O „Szeptusze” Katarzyny Bereniki Miszczuk, podobnie jak i o samej pisarce, sporo słyszałam zanim ją kupiłam. Wypowiedzi w większości były pozytywne, a niektóre wręcz entuzjastyczne. I.. zawiodłam się. Od razu przyznaję, że zawiodłam się prawdopodobnie dlatego, że moje oczekiwania były wygórowane. Bardzo spodobał mi się pomysł opowieści opartej na wierzeniach słowiańskich. Wstyd przyznać, ale dużo więcej wiem o wierzeniach nordyckich czy afrykańskich niż naszych rodzimych. I owszem wierzenia w książce są, ale nie stanowią dla mnie jakiejś zwartej całości. Musze przyznać, że dalej praktycznie nic nie wiem o bogach słowiańskich.. Jest to książka z ulubionego ostatnio przeze mnie gatunku czyli fantastyki. Ale niestety kolejny zawód. Bo niby jest dużo legendarnych stworzeń, ale jakieś to takie.. nudne.. płytkie… Co zatem jest? Dobrze rokujące tło – szeptuchy, wróże, płanetnicy, rusałki. Jest również niestety bardzo irytująca główna bohaterka i kiełkujący romans... Książka zupełnie nie dla mnie. Po kolejny tom z serii raczej nie sięgnę.

O „Szeptusze” Katarzyny Bereniki Miszczuk, podobnie jak i o samej pisarce, sporo słyszałam zanim ją kupiłam. Wypowiedzi w większości były pozytywne, a niektóre wręcz entuzjastyczne. I.. zawiodłam się. Od razu przyznaję, że zawiodłam się prawdopodobnie dlatego, że moje oczekiwania były wygórowane. Bardzo spodobał mi się pomysł opowieści opartej na wierzeniach słowiańskich....