Sklep w Paryżu – Màxima Huerty wydaje się powieścią utkaną na znanym i (nader często) wykorzystywanym schemacie, ale… schemacie, który ma swój czar i o ile wątek i osnowa nie zgrzytają ze sobą, to wynik jest wielobarwny i zajmujący. Tak też stało się w wypadku Sklepu… Co tam ja uwielbiam takie „schematy„, gdzie przeszłość i teraźniejszość splatają się mocno ze sobą i przenikają nawzajem. Ożywają wspomnienia dawnych dni i osób, których dawno nie ma wśród nas, a kamienie przemawiają zapomnianym, czarownym językiem, choć w tym wypadku szyldy…
W przypadku tego pisarza dodatkowo zachwyca kobiecość jego prozy – efekt który udaje się osiągnąć naprawdę nielicznym. Całość jest lekko magiczna i zaskakująca. Huerta doskonale bawi się z czytelnikiem, mieszając prawdziwe fakty (sklepik przy Rue Pont Louis-Philippe 10 istnieje naprawdę) z fikcyjnymi postaci, ubarwiając wszystko obecnością osób tj. Coco Chanel, Modigliani i inni.

W książce pojawia się, ba przewija przez nią jeden (główny) motyw, pytanie. To najważniejsze. Co zrobić aby być szczęśliwą, może wystarczyć po prostu żyć, nie bać się siebie i swojej prawdy? Pójść za głosem serca itp… owszem może to banały, ale jakże prawdziwe i obecne w naszym życiu od wieków, których też od wieków tak bardzo się obawiamy. Niepotrzebnie!

Sklep w Paryżu – Màxima Huerty wydaje się powieścią utkaną na znanym i (nader często) wykorzystywanym schemacie, ale… schemacie, który ma swój czar i o ile wątek i osnowa nie zgrzytają ze sobą, to wynik jest wielobarwny i zajmujący. Tak też stało się w wypadku Sklepu… Co tam ja uwielbiam takie „schematy„, gdzie przeszłość i teraźniejszość splatają się mocno ze sobą i...