"Przezabawna " opowieść o Rose, kucharce to może za dużo
powiedziane, bo to co tutaj opisane dużo razy wcale nie wywołuje
uśmiechu, gdyż życie bohaterki wcale nie było takie proste i usłane różami.
105 letnia kobieta mimo wszystko potrafiła i potrafi cieszyć się
życiem, choć straciła wszystkich bliskich i dużo wycierpiała, ale
przetrwała, szczególnie wojnę, choć jej czas "związku" z
Himmlerem, wcale nie jest aż taki pozytywny, wszak to wróg, no ale życie
ma swoje priorytety i żeby przeżyć trzeba w taki a nie inny sposób
postępować, choć nie zawsze jest to zgodne z uczciwym postępowaniem.
Jej aryjska uroda, mimo, że jest Ormianką, kusi mężczyzn, często
ułatwiała życie w takich a nie innych okolicznościach.
Tytuł książki coś sugeruje, jednak dopiero od połowy mamy w zasadzie
rozwinięcie tytułu, bo wcześniej opisane są inne epizody z życia
bohaterki, przeszłość przeplata się z teraźniejszością i budzi
wspomnienia, które główna bohaterka postanowiła opisać w książce.
Opowieść ciekawa, intrygująca, czasami szokująca, bolesna ale warta
poznania. Dużo przytaczanych sentencji, które nadal idealnie wpasowują się w codzienność.
Niezwykły talent kucharki to jej siła, która wzbudza podziw. Na końcu
tej opowieści otrzymamy tez kilka przepisów, więc można je wykorzystać.
Książka przykuwa uwagę, czyta się szybko, jest oczywiście kilka chwil,
gdy można się uśmiechnąć, ale tak naprawdę to ciągła walka o
szczęście, o miłość i o bliskość drugiego człowieka a także o to,
by zauważyć ciągłą walkę o władzę, która potrafiła i potrafi
unicestwić ogrom ludzi ...

"Przezabawna " opowieść o Rose, kucharce to może za dużo
powiedziane, bo to co tutaj opisane dużo razy wcale nie wywołuje
uśmiechu, gdyż życie bohaterki wcale nie było takie proste i usłane różami.
105 letnia kobieta mimo wszystko potrafiła i potrafi cieszyć się
życiem, choć straciła wszystkich bliskich i dużo wycierpiała, ale
przetrwała, szczególnie wojnę, choć jej czas...

Sprawnie napisane czytadło, ale według mnie przez kogoś pokręconego emocjonalnie i takoż samo zatem przedstawia się świat wewnętrzny głównej bohaterki.
Właściwie ta książka jest w pewien sposób destrukcyjna, bo pełna denerwujących momentów i podłych ludzkich czynów a ogółem, jak dla mnie, nie wypływa nic mądrego ani wartościowego z tego wszystkiego.

Kobieta, która jest narratorką i główną bohaterką właściwie poza chęcią przeżycia za wszelką cenę, niewiele sobą reprezentuje. Powykrzywiany świat wartości a właściwie pewnego rodzaju ich brak, bo zdradza przewlekle nawet rzekomą miłość swojego życia, wieloletniego męża i ojca swoich dzieci. Puszcza się właściwie dla przyjemności a potem wykłamuje się z tego do upadłego, kiedy zostaje zdemaskowana. Kierując się zemstą morduje parę podłych osób, które w przeszłości wyrządziły potworne krzywdy jej i jej bliskim. Popełnione morderstwa przedstawione są jednak w sposób dosyć naiwny a z dokonanych skrajnych czynów właściwie nic nie wynika poza odpłaceniem złem za zło i satysfakcją morderczyni.

Książka może wciągnąć ze względu na wartką fabułę, okraszoną trochę specyficznym humorem i lekkie pióro autora, jednak według mnie nie warto się poddać temu nurtowi, bo pełen brudów, złych emocji, szarpiących nerwy wydarzeń i opisów podłych ludzkich czynów. Sama bohaterka też zdemoralizowana, jak gdyby na skutek swoich wcześniejszych przeżyć. Ogólnie - patologia, jak dla mnie.

Przeczytałem połowę tej książki i uważam, że niepotrzebnie aż tak dużo. Odkładam, bo niczego budującego ani wartościowego dla człowieka, co można by z niej zaczerpnąć, w niej nie znajduję. Szkoda czasu i babrania się w takich... nie wiem jak to nazwać i chyba nie chcę tego nawet precyzyjnie nazywać, bo byłyby to słowa z nieprzyjemnym zapaszkiem i posmakiem, jakby jakiejś zepsutej potrawy - a dużą część zawodowego życia spędziła bohaterka na prowadzeniu restauracji... (podobno świetnej, ale ja nie wierzę - znając ją bliżej, na pewno bym się tam nie wybrał - fuj!).

Sprawnie napisane czytadło, ale według mnie przez kogoś pokręconego emocjonalnie i takoż samo zatem przedstawia się świat wewnętrzny głównej bohaterki.
Właściwie ta książka jest w pewien sposób destrukcyjna, bo pełna denerwujących momentów i podłych ludzkich czynów a ogółem, jak dla mnie, nie wypływa nic mądrego ani wartościowego z tego wszystkiego.

Kobieta, która jest...

Początek mocny, bardzo wartka akcja, chciało się wertować strony nawet późną nocą. Potem było już przewidywalnie.
Świetny pomysł autora na książkę, ale czytane n-ty raz te same działania, zaczynają nużyć. Końcówkę przeczytałam, choć przyznaję - szło mi już opornie.

Początek mocny, bardzo wartka akcja, chciało się wertować strony nawet późną nocą. Potem było już przewidywalnie.
Świetny pomysł autora na książkę, ale czytane n-ty raz te same działania, zaczynają nużyć. Końcówkę przeczytałam, choć przyznaję - szło mi już opornie.

Doprawdy mieszane mam uczucia co do tej przeczytanej lektury. Niby czyta się z przyjemnością, gdyż styl autora jest lekki i miejscami wesołkowaty, ale pozostaje pewien niedosyt. Myślę, że wynika to z faktu zbyt płaskiego opisu dramatycznych zdarzeń z życia bohaterki. W ogóle bardzo lekko jest potraktowany ogrom tragedii, które ją dotykają, a emocje są opisane w sposób jałowy. Czytanie tej książki jest niczym spożywanie pomidorówki bez śmietany. Niby dobra zupa, ale czegoś brakuje.

Doprawdy mieszane mam uczucia co do tej przeczytanej lektury. Niby czyta się z przyjemnością, gdyż styl autora jest lekki i miejscami wesołkowaty, ale pozostaje pewien niedosyt. Myślę, że wynika to z faktu zbyt płaskiego opisu dramatycznych zdarzeń z życia bohaterki. W ogóle bardzo lekko jest potraktowany ogrom tragedii, które ją dotykają, a emocje są opisane w sposób...

Tylko trzy rzeczy mogą Cię uszczęśliwić: zemsta, seks i humor? Czyżby? to jakim człowiekiem powinieneś być, żeby tylko to stanowiło filar szczęścia. Myślę, że jest ich o wiele więcej, a przynajmniej to są inne wartości... jak: miłość, rodzina, zaufanie.... A czy książka jest zabawna? Przykro mi, ale chyba nie mam takiego poczucia humoru. Dla mnie ta książką jest szukaniem miłości, a bohaterka ma w większości płytkie relacje i nie potrafi się zaangażować. Treść przerażająca.

Tylko trzy rzeczy mogą Cię uszczęśliwić: zemsta, seks i humor? Czyżby? to jakim człowiekiem powinieneś być, żeby tylko to stanowiło filar szczęścia. Myślę, że jest ich o wiele więcej, a przynajmniej to są inne wartości... jak: miłość, rodzina, zaufanie.... A czy książka jest zabawna? Przykro mi, ale chyba nie mam takiego poczucia humoru. Dla mnie ta książką jest szukaniem...

Świetna, pouczająca pozycja dla każdego, kto chciałby doedukować się w dziedzinie zbrodniczej historii XX wieku. Główna bohaterka - Rose - ma 105 lat i osobiście dotknęły ją rezultaty strasznych ludobójstw - przeżyła ludobójstwo Ormian, I i II wojnę światową, była także bezpośrednim świadkiem wydarzeń w Komunistycznych Chinach, za czasów Mao. Poprzez tragiczną w skutkach politykę największych morderców, takich jak Hitler, po kolei traciła wszystkich bliskich. Żyjąc wśród elit, spotyka również słynne postaci nie tylko związane z polityką, ale także m.in. literaturą, tak jak na przykład Simone de Beauvoir czy Sartre. Książka obfituje w lekko podane oraz wplecione w fabułę fakty historyczne, często także te mniej znane, oraz opisuje słynne postaci - niekoniecznie ich biografię, ale jakimi one były w życiu codziennym, ich postawy. Na końcu podano kilka przepisów z restauracji, którą prowadziła główna bohaterka, oraz uporządkowaną według kategorii (stalinizm, obozy śmierci...) bibliografię. Moim zdaniem wartą uwagi, gdyż zawiera dosyć klasycznych autorów oraz pozycje literackie, które będą gratką dla zainteresowanych (np. krótkie dzieło Wiesela pt. "Noc").
"Kucharkę..." czyta się lekko, jest doskonała dla każdego (no, może powyżej powiedzmy lat 15...),edukacyjna, otwiera horyzonty. Narracja jest prowadzona w pierwszej osobie (Rose opowiada w humorystyczny sposób swoje życie),a język jest zgrabny i poetycki. Polecam!

Świetna, pouczająca pozycja dla każdego, kto chciałby doedukować się w dziedzinie zbrodniczej historii XX wieku. Główna bohaterka - Rose - ma 105 lat i osobiście dotknęły ją rezultaty strasznych ludobójstw - przeżyła ludobójstwo Ormian, I i II wojnę światową, była także bezpośrednim świadkiem wydarzeń w Komunistycznych Chinach, za czasów Mao. Poprzez tragiczną w skutkach...

Tylko trzy rzeczy mogą Cię uszczęśliwić: zemsta, seks i humor.

Jak sama Rose twierdzi, kiedy człowiek myśli sobie, że umrze i nikogo wtedy nie będzie, pozostaje tylko jedno wyjście: sprawić by ktoś się nim zainteresował. Dlatego też postanowiła spisać swoje wspomnienia. Swoimi wspomnieniami próbuje pokazać, że nie umarła póki żyje i że ma jeszcze coś niecoś do powiedzenia. I taki oto sposobem powstaje ta oto książka.

Przezabawna opowieść o Rose, kucharce, która nigdy niczego i nikogo się nie bała i która przeżyła okrucieństwa XX wieku (ludobójstwo w Armenii, dwie wojny światowe, Holocaust i rządy Mao),nie tracąc humoru, ochoty na seks i rządzy zemsty. Na tych trzech filarach opiera się bowiem szczęście według życiowego motta bohaterki.

Przeżywszy sto pięć lat, Rose niepodzielnie sprawuje rządy w swojej słynnej restauracji w Marsylii, nosi pistolet w kieszeni, a mijając interesującego mężczyznę, nie może opędzić się od kosmatych myśli. Rose niewątpliwie należy do grona wielkich postaci literackich, o których długo nie można zapomnieć.

Nieco szalona i pełna energii Rose jest świadkiem i uczestniczką tragicznej historii XX wieku. Z perspektywy wciąż pełnej sił witalnych stulatki opowiada o rzezi Ormian, francuskim antysemityzmie, zbrodniach nazizmu i maoizmu. Pomimo osobistych dramatów znajduje dość siły, by iść dalej, w czym pomaga jej niezwykły talent kucharki. Wszystkie te okropności zdają się jej nie dotykać, bo jej życiowe kredo brzmi: "O ile historia jest piekłem, o tyle rajem jest życie".

Rose to postać, która wiele przeszła w swoim życiu, ale nie poddaje się i kroczy dalej z uśmiechem na twarzy. Silna kobieta. Rose pokazuje jak należy walczyć z przeciwnościami jakie stawia przed nami życie.

Tylko trzy rzeczy mogą Cię uszczęśliwić: zemsta, seks i humor.

Jak sama Rose twierdzi, kiedy człowiek myśli sobie, że umrze i nikogo wtedy nie będzie, pozostaje tylko jedno wyjście: sprawić by ktoś się nim zainteresował. Dlatego też postanowiła spisać swoje wspomnienia. Swoimi wspomnieniami próbuje pokazać, że nie umarła póki żyje i że ma jeszcze coś niecoś do powiedzenia....

Historia XX wieku opowiedziana przez 105 letnią Ormiankę. Przeżyła chyba wszystko rzeź Ormian, dwie wojny światowe, rządy Hitlera i Mao. Nazywa się Rose jest właścicielką restauracji w Marsylii, mimo swego wieku nadal ma niepochamowany apetyt, zwłaszcza na atrakcyjnych mężczyzn. Swoje życie opowiada z humorem, ale i dystansem.

Historia XX wieku opowiedziana przez 105 letnią Ormiankę. Przeżyła chyba wszystko rzeź Ormian, dwie wojny światowe, rządy Hitlera i Mao. Nazywa się Rose jest właścicielką restauracji w Marsylii, mimo swego wieku nadal ma niepochamowany apetyt, zwłaszcza na atrakcyjnych mężczyzn. Swoje życie opowiada z humorem, ale i dystansem.

To książka, którą ciężko zapomnieć. Główna bohaterka, Rose, przeżyła bardzo wiele. Autor miał naprawdę ciekawy pomysł, aby w wir prawdziwych zdarzeń wpleść tak interesującą kobietę. Kobietę, która nie cofnie się przed niczym aby osiągnąć swój cel.
Na pochwałę na pewno zasługuje styl pisarza. Książkę czyta się lekko i szybko. Jedyne zastrzeżenie jakie mogę mieć to skomplikowany charakter bohaterki. Z jednej strony kochająca matka, z drugiej bezwzględna mścicielka. Prawdopodobnie przeżyte dramaty wpłynęły na jej psychikę. Jednakże trudno mi sobie wyobrazić, iż taka postać mogłaby istnieć naprawdę.

To książka, którą ciężko zapomnieć. Główna bohaterka, Rose, przeżyła bardzo wiele. Autor miał naprawdę ciekawy pomysł, aby w wir prawdziwych zdarzeń wpleść tak interesującą kobietę. Kobietę, która nie cofnie się przed niczym aby osiągnąć swój cel.
Na pochwałę na pewno zasługuje styl pisarza. Książkę czyta się lekko i szybko. Jedyne zastrzeżenie jakie mogę mieć to...

Koszmarna książka. Nie polecam.

Koszmarna książka. Nie polecam.