Arkadij Lwowicz Dulczykow jest pospolitym złodziejem, kanalią i skończoną kreaturą. Jest także wysokiej rangi urzędnikiem państwowym, ale przecież jedno wcale nie wyklucza drugiego. Aleksander Potiomkin barwnie i niezwykle groteskowo prezentuje czytelnikom jeden dzień z jego życia. Dulczykow ma skromną państwową posadę. Marna pensyjka nie wystarcza na utrzymanie żony, dzieci i kochanki, ale dla pokrycia kosztów wszelkich wygód wystarczy tylko sięgnąć głębiej do kieszeni, gdzie gromadzą się milionowe łapówki i wielotysięczne gratyfikacje za pomoc w załatwianiu urzędowych spraw. Jednego tylko dnia biuro Dulczykowa odwiedza cała plejada kombinatorów i oszustów, którzy próbują uzyskać zwrot podatków, pożyczki i dotacje. To wszystko można załatwić z łatwością, o ile petent okaże się wystarczająco hojny.

Tytułowe biurko jest obiektem westchnień i namiętności bohatera. Ten z niepokojem i lubością przygląda mu się przez większą część dnia, marzy, rozmyśla i snuje plany, które skupiają się właśnie wokół owego mebla. Nawet miłosne igraszki z sekretarką nie doszłyby do skutku, gdyby nie wizerunek biurka, który tak bardzo wzmaga siły witalne Dulczykowa. Trudno więc dziwić się, że opracowywane na wypadek pożaru plany ewakuacji obejmują ratowanie biurka, a nie jakiejś tam sekretarki.

Aleksander Potiomkin serwuje czytelnikom dość smutną opowieść ukrytą pod płaszczykiem groteski i przerysowania. Rosja, i nie tylko Rosja, to miejsce, w którym kombinatorzy i dorobkiewicze mają największe szanse, zaś relacja między petentem a urzędnikiem daleka jest od jakichkolwiek standardów...

Pełny tekst recenzji jest dostępny na stronie: http://kocielektury.blogspot.com/2016/01/aleksander-potiomkin-biurko-recenzja.html

Arkadij Lwowicz Dulczykow jest pospolitym złodziejem, kanalią i skończoną kreaturą. Jest także wysokiej rangi urzędnikiem państwowym, ale przecież jedno wcale nie wyklucza drugiego. Aleksander Potiomkin barwnie i niezwykle groteskowo prezentuje czytelnikom jeden dzień z jego życia. Dulczykow ma skromną państwową posadę. Marna pensyjka nie wystarcza na utrzymanie żony,...