Wiktoria, Mara, Lea i Judith. Cztery najzwyklejsze w świecie kobiety. Absolutnie w wielu aspektach przypominają mi- mnie samą. No tak, podobno fakt, że odkurzam cztery razy dziennie, czyni mnie przesadnie pedantyczną, gotuję rzadko, ale zawsze to, czego oczekują moi najbliżsi, wszystko mam dopięte na ostatni guzik, jeśli tak nie jest robię się nerwowa… O nie… Jestem kurą domową? Tak! Jestem kurą domową!
Wspaniała, opowiedziana z wyjątkową obrazowością historia kobiet, które trochę na własne życzenie dostały po uszach od tych, którzy mieli troszczyć się o nie, kochać, wielbić i szanować. Czasem tragiczne obrazy przedstawione w powieści przygnębiały mnie swoim realizmem. Raz, czułam się tak, jakbym to ja dostała po twarzy od swojego faceta, ale za chwilę satysfakcja płynąca z przeciwstawienia się przemocy wręcz uskrzydlała mnie!
Rosół z kury domowej, to moja pierwsza książka Nataszy Sochy, ale z pewnością nie ostatnia. Podeszłam do niej z pewną rezerwą, akcja powieści rysowała się początkowo dość pochmurnie, sytuacja Wiktorii, głównej bohaterki przygnębiała mnie. Współczułam jej. Czułam jej frustrację i ból zgniatający poczucie wartości, które towarzyszą wieści, że w życiu męża pojawiła się inna kobieta… Jednakowoż rosła we mnie złość, bo kobieta, dzięki swojej wrodzonej skłonności do pomagania, wyręczania a nawet usługiwania ponosi poniekąd odpowiedzialność, za koleje swojego losu. Poza tym uparcie odnajdywałam w treści ukryte przesłanie, które bodło mnie swoją słusznością i obnażało moje błędy.. Choroba, każda z nas je popełnia!
Autorka stworzyła narzędzie, którym zeskrobała z kobiety porastające ją przez lata bycia kurą domową, przyzwyczajenia, uległość i bezwarunkową akceptację zależności.
Moje emocje szalały podczas czytania tej powieści. Perturbacje losowe czterech bohaterek stały się moim zmartwieniem i czekałam tylko chwili, by móc ponownie zanurzyć się w świat opisany przez Nataszę Sochę i przeżywać smutki i radości czterech kur domowych, czterech kobiet, w życiu, których i Wy znajdziecie po kawałeczku siebie.
Fenomenalna powieść, napisana językiem nieograniczenie klarownym, obrazowym trzaskająca, jak pejczem, kobiecym spojrzeniem na sprawy, które dzieją się za zamkniętymi drzwiami domów polskich, niemieckich, rosyjskich czy innych.
Drogie panie, jesteśmy piękne, jesteśmy seksowne i to bez względu na nasz wiek, czy powierzchnię erotyczną naszego ciała! Zatem głowy wysoko w górę, piersi do przodu i czytajmy Rosół z kury domowej!

Wiktoria, Mara, Lea i Judith. Cztery najzwyklejsze w świecie kobiety. Absolutnie w wielu aspektach przypominają mi- mnie samą. No tak, podobno fakt, że odkurzam cztery razy dziennie, czyni mnie przesadnie pedantyczną, gotuję rzadko, ale zawsze to, czego oczekują moi najbliżsi, wszystko mam dopięte na ostatni guzik, jeśli tak nie jest robię się nerwowa… O nie… Jestem kurą...