Dzień 21

Drugi tom serii Misja 100 już nie był dla mnie ta ookim zaskoczeniem jak pierwszy, bo byłam świadoma jak wielkie różnice są pomiędzy książką a serialem.
Traktuje tę serię jako coś zupełnie innego niż serial i nawet nie mam obawy o spoilery, bo te historie są od siebie coraz bardziej odległe 😁
Książkę czytało mi się całkiem przyjemnie, ale zdecydowanie nie jest to mój ulubieniec.
Moja ocena to 6/10

Drugi tom serii Misja 100 już nie był dla mnie ta ookim zaskoczeniem jak pierwszy, bo byłam świadoma jak wielkie różnice są pomiędzy książką a serialem.
Traktuje tę serię jako coś zupełnie innego niż serial i nawet nie mam obawy o spoilery, bo te historie są od siebie coraz bardziej odległe 😁
Książkę czytało mi się całkiem przyjemnie, ale zdecydowanie nie jest to mój...

Mimo trudności, setka zesłańców zaaklimatyzowała się na Ziemi. Podczas gdy Bellamy i Clark wyruszają na poszukiwania siostry chłopaka, Wells zostaje w obozie, doglądając jego odbudowy po pożarze. Okazuje się jednak, że wbrew temu, co wszyscy wcześniej myśleli, nie są na Ziemi sami.

Problem z niespójną narracją uważam za zażegnany. Nie wiem, czy jest to kwestia przyzwyczajenia, czy może rzeczywiście poprawił się styl autorki. Fakty są takie, że "Dzień 27" czytało mi się lepiej niż "Misję 100". I dużo bardziej mi się podobało.

Clarke i Bellamy stanowią mój osobisty filar całej opowieści. Przekonałam się nawet do Wellsa! A Glass pozostaje dla mnie wciąż najmniej interesującą bohaterką. Szkoda mi jej, naprawdę, ale nie bardziej niż reszty bohaterów. Każdy z nich dźwiga jakiś ciężar przeszłości, doświadcza bólu i rozczarowań, ale w przeciwieństwie do reszty, Glass nie ma sobą wiele więcej do zaoferowania.

Mimo prostego języka i skondensowanych opisów podoba mi się pomysł na tę serię i jej konstrukcja - bohaterowie zmagają się z jakimś konkretnym problem (w "Misji 100" było to np. zesłanie na Ziemię, w "Dniu 27" - pojawienie się Ziemian), ale w tle wciąż tli się jakaś większa, wiążąca wszystko intryga. Jaka? Cóż, tego będę musiała dowiedzieć się z kolejnych tomów.

Mimo trudności, setka zesłańców zaaklimatyzowała się na Ziemi. Podczas gdy Bellamy i Clark wyruszają na poszukiwania siostry chłopaka, Wells zostaje w obozie, doglądając jego odbudowy po pożarze. Okazuje się jednak, że wbrew temu, co wszyscy wcześniej myśleli, nie są na Ziemi sami.

Problem z niespójną narracją uważam za zażegnany. Nie wiem, czy jest to kwestia...

Fajna

Fajna

Książkę przeczytałam jako , że jestem fanką serialu. Czytałam ją z myślą o postaciach i relacjach między nimi . Rozwijany jest zdecydowanie wątek romantyczny pomiędzy Bellamy'm i Clarke . Brakowało mi akcji , konkretniejszej charakterystyki bohaterów .Była to dość przyjemna lektura , jednak pozostawia wiele do życzenia .

Książkę przeczytałam jako , że jestem fanką serialu. Czytałam ją z myślą o postaciach i relacjach między nimi . Rozwijany jest zdecydowanie wątek romantyczny pomiędzy Bellamy'm i Clarke . Brakowało mi akcji , konkretniejszej charakterystyki bohaterów .Była to dość przyjemna lektura , jednak pozostawia wiele do życzenia .

Dla fanów serialu jest to fajna forma spędzenia czasu z tą tematyką. Szybko się czyta. Lecz skupianie całej treści na sferze emocjonalnej i romansu zdecydowanie na minus. Ocena 7 dzięki sentymencie do serialu.

Dla fanów serialu jest to fajna forma spędzenia czasu z tą tematyką. Szybko się czyta. Lecz skupianie całej treści na sferze emocjonalnej i romansu zdecydowanie na minus. Ocena 7 dzięki sentymencie do serialu.

Moja opinia jest taka sama, jak o części pierwszej: "Takie nic". Książka pozbawiona akcji, zdaje się że miłość jest tu ważniejsza od tego, jak radzą sobie bohaterowie na Ziemi. Pomysł autorki na powieść genialny, jednak niewykorzystany w żadnym stopniu.

Moja opinia jest taka sama, jak o części pierwszej: "Takie nic". Książka pozbawiona akcji, zdaje się że miłość jest tu ważniejsza od tego, jak radzą sobie bohaterowie na Ziemi. Pomysł autorki na powieść genialny, jednak niewykorzystany w żadnym stopniu.

Cała seria - zdecydowanie jedna z moich ulubionych serii. <3

Cała seria - zdecydowanie jedna z moich ulubionych serii. <3

Miło i bezboleśnie się to czyta. W zestawieniu z akcją serialu jest wręcz spokojnie i przyjemnie - ot problemy, które wprawdzie brzmią poważnie, ale (przeważnie) nie zagrażają życiu. Autorka skupia się raczej na bohaterach, aniżeli na pchaniu fabuły do przodu, co ma swoje plusy (rozwój postaci), ale i minusy - zdecydowanie nie nazwałabym tego thrillerem, jak próbuje wmówić mi Legimi. Niewielka objętość pozwala pochłonąć to za jednym razem i nie jest to całkowicie stracony czas.

Miło i bezboleśnie się to czyta. W zestawieniu z akcją serialu jest wręcz spokojnie i przyjemnie - ot problemy, które wprawdzie brzmią poważnie, ale (przeważnie) nie zagrażają życiu. Autorka skupia się raczej na bohaterach, aniżeli na pchaniu fabuły do przodu, co ma swoje plusy (rozwój postaci), ale i minusy - zdecydowanie nie nazwałabym tego thrillerem, jak próbuje wmówić...

Bohaterowie:7/10
Akcja:7/10
Sposob pisania autorki:8/10
Okładka: 7/10
Kreatywność 7/10

Bohaterowie:7/10
Akcja:7/10
Sposob pisania autorki:8/10
Okładka: 7/10
Kreatywność 7/10

Miałam problem z wgryzieniem się w książkę, ale gdy już zaczęłam, szybko wsiąknęłam i nie chciałam się odrywać. Ten tom zawiera wiele nieprzewidzianych zwrotów akcji, sekretów, które wychodzą na jaw i nowych tajemnic. Są łzy, zarówno te radosne, jak i ze smutku, trochę śmiechu, miłości, ale także śmierć. Zdecydowanie nie pozwala nam się nudzić, choć mam wrażenie, że mogłaby być trochę dłuższa, a niektóre wątki lepiej ugryzione i rozwinięte - jak choćby wątek Octavii. Nie chcę tu spoilerować, ale coś mi tu śmierdzi i jest taka dziura pomiędzy wydarzeniami.

https://kasikowykurz.blogspot.com/2019/04/kass-morgan-dzien-21.html

Miałam problem z wgryzieniem się w książkę, ale gdy już zaczęłam, szybko wsiąknęłam i nie chciałam się odrywać. Ten tom zawiera wiele nieprzewidzianych zwrotów akcji, sekretów, które wychodzą na jaw i nowych tajemnic. Są łzy, zarówno te radosne, jak i ze smutku, trochę śmiechu, miłości, ale także śmierć. Zdecydowanie nie pozwala nam się nudzić, choć mam wrażenie, że mogłaby...