http://apteka-literacka.blogspot.com/2015/11/wszystkie-jasne-miejsca-jennifer-niven.html

Wzruszająca, przepiękna, otwierająca oczy powieść o dwójce zagubionych nastolatków. Porusza do głębi, przenika Cię, oddziałuje tak mocno, że całym sobą odczuwasz ból, smutek na przemian ze szczęściem i radością.

Theodore Finch. Zagubiony, samotny, ciągle szukający kolejnych sposób pozbawienia się życia. Nazywany przez innych wariatem. Żyje na swój sposób, własnym życiem.
Violet Markey. Po śmierci siostry zamknięta w sobie, zamknięta na innych, na świat, smutna, przygnębiona, samotna.
Kiedy Theo i Violet spotykają się na szkolnej wieży, sześć pięter nad ziemia, nie wiadomo, kto komu ratuje życie. Faktem jest to, że po tym spotkaniu nic już nie jest takie samo, takie jak było przedtem. Los sprawia, że dwójka nastolatków zaczyna razem pracować nad projektem geograficznym. Ruszają w podróż, która ma odkrywać "cuda" Indiany. Podróż, która staje się podróżą odkrywającą siebie nawzajem, ale i siebie samych.
Pod wpływem Violer Theodore staje się śmiałym, zabawnym, pełnym szalonych pomysłów - w pozytywnym tego słowa znaczeniu chłopakiem. Staje się troskliwym, opiekuńczym, czułym mężczyzną. Staje się kimś odpowiedzialnym. Dzięki niej, jest prawdziwym Theodorem Finchem.

Violet dzięki Finchowi na nowo zaczyna żyć. Wychodzi ze skorupy, którą włożyła po wypadku, jej dni stają się znów jasne, życie nabiera kolorów i zaczyna na nowo odnajdywać sens w codzienności.

Jennifer Niven świetnie wykreowała bohaterów. Stworzyła chłopaka i dziewczynę, oryginalnych, a jednocześnie realnych, żywych. Bohaterowie są tak prawdziwi, że z każdą kolejną stroną wydaje nam się, że istnieją naprawdę. Że są naszymi znajomymi, że znamy ich od dawna, spotykamy na co dzień w szkole, na uczelni, w pracy czy na ulicy. Rozdziały są pisane z perspektywy Fincha i Violet, więc możemy poznać każde z osobna, odczuwać emocje zarówno Fincha i Violet z ich własnej perspektywy, ale też z perspektywy tej drugiej osoby. Daje to niesamowity efekt.

Historia, którą opowiada autorka jest piękna, jest druzgocąca, przeszywa nasze umysły i sprawia, że czytelnik jest w nią mocno zaangażowany, głównie za sprawą tak wielu różnorodnych emocji, które towarzyszą Finchowi i Violet, które są tak wyraziste, że mimowolnie sam je odczuwa. Nie wiem, jak autorka to zrobiła, ale z każdą kolejną stroną coraz mocniej zżywałam się z bohaterami, coraz lepiej ich poznawałam, a w efekcie czego stali mi się bardzo bliscy. Odnajdywałam to, co najlepsze w Finchu i odkrywałam z Violet na nowo urok świata.

To, co w książce najważniejsze to kwestia samobójstwa, nierozumienia, kwestia osamotnienia i odrzucenia. Ostatnio w książkach coraz częściej poruszany jest temat samobójstwa, ale nikt dotychczas nie zrobił tego w tak piękny, przejmujący sposób jak Jennifer Niven. Niestety, coraz częściej, szczególnie młode osoby nie radzą sobie ze swoimi problemami i postanawiają targnąć się na swoje życie. Ale czy to rozwiązuje problemy? Czy to sprawia, że osiągamy swój cel? Autorka wie o czym pisze, bo sama przeżyła samobójstwo bliskiej osoby. Nie pisze tego tylko z punktu obserwatora, ale osoby, która przez to przeszła, która tego doświadczyła i która sobie z tym poradziła.

Pomimo tego, że książka podejmuję poważną tematykę, nie brakuje w niej humoru i powodów do śmiechu. Niejednokrotnie śmiałam się na głos, wszystko dzięki Finchowi, który jest niesamowity, potrafi rozbawić do łez i rozkochać w sobie czytelnika.

Okładka jak dla mnie jest rewelacyjna - prosta, ale wymowna. Mnie się niesamowicie podoba i nie mogę oderwać od niej wzroku. A tym bardziej teraz, kiedy już wiem co w sobie skrywa.

Wszystkie jasne miejsca to przede wszystkim wartościowa, przepiękna opowieść o przyjaźni, miłości i poszukiwaniu akceptacji i zrozumienia. Powieść która dotyka czytelnika, zostawia w nim trwały ślad. Przekazuje ważną prawdę w nienachalny, ale dobitny sposób. Wszystkie wspaniale chwile, które przeżyli bohaterowie, wszystkie gesty, słowa, momenty zostają w pamięci czytelnika i sprawiają, że z pewnego rodzaju błogością wspominamy historię Theo i Violet. Ta książka rozbiła mnie na tysiąc kawałków, wciąż jestem w rozsypce, ale jestem szczęśliwa, że mogłam poznać bohaterów i ich historię. Historię przejmującą, wzruszającą i urzekającą. Historię, która zostaje w pamięci, uświadamia to, czego czasem boimy się być świadomi, historię, którą każdy, bez względu upodobań czytelniczych, bez względu na wiek czy płeć powinien poznać.

http://apteka-literacka.blogspot.com/2015/11/wszystkie-jasne-miejsca-jennifer-niven.html

Wzruszająca, przepiękna, otwierająca oczy powieść o dwójce zagubionych nastolatków. Porusza do głębi, przenika Cię, oddziałuje tak mocno, że całym sobą odczuwasz ból, smutek na przemian ze szczęściem i radością.

Theodore Finch. Zagubiony, samotny, ciągle szukający kolejnych sposób...