Książka jest świetna. Chylę czoła przed Autorką, za znajomość realiów komendy policyjnej, psychicznych zaburzeń, hodowli kwiatów oraz gry na harfie. Myślę, że wiele z tych informacji trzeba było żmudnie wyszukać i to nie w internecie, ale w rozmowach ze specjalistami w danych dziedzinach.
Podoba mi się, że Autorka zaserwowała nam psychologiczną łamigłówkę i nie epatowała widokiem ofiar.
Około połowy książki domyśliłam się kto jest sprawcą, ale książka nadal była interesująca, bo śledczy omijali ten trop, natomiast pojawiły się inne, które okazały się również brzemienne w skutki. Ciekawa byłam, kiedy i w jaki sposób odkryją tę osobę.
Postaci są krwiste, wiarygodne, wielowymiarowe. Kobiety silne, konkretne, jak w życiu.
Tak, są słabości i wpadki, głównie korektorskie, trochę niezbyt udanych zdań, które bym inaczej napisała i szkoła muzyczna, która w opisanej formie nie istnieje w polskim systemie oświaty. Jest też nieco przegadanych fragmentów.
Wszystko to Autorce wybaczam, bo najwięcej jest doskonałych dialogów, akcji w dobrym tempie, wodzenia mnie za nos i takich smaczków jak pani patolog z tatuażami, albo chorzy psychicznie, którzy dostają własne klamki do drzwi

Książka jest świetna. Chylę czoła przed Autorką, za znajomość realiów komendy policyjnej, psychicznych zaburzeń, hodowli kwiatów oraz gry na harfie. Myślę, że wiele z tych informacji trzeba było żmudnie wyszukać i to nie w internecie, ale w rozmowach ze specjalistami w danych dziedzinach.
Podoba mi się, że Autorka zaserwowała nam psychologiczną łamigłówkę i nie epatowała...