Nie jest tajemnicą, że lubuję się w literaturze grozy, kryminalnej i każdej, która podnosi ciśnienie krwi oraz przyśpiesza bicie serca za sprawą swojej fabuły. Jednak, co jakiś czas przychodzi moment, w którym czuję, że muszę od niej odpocząć i zaserwować sobie coś lżejszego kalibru. Doskonale sprawdza się tutaj u mnie (już od dawna) amerykańska autorka powieści obyczajowych – Diane Chamberlain. Zawsze z niecierpliwością oczekuję na nowe jej tytuły wchodzące na nasz rynek, bo wiem, że się na nich nie zawiodę. Czy podobnie było w przypadku najnowszej powieści „Dar morza”?

By dobrze zapoznać się z opisywaną historią, najpierw musimy wrócić do pewnych dramatycznych wydarzeń z przeszłości. Młoda, bo zaledwie jedenastoletnia wtedy Daria podczas spaceru po plaży napotyka wzrokiem na dziwny kształt nieopodal. Gdy podchodzi bliżej okazuje się, że zawiniątko leżące we krwi wykazuje znaki życia. Szybko okazuje się, że to… noworodek. Mała Daria staje się lokalną bohaterką, ponieważ ratuje maleństwu życie.

Po ponad dwudziestu latach Shelly (bo tak ma na imię dorosła już dziewczyna, którą wtedy znaleziono na plaży) chce odkryć, kim jest jej biologiczna matka. Pisze w tym celu list do znanego producenta telewizyjnego, Rory’ego Taylora, który prowadzi program oparty na prawdziwych historiach z życia widzów. To właśnie Rory pomoże Shelly w rozwikłaniu zagadki sprzed lat, ale czy to, aby na pewno dobry pomysł, by dociekać prawdy…?

Shelly nie baczy na konsekwencje podjętej przez siebie decyzji – ona po prostu chce znać prawdę, a ta okaże się bardzo zaskakująca. Diane Chamberlain jak zwykle zadbała o dobrze skrojoną fabułę dla swojej powieści, ujmujące postaci i odpowiednio wyważone tempo akcji. Nie zabrakło też wątków pobocznych, by nie być znużonym tym głównym. Co najważniejsze, nie brakło też rozterek emocjonalnych, których autorka zawsze serwuje solidną dawkę – tak było i tym razem. Pisarka po raz kolejny stworzyła ujmującą historię, o której rozmyśla się jeszcze po odłożeniu książki na półkę.

Czego więc chcieć więcej od literatury kobiecej? Odpowiedź jest prosta: „Niczego”. I skoro książki obyczajowe tej autorki chwali wam osoba, która bardzo rzadko po takowe sięga, bo lubuje się w „cięższych klimatach”, to zdecydowanie znak, że warto zapoznać się z jej twórczością. Nie będziecie zawiedzeni.

Ewa Szczepańska