzo mi się to podobało. Jak kiedyś widziała fragmenty tekstów Orzeszkowej to nie przepadałam za nimi. Natomiast teraz jak przeczytałam "Gloria Victis" jestem oczarowana! Uważam opisy przyrody za piękne, poetyckie, nie przeszkadza mi ich ilość, po prostu zatopiłam się w nich. Uważam, że to w jaki sposób jest prowadzone opowiedzenie historii jest piękne, drzewa jako narratorzy, cu do wne. Teraz już wiem, że pewnego dnia chętnie sięgne po "Nad Niemnem".

Jestem w szoku jak bardzo mi się to podobało. Jak kiedyś widziała fragmenty tekstów Orzeszkowej to nie przepadałam za nimi. Natomiast teraz jak przeczytałam "Gloria Victis" jestem oczarowana! Uważam opisy przyrody za piękne, poetyckie, nie przeszkadza mi ich ilość, po prostu zatopiłam się w nich. Uważam, że to w jaki sposób jest prowadzone opowiedzenie historii jest piękne,...

moim zdaniem orzeszkowa nalezy do jednych z bardziej niedocenionych polskich pisarzy... a wyobraźnie i fantazję to miała podziwu godną

moim zdaniem orzeszkowa nalezy do jednych z bardziej niedocenionych polskich pisarzy... a wyobraźnie i fantazję to miała podziwu godną