Biorąc po raz pierwszy do ręki książkę Agnieszki Olejnik „A potem przyszła wiosna” i obserwując okładkę pomyślałam, że najpewniej będzie interesująca. Dziewczyna z niedzisiejszym i niemodnym, niemalże przedwojennym rowerem, z koszykiem kwiatów, wśród pól. Istna sielanka, zapachniało mi młodością i błogością. Poczułam się, jak bym znalazła ją przypadkiem w antykwariacie lub na babcinym strychu ale nie, ona pachniała nowością. Staromodna okładka narzuciła mi myśl, że to może być książka niebanalna i z klasą. Pomyślałam, no to wspaniale, nareszcie, uśmiech zagości na mojej twarzy, będzie relaks, pozytywne emocje i sama radość. A tym czasem…

Polę Gajdę, sławną aktorkę i celebrytkę poznajemy w chwilach rozpadu jej związku z Grzegorzem, również znanym aktorem. Aktorka żyje w ciągłym stresie i pośpiechu. Panicznie boi się fotoreporterów, którzy codziennie śledzą każdy ich ruch, poszukując tanich sensacji. Ma obsesję na punkcie swojego wyglądu, powoli wpada w sidła anoreksji. Pola kurczowo trzyma się tego związku i tej miłości, ponieważ wydaje jej się, że Grzegorz to wszystko, co ma. W głębi duszy czuje się całkowicie pusta, bez marzeń i planów. Oboje zrobią wszystko dla kariery, choć kobietę już dawno przestało takie życie cieszyć. Nagrania, ciągłe imprezy, sesje zdjęciowe, drogie ciuchy, kosmetyki i siłownia. Nie mają dla siebie czasu, nadchodzi kryzys, a oni częściej patrzą w lustro niż na siebie nawzajem. Kiedy Pola przypadkowo dowiaduje się o zdradzie swojego ukochanego ze znaną modelką, jej świat rozpada się na kawałki.

Głównym motywem przewijającym się przez powieść jest odrzucenie, samotność i zdrada ukochanej osoby, która w konsekwencji doprowadza do skrajnych zachowań i depresji. Nasza bohaterka z dnia na dzień zatraca się w coraz głębszej rozpaczy. Emocje, które przeżywa powodują, że staje się własnym cieniem. Całkowite zobojętnienie na siebie i własne potrzeby fizyczne i psychiczne doprowadzają do powolnego wyniszczania organizmu. Chwilami zagłębianie się w tekst staje się coraz bardziej bolesne i nasuwa się myśl, czy warto na własne życzenie umierać za życia przez człowieka, który nas skrzywdził? Tracić swoje piękno i młodość? Autorka w bardzo obrazowy i działający na wyobraźnię sposób przedstawiła moment, kiedy Pola stoi na moście z zamiarem zakończenia, jej zdaniem, bezsensownego życia. W pewnym momencie chce się krzyczeć. Oszalałaś?! Przez faceta? Z drugiej jednak strony, każdy kto zaznał nieszczęśliwej miłości w tym momencie będzie rozumiał jej ból i jej cierpienie. I to przewijające się porównywanie do tej drugiej kobiety, co ona ma, czego nie mam ja?

W odpowiednim momencie pojawia się postać tajemniczego fotografa Konrada, który wyciąga do niej bezinteresowną dłoń, co staje się początkiem całkowitej odmiany jej losu oraz bardzo powolnej, jednak całkowitej metamorfozy jej osobowości i zmian w życiu na lepsze. Pojawiają się również inne postacie, z początku osoby pozorne i zwyczajnie, z czasem stają się dla niej bliskimi oddanymi przyjaciółmi. Na horyzoncie pojawia się również prawdziwa miłość i spełnienie.

Dużym plusem książki było dla mnie powolne odkrywanie osobowości każdego z bohaterów i jego życiowej historii. Łapałam się niestety na myśleniu stereotypowym i zbytnim szufladkowaniu bohaterów. Przykładowo na pewnym etapie książki nasza piękna aktorka Pola poznaje dużo starszą od siebie, z pozoru nudną, łysą i bezzębną staruszkę panią Ulę. Z czasem wytwarza się pomiędzy nimi piękna relacja i przyjaźń, a pozornie nudna staruszka okazuje się bardzo interesującą osobą, która niejedno już w życiu przeżyła. I tak można by jeszcze wymieniać kolejne osoby, ale nie o to chodzi. Dobrze przemyślani bohaterowie i opowieści o nich. Właściwie każda opisana postać wydaje się być na swój sposób ciekawa i intrygująca.

Miło było obserwować wytrwałą choć trudną i powolną walkę o siebie i własne szczęście. Akceptację swoich niedoskonałości, zbytnich krągłości, odrzucenie ciągłego dążenia do doskonałości. Odrzucenie obsesji na punkcie swojego wyglądu. Pola Gajda okazuje się z czasem przebojową, fajną babką z marzeniami, charakterem i klasą.

Niezmiernie trudno jest mi oceniać i określać dla kogo przeznaczona jest ta książka, ponieważ moim zdaniem każdy z czytelników odbierze tą powieść inaczej. Inaczej będą odbierały ją osoby ze złamanym sercem lub takie, którym znajome są przedstawione wydarzenia, a zupełnie inaczej osoby szczęśliwe. Do osób wrażliwych ta książka na pewno przemówi. Reasumując jedno jest pewne ta książka to opowieść o kobiecej sile. O tym, że kobiety są wytrzymałe i wytrwałe i nawet jeśli chwilowo zostaną całkowicie złamane przez los, to zawsze odnajdą w sobie siłę, podniosą się aby w pięknym stylu rozkwitnąć na nowo.

Magdalena Wentrys