Po przeczytaniu pierwszego tomu byłam strasznie ciekawa dalszych losów bohaterów, zwłaszcza, że zakończył się on w dość... ważnym momencie.

Miałam nadzieję, że teraz wszystko się wyjaśni, że będzie dobrze, okej i ogólnie wszystko cacy, i super. Nie do końca poszło po mojej myśli, jednak jestem bardzo zadowolona.

Na samym początku wspomnę, że moja przygoda z tą serią rozpoczęła się od serialu "The 100". Bardzo mi się on spodobał, więc zapragnęłam poznać jego pierwowzór. Jakież było moje zaskoczenie, kiedy wyszła na jaw wielka ilość różnic pomiędzy jednym a drugim. Czy uważam to za plus? Myślę, że jak najbardziej.

Chcę tutaj powiedzieć o tym, że serial wywarł na mnie pewien wpływ, a właściwie na to, jak postrzegałam książkę. Przez niego ciężko mi było wyobrazić sobie głównych (i nie tylko) bohaterów, co jak dla mnie jest minusem, jednak działo się tak z mojej winy. Dlatego też radzę wam zapoznać się najpierw z pierwszym tomem, ponieważ nawet jeśli nie przypadnie Wam on do gustu, to jest króciutki + całkiem różny od serialu. Jedno z dwóch powinno się Wam spodobać.

Dość o serialu.

Pierwszy tom pozostawił mnie w takim stanie, że nie mogłam usiedzieć na miejscu w oczekiwaniu na to, aż poznam dalsze losy bohaterów. Fakt, nie był bez wad, ale do tej pory nie spotkałam jeszcze książki, która by takowych nie posiadała. Tak więc kiedy tylko znalazłam czas, pobiegłam do biblioteki i pożyczyłam "Dzień 21".

Przyznam się, że nie tego oczekiwałam. W zasadzie ciężko jest mi opisać moje oczekiwania względem tej książki, jednak śmiało mogę powiedzieć, że zaczęłam patrzeć na nią bardziej krytycznym okiem i starałam się wykryć więcej wad.

Poza tymi, które powtórzyły się po pierwszym tomie, nie znalazłam wiele nowych, więc powiem tak; autorka niewiele się poprawiła (o ile w ogóle to zrobiła), kiedy porównamy tom pierwszy z drugim. Powtórzyła te same błędy, jak zbyt szybkie relacje między bohaterami, czasowe przeskoki, brak opisów miejsc - to wszystko już było i pozostało. Jej styl nie poprawił się na tyle, aby było to widoczne i nie było widać żadnych większych różnic. Niestety, ale czuję się zawiedziona z tego powodu.

Miałam nadzieję, że pani Morgan poprawi swój warsztat pisarski choć w mniejszym stopniu. Cóż, nie wyszło i drugi tom został napisany na tym samym poziomie, co pierwszy. Powinnam się cieszyć, że poziom powieści nie spadł, ale jakoś nie potrafię, bo przez to, wszystko stało się po prostu nijakie.

Po zakończeniu lektury nie jestem pewna, co mam o niej sądzić. Z jednej strony wciągnęła mnie, czytało się ją szybko i przyjemnie, a mimo to ten fakt, że autorka nic nie zmieniła pozostawił po sobie jakby małą niechęć. Nie umiem opisać tego w inny sposób. Myślę, że jeśli ktoś spotkał się kiedykolwiek z czymś podobnym, będzie wiedział, o co mi chodzi, jednak nie wiem jak mam to wytłumaczyć.


Postaram się więc jakoś to zsumować;

"Dzień 21" jest naprawdę dobrą kontynuacją pierwszej części. Podobnie jak tom pierwszy, potrafi wciągnąć na kilka godzin i zapewnić oderwanie się od rzeczywistości, albo chociażby problemów życia codziennego. Autorka zachowała ten sam styl pisania, nie pogorszyła się, ale również nie polepszyła. Książka po prostu dotrzymuje poziomu swojej poprzedniczce.

Pomysł na fabułę jest ciekawy i daje bardzo szerokie pole do popisu, przez co pani Morgan mogła wykazać się wyobraźnią. Tego mi brakowało. Tak, historia toczy się trzysta-ileś lat po katastrofie na ziemi, setka ludzi zostaje na nią zesłana, muszą walczyć o przetrwanie i tak dalej. Jednak tak jak w tomie pierwszym, również tutaj brakowało mi opisów miejsc, postaci i ich uczuć, przez co wszystko stawało się bardziej płaskie i jednowymiarowe.

Mimo wszystkich swoich wad, większych, lub mniejszych wedle uznania - książka potrafi wciągnąć i sprawić, że człowiek zapomni o otaczającym go świecie na kilka bardzo miło spędzonych godzin. Moim zdaniem jest godna polecenia, zwłaszcza, dla osób, które dopiero chcą spróbować historii tego typu i nie wiedzą, czego mają się spodziewać. Wystarczy jedno - nie oczekiwać od niej efektu wow, a wtedy może naprawdę się spodobać.

Po przeczytaniu pierwszego tomu byłam strasznie ciekawa dalszych losów bohaterów, zwłaszcza, że zakończył się on w dość... ważnym momencie.

Miałam nadzieję, że teraz wszystko się wyjaśni, że będzie dobrze, okej i ogólnie wszystko cacy, i super. Nie do końca poszło po mojej myśli, jednak jestem bardzo zadowolona.

Na samym początku wspomnę, że moja przygoda z tą serią...