Dario Fo powiedział, że celem jego książki była walka z negatywnym obrazem Lukrecji Borgii. Tymczasem największym problemem powieści jest to, że samej Lukrecji jest tam bardzo mało. O ile ktoś jest "zielony" w temacie(przyznam się, że nie oglądałem ani serialu, ani nie czytałem wcześniej żadnej książki o Borgiach) to wprowadzenie do tematu i skupienie się także na innych osobach z rodu Borgia jest bardzo pomocne. Natomiast jeśli ktoś liczy, że będzie to coś w rodzaju biografii Lukrecji i będzie ona główną osobą książki, to z pewnością będzie zawiedziony. Powieść jest drętwa i nijaka, dialogi niestety niezbyt ciekawe. W bibliografii osiem pozycji, liczba przypisów ograniczona do minimum. Ciężko powiedzieć, kiedy autor faktycznie opiera swój obraz Lukrecji na jakichś źródłach, a w których momentach pozwala sobie na swobodę literacką. Na mały plus zasługuje polski wątek, czyli rozmowa Kopernika z Aleksandrem VI(prawdziwa?). Ostatnia rzecz - zakończenie. Książka kończy się w fatalnym momencie, w środku wojen włoskich. Jeśli autor decydował się na dość spore dygresje, to przynajmniej mógł ten temat zakończyć w ciekawszy sposób, a tak powieść kończy się w dość ciekawym momencie, ale może to i dobrze, bo nie jest to arcydzieło. Nie polecam.

Dario Fo powiedział, że celem jego książki była walka z negatywnym obrazem Lukrecji Borgii. Tymczasem największym problemem powieści jest to, że samej Lukrecji jest tam bardzo mało. O ile ktoś jest "zielony" w temacie(przyznam się, że nie oglądałem ani serialu, ani nie czytałem wcześniej żadnej książki o Borgiach) to wprowadzenie do tematu i skupienie się także na innych...