W tym miesiącu na naszym rynku wydawniczym, pojawia się wiele ciekawych książek. Wśród nich znalazła się taka pozycja jak „Gregor i Przepowiednia Zagłady”. Z pierwszym tomem tej historii, miałam okazję zapoznać się w kwietniu (recenzja tutaj), dlatego nie mogłam oprzeć się pokusie przeczytania o dalszych losach młodziutkiego Gregora. Oczywiście, zastanawiałam się także, czy autorka jest w stanie zaskoczyć swojego czytelnika, a może jednak będzie to bardzo naciągana kontynuacja, która pozostawi po sobie niesmak.

Minęło kilka miesięcy odkąd Gregorowi i Botce udało uratować się ojca i szczęśliwie wrócić do domu. Gregor postanowił więcej nie wracać do podziemi, a co więcej przejście w jego pralni zostało zabezpieczone, tak aby nikt więcej nie wpadł do tunelu. Ale Podziemni potrzebują jego pomocy, czas wypełnić kolejną przepowiednię. Żeby ściągnąć Gregora do swojej krainy, mieszkańcy podziemia porywają Botke…
Kolejna przepowiednia to kolejna niebezpieczna przygoda. Mortifer, morderczy biały szczur, już czeka na chłopca. Teraz Gregor będzie musiał podjąć trudne decyzje o życiu i śmierci, a od nich będzie zależeć los Podziemia.

„Kiedy dziecię martwe, wojownik bez mocy,
W jego sercu pustka, w duszy otchłań nocy.
Pokój w niebyt odejdzie,
Zębacz władze zdobędzie."

Po raz kolejny jestem oczarowana okładką książki. Jest bardzo starannie wykonana. Już sama oprawa książki zachęca do czytania, a to przy docelowej grupie wiekowej, jest bardzo ważne. Dzieci są wzrokowcami i tym się kierują przy swoich wyborach. Kolejnym punktem zachęcającym dzieciaczki do czytania, to duża czcionka. Nie odstrasza, a wręcz przeciwnie zachęca najmłodszych do samodzielnego czytania. Jedyną rzeczą nad którą ubolewam, to jest brak „Dodatku dla Naziemnych”, tak jak to było w przypadku poprzedniej części. Swoistą rekompensatą może być streszczenie trzeciej części, co po raz kolejny rozbudza wyobraźnie i chęć sięgnięcia po nią.

W życiu Gregora nie wiele się zmieniło. Dalej opiekuje się swoim rodzeństwem i jest głową rodziny. Niestety, powrót ojca do domu nie był taki jak sobie wyobrażał. Teraz dodatkowo musi się jeszcze nim opiekować. Tajemnicza choroba przyniesiona z Podziemia, nie chce odpuścić i nikt nie jest w stanie mu pomóc. Oprócz tego, od powrotu, pracuje u swojej sąsiadki. Raz w tygodniu, w sobotę, idzie do niej i jej pomaga. Dzięki temu może pomagać finansowo rodzinie.

„Gregor i Przepowiednia Zagłady” to wspaniała przygoda dla całej rodzinny. Nie ważne ile masz lat, ta historia trafi prosto w Twoje serce. Nie sposób nie polubić bohaterów, nawet gdy są karaluchem lub nietoperzem. Każda postać emanuje swoim niepowtarzalnym urokiem. I nawet kiedy ich zachowanie nie jest słuszne, wiele rzeczy można zrozumieć i im wybaczyć. Z łatwością nasi najmłodsi mogą sami wiele się nauczyć od Gregora. Główny bohater i jego postawa pokazuje, jak należy postępować, co jest dobre, a co złe. A takiej nauki bardzo często brakuje wśród dzieci, w szczególności w dobie komputerów i gier.

Suzanne Collins nie boi się trudnych tematów. Z jednej strony ukazuje bajkowy świat, w którym można znaleźć gadające zwierzęta, a z drugiej ukazuje smutne realia naszego świata. Gdzie dzieci musza pomagać swoim rodzicom utrzymywać dom. Pokazuje odpowiedzialność dzieci wobec swojego młodszego rodzeństwa, a także strach w oczach kiedy rano przed śniadaniem sprawdza się, czy tego jedzenia wystarczy. Brutalna rzeczywistość, pomieszana z fikcyjnym światem, daje mieszankę wybuchową. Oczywiście nie zabraknie momentów, kiedy to uśmiech sam będzie cisnął się na twarz. Pojawią się także momenty smutne, gdzie łzy napłyną do oczu.

„Gregor i Przepowiednia Zagłady” to bardzo emocjonalna i pouczająca historia, wystarczy się tylko w nią zagłębić.


Moja ocena: 9/10

W tym miesiącu na naszym rynku wydawniczym, pojawia się wiele ciekawych książek. Wśród nich znalazła się taka pozycja jak „Gregor i Przepowiednia Zagłady”. Z pierwszym tomem tej historii, miałam okazję zapoznać się w kwietniu (recenzja tutaj), dlatego nie mogłam oprzeć się pokusie przeczytania o dalszych losach młodziutkiego Gregora. Oczywiście, zastanawiałam się także, czy...