W mojej opinii książka ta jest bardziej smutna niż zabawna. Być może jestem zbyt młoda, żeby śmieszyły mnie czyjeś problemy z erekcją lub perypetie związane z nieradzeniem sobie z dotychczas świetnie wykonywaną pracą.

W mojej opinii książka ta jest bardziej smutna niż zabawna. Być może jestem zbyt młoda, żeby śmieszyły mnie czyjeś problemy z erekcją lub perypetie związane z nieradzeniem sobie z dotychczas świetnie wykonywaną pracą.

Książki nie udało mi się skończyć. Poddałem się mniej więcej przy jednej czwartej. Książka z założenia zabawna, jak dla mnie okazała się raczej żałosna. Coś, co może być zajmujące przez pierwsze kilkadziesiąt stron, stało się nudne w okolicy pięćdziesięciu a po stu - dałem za wygraną. Przygody (czytaj kłopoty) najlepszego brytyjskiego łowcy nazistów w wieku emerytalnym jakoś nie wydały mi się zabawne (a takie chyba było założenie autora). Może docenię ich śmieszność bardziej zbliżając się do matuzalemowego wieku? A może wręcz przeciwnie, jestem już za stary, by mnie to śmieszyło?

Książki nie udało mi się skończyć. Poddałem się mniej więcej przy jednej czwartej. Książka z założenia zabawna, jak dla mnie okazała się raczej żałosna. Coś, co może być zajmujące przez pierwsze kilkadziesiąt stron, stało się nudne w okolicy pięćdziesięciu a po stu - dałem za wygraną. Przygody (czytaj kłopoty) najlepszego brytyjskiego łowcy nazistów w wieku emerytalnym...

Pełna absurdu i angielskiego humoru powieść o lekko zdziwaczałym 75-latku, który jest najlepszym brytyjskim łowcą nazistów. Książka jest napisana w konwencji dziennika z przełomowego w karierze Alana – 2012 roku. W barwny sposób opisuje w nim jak wpadł na nikczemny spisek, ponad 100-letnich nazistów, mający na celu przejęcie władzy w Anglii, zawładnięcie światem oraz odkrycie sekretu nieśmiertelności. Alan opisuje wszystko z punktu widzenia 75-letniego mężczyzny, a zatem przeczytamy o jego obawach związanych z wiernością jego 67-letniej żony (która nadal jest nieprzyzwoicie sexy),jego miłości z dawnych czasów, która nadal go uwodzi, jego haluksach, coraz rzadszych erekcjach i o tym jak łatwo można zostać oszukanym kupując viagrę przez internet. Przeczytamy także o perypetiach jego rodziny – a jest to naprawdę szurnięta gromadka!

Oprócz tego: pościgi, strzelaniny, romanse, wybuchy, zdrady, naziści i wiele, wiele innych!

Pełna absurdu i angielskiego humoru powieść o lekko zdziwaczałym 75-latku, który jest najlepszym brytyjskim łowcą nazistów. Książka jest napisana w konwencji dziennika z przełomowego w karierze Alana – 2012 roku. W barwny sposób opisuje w nim jak wpadł na nikczemny spisek, ponad 100-letnich nazistów, mający na celu przejęcie władzy w Anglii, zawładnięcie światem oraz...

"Zapraszam na recenzję pierwszej książki, którą otrzymałam w ramach współpracy recenzenckiej z księgarnią internetową Empik.com. Niezmiernie ucieszyłam się gdy kurier przyniósł pachnący nowością egzemplarz (i kilka innych, które czekają w kolejce na przeczytanie). Czy mi się spodobała?
Przede wszystkim- to zupełnie inny rodzaj literatury niż się spodziewałam.
Na początku popatrzcie:

Informacja, że jest nie jest to opowieść oparta na faktach zawarta jest w środku, tam na jednym ze skrzydełek zdradzono, że Alan Stoob to postać wymyślona przez autora, który opisując na Twitterze losy łowcy nazistów zapewnia mu rzeszę fanów.
Czytając opis-pomyślałam, że będzie to opowieść opierająca się na faktach, przynajmniej w jakimś stopniu. Tymczasem to idealny przykład prawdziwego brytyjskiego humoru. Cenię sobie taki rodzaj literatury, to dobra odskocznia od kryminałów czy powieści wzruszających.
Alan Stobb swoją pracę jako łowca nazistów rozpoczął pod koniec lat 90-tych XX wieku. Do czytelnika trafia dziennik opisujący tylko jeden rok jego działań. Trzeba dodać, że obfitujący w wiele bardzo ciekawych wydarzeń. Rok, który zmienił wiele w jego życiu.
Nasz bohater to już staruszek, któremu nie zawsze wychodzą "akcje". W życiu prywatnym również nie jest różowo- syn nie może pozbierać się po rozstaniu z dziewczyną w 1988 roku, żona przyaźni się z byłym narzeczonym, co Alana doprowadza do rozpaczy, jest zazdrosny.
Pewnego dnia, po kompromitującej próbie pojmania nazisty Alan postanawia zrezygnować ze swojej funkcji. Wspierany przez żonę, znający jej opinię nie przyznaje się, że próbuje dokończyć swoją ostatnią sprawę (mając nowe informacje). Gdy do Edame dociera co ukrył przed nią jej mąż- zostawia go, po prostu się wyprowadza.
Alan- załamany tym wszystkim nie ustaje jednak w łowach. Czy uda mu się złapać jakiegoś nazistę?
Jak widać- czasem coś, czego się nie spodziewaliśmy okazuje się strzałem w dziesiątkę. Bardzo podobała mi się ta książka, ciekawiły losy Alana i Edame.
Zakończenie jest dosyć zaskakujące: pan Stoob ratuje kraj. W jaki sposób? Nie zdradzę, przeczytajcie sami.
I jeszcze słowo o okładce: bardzo mi się podoba. Alan Stoob zwraca się do czytelników słowami: "A czy Ty wyłapałeś już wszystkich nazistów w swojej okolicy?"

"Zapraszam na recenzję pierwszej książki, którą otrzymałam w ramach współpracy recenzenckiej z księgarnią internetową Empik.com. Niezmiernie ucieszyłam się gdy kurier przyniósł pachnący nowością egzemplarz (i kilka innych, które czekają w kolejce na przeczytanie). Czy mi się spodobała?
Przede wszystkim- to zupełnie inny rodzaj literatury niż się spodziewałam.
Na początku...