Blondynka, niebieskie oczy to prequel powieści książki Moje śliczne. Powieść skupia się na wydarzeniach poprzedzających porwanie Julii Carrol. Stanowi ciekawą odmianę dla fanów autorki. Slaughter ugryzła wątek kryminalny od całkiem odmiennej strony Grzechem byłoby nazwanie tej książki thrillerem. Nie twierdzę jednak, że jest to słaba pozycja.

Slaughter wyszła poza standardowe ramy powieści z pogranicza kryminału. Ukłon dla niej za to, że skupiła się na przestępstwie od strony ofiar. Przytoczone statystyki kryminalne dały mi do myślenia. Bagatelizowanie i ignorowanie pewnych zachowań przerażało. Smutek wzbudzał fakt, jak łatwo pewnym ludziom jest zniknąć niezauważonym.

Trudno mi jednoznacznie ocenić bohaterkę, nie pozwoliła mi na to objętość książki. Projekt postaci wykreowany przez Slaughter spełnił moje oczekiwania. Ciekawa była mieszanka cech typowych dla nastolatki i dojrzałości.

Wątek kryminalny według mnie nie został do końca dopracowany, czułam niedosyt. Śledztwo ledwo się zaczęło, a już się skończyło. Ale podążanie śladem ofiar ciekawiło.

Niezła powieść. Od thrillera oczekuje jednak więcej.

Blondynka, niebieskie oczy to prequel powieści książki Moje śliczne. Powieść skupia się na wydarzeniach poprzedzających porwanie Julii Carrol. Stanowi ciekawą odmianę dla fanów autorki. Slaughter ugryzła wątek kryminalny od całkiem odmiennej strony Grzechem byłoby nazwanie tej książki thrillerem. Nie twierdzę jednak, że jest to słaba pozycja.

Slaughter wyszła poza...