Uwielbiam Paryż, jego kolory, zapachy, smaki. Jak zobaczyłam książkę, tytuł, okładkę wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Opis, mówi o kobiecie, która zmienia wszystko i wyprowadza się do Paryża. Cudowny pomysł i kiedyś też na chwilę przeprowadzę się do Paryża. Nie na długo, tak na kilka miesięcy.
Wracając do książki, jest troszkę "poszarpana", choć lubię czytać takie lekko nawidzone przygody. Połączenie dwóch kobiet, które dzieli 100 lat fajny pomysł.

Uwielbiam Paryż, jego kolory, zapachy, smaki. Jak zobaczyłam książkę, tytuł, okładkę wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Opis, mówi o kobiecie, która zmienia wszystko i wyprowadza się do Paryża. Cudowny pomysł i kiedyś też na chwilę przeprowadzę się do Paryża. Nie na długo, tak na kilka miesięcy.
Wracając do książki, jest troszkę "poszarpana", choć lubię czytać takie lekko...

Chyba pierwszy raz w życiu zdarzyło mi się jedną książkę czytać przez prawie dwa miesiące.

Na początku czytałam po jednej stronie i odkładałam, ale nie dlatego, że nie była ciekawa.

Miałam jakąś słabość, myślałam, że już nie mam siły w życiu przeczytać żadnej książki.

Teraz już wiem, że do tej książki musiałam najpierw dojrzeć.

Opowiada ona o miłości, ale i o stracie. Tak wiele wspólnych aspektów znalazłam z moim życiem, że czytając ją musiałam sobie jednocześnie układać wszystko w głowie.

Poniższe fragmenty z niej mocno mnie poruszyły:

"..To wszystko jest bardzo dziwne...Czuję impuls do działania. Wiem, że to bzdura, kilka zdjęć, ale... Nie chodzi tylko o zdjęcia. Może pan się ze mnie śmiać, ale to właśnie dlatego dotarłam, aż tutaj. Od lat szukałam szczęścia. Pomyśli Pan pewnie, że jestem niezrównoważona."

"Miałam już dość śmierci - przez całe życie musiałam żegnać się ze wszystkim i wszystkimi. Umarli moi rodzice, umarł pies, umarła miłość. Otaczała mnie śmierć, a teraz ktoś zaczął mi mówić o życiu."

"W milczeniu słuchał mojej opowieści o szyldzie, samoczynnie grającej muzyce, świeżych kwiatach...."

To właśnie ten ostatni fragment pozwolił mi zrozumieć kilka sytuacji z mojego ostatniego życia, które nie mają żadnego logicznego wytłumaczenia.

Jak zwykle to książka wybrała mnie.

Polecam z całego serca, bo zawiera w sobie naprawdę ciekawą historię.

https://www.facebook.com/zaczytanaeliza/photos/a.1656801191286441.1073741828.1650882978544929/1764624607170765/?type=3&theater

Chyba pierwszy raz w życiu zdarzyło mi się jedną książkę czytać przez prawie dwa miesiące.

Na początku czytałam po jednej stronie i odkładałam, ale nie dlatego, że nie była ciekawa.

Miałam jakąś słabość, myślałam, że już nie mam siły w życiu przeczytać żadnej książki.

Teraz już wiem, że do tej książki musiałam najpierw dojrzeć.

Opowiada ona o miłości, ale i o stracie....

Historia zawarta w książce jest ciekawa ale sposób jej opisania mnie bardzo męczył i nudził styl pisarza nie dla mnie.

Historia zawarta w książce jest ciekawa ale sposób jej opisania mnie bardzo męczył i nudził styl pisarza nie dla mnie.

Czyż ta okładka nie jest cudowna? To jedyny powód, dla którego sięgnęłam po tę książkę. Kilka razy mijałam ją na półce w bibliotece, szukając czegokolwiek, co zapełni mi wieczór. Przykuwała mój wzrok, więc wzięłam ją, nie zwracając uwagi na to, o czym jest. Kolejny raz nie zawiodłam się na swoim wyborze. (Dzięki ci, intuicjo!)

Francja. Paryż. Sklep. Sklep, który istnieje na prawdę. Ta informacja poprawiła mi humor bardziej niż zakończenie. Wiedza, że mogę odwiedzić to miejsce, przejść się Rue du Pont Louis-Philippe podobnie jak bohaterowie jest niesamowita. Poza tym Francja to jedno z moich ulubionych państw. Jest na liście miejsc do odwiedzenia w przyszłości. W tej książce Paryż jest przedstawiony, jako zwykłe szare miasto, ale nie brakuje też pogodnych akcentów. Uważam, że dla turysty nowe miejsce zawsze będzie wielobarwne, a osoba mieszkająca tam na stałe musi wysilić zmysły by ujrzeć kolory.

Narracja książki autorstwa Maxima Huerta Hernándeza jest podzielona między dwie osoby. Z początku trochę trudno było rozszyfrować czy jesteśmy w teraźniejszości, czy może w latach dwudziestych XX w. Gdy poznało się imiona bohaterów z obydwu "światów" było o wiele łatwiej.
I Teresa i Alice miały pod górkę w swoim życiu, obie też różnie sobie z tymi problemami radziły. Mimo że łączyło je wiele wspólnych wątków, stanowiły dwie całkiem inne osoby. Ten kontrast według mnie wiele wniósł do utworu.

Większość "Sklepu w Paryżu" stanowi odkrywanie tajemnic i rozwiązywanie zagadek związanych z przeszłością Alice. W sumie nie tego się spodziewałam, czekałam na otwarcie sklepu oraz pierwsze klientki i tutaj dopiero pewne rozwinięcia niedokończonych spraw. Jednak taka forma również była ciekawa. Odkrywanie przeszłości nie może być nudne, a szczególnie gdy jest to ktoś znany oraz ceniony.

Miłości nie zabrakło, chociaż nie grała ona pierwszych skrzypiec. Ważniejsze dla bohaterek było spełnianie marzeń i realizacja określonych celów.

Podsumowując: "Sklep w Paryżu" to przejmująca i wciągająca książka. Ukazuje prawdę, że inni ludzie mogą nas zainspirować do spełniania marzeń.


https://pozeram-ksiazki-jak-ciasteczka.blogspot.com

Czyż ta okładka nie jest cudowna? To jedyny powód, dla którego sięgnęłam po tę książkę. Kilka razy mijałam ją na półce w bibliotece, szukając czegokolwiek, co zapełni mi wieczór. Przykuwała mój wzrok, więc wzięłam ją, nie zwracając uwagi na to, o czym jest. Kolejny raz nie zawiodłam się na swoim wyborze. (Dzięki ci, intuicjo!)

Francja. Paryż. Sklep. Sklep, który istnieje...

"Sklep w Paryżu" Maxima Huerty to książka, w której historia Teresy przeplatana jest z historią Alice. To dzięki Alice, modelki z początku XX wieku, ta pierwsza postanawia odmienić swoje życie będące do tej pory nudnym, szarawym, gdzie nie miała nic do powiedzenia, lecz żyła w cieniu swojej ciotki. Ale pierwszym impulsem dla Teresy jest odnalezienie gdzieś w starociach szyldu sklepu, będący właśnie własnością Alice. Dlatego też główna bohaterka postanawia ruszyć do Paryża, gdzie mogłaby tak jak ów kobieta sprzed kilkudziesięciu lat prowadzić sklep z materiałami oraz szyć ubrania dla klientek. W tym poszukiwaniu nowej drogi towarzyszą Teresie dawne pamiątki po Alice znalezione w jej dawnym sklepie oraz nowo poznani ludzie w Paryżu, a dokładnie sąsiedzi, którzy wspierają ją na każdym kroku.

Książka Maxima Huerty jest powieścią, która nie przyciąga czytelnika od pierwszej strony, lecz z każdym zagłębianiem się w powieść coraz bardziej czytelnik uświadamia sobie, że opisana w niej historia, jest mu bliska i po odłożeniu lektury, uświadamia sobie że ciężko jest mu z nią się rozstać. Aczkolwiek można poczuć się rozczarowanym, ponieważ po jakimś czasie odkrywa się, że opowieść jest przeplatana i opowiada o dwóch kobietach, tzn. o Teresie i o Alice, co sprawia, że czasami można poczuć się zagubionym. Dlaczego? Ponieważ chciałoby się, aby Alice występowała w książce jako wspomnienie opowiedziane przez innych bohaterów, którzy znali bezpośrednio lub pośrednio dawną modelkę i właścicielkę sklepu; albo opisana w jakiś książkach, gazetach, itp. Lecz nie zmienia to faktu, że życie dawnej muzy takich malarzy jak Kisling czy Picasso, było barwne i ciekawe, dzięki czemu możemy lepiej zrozumieć Teresę, dlaczego zafascynowała się jej życiem oraz pamiątkami, które po niej zostały. I te etapy fascynacji są bardzo przyjemne w odbiorze dla czytelnika, ponieważ są opisane dokładnie, z pełną świadomością, to tak jakby fascynacja autora osobą Alice była przelana na Teresę, dlatego jest to takie autentyczne. Dzięki temu nie jest to zbyt pompatyczne, ale naturalne. Dzięki tym zabiegom możemy dostrzec przemianę głównej bohaterki - z osoby niepewnej, zamkniętej w sobie, staje się kobietą, która jest świadoma swoich decyzji oraz objętej drogi, dzięki czemu staje się kobietą pewną siebie, tak jak kobieta sprzed kilkudziesięciu lat, która z szarej myszki stała się osobą odważną i świadomą tego co robi.

Dzięki tej lekturze można poczuć klimat Paryża z początku XX wieku, ale i tego obecnego, który może nie jest tak przesycony atmosferą skandalu jak sprzed wieku, ale nadal jest miastem tajemniczym, który wciąż fascynuje. A autor dzięki zabiegom stylistycznym i literackim oddaje ów tajemniczość tego miasta na karty swojego utworu. I nawet jeśli narracja utworu jest zbyt "męska" jak na opowieść o kobietach to jednak jest to narracja, w którą po czasie z chęcią się wgłębiamy.

Książkę polecam :)

http://swiatwidzianyksiazkami.blogspot.com

"Sklep w Paryżu" Maxima Huerty to książka, w której historia Teresy przeplatana jest z historią Alice. To dzięki Alice, modelki z początku XX wieku, ta pierwsza postanawia odmienić swoje życie będące do tej pory nudnym, szarawym, gdzie nie miała nic do powiedzenia, lecz żyła w cieniu swojej ciotki. Ale pierwszym impulsem dla Teresy jest odnalezienie gdzieś w starociach...

1. "w pozycji horyzontalnej żyje się bardziej" - bardzo lubię ten cytat ;)
2. niby o miłości
3. niby o poszukiwaniu siebie
4. niby o spełnianiu marzeń
5. ale też jakiś duch, historia z przeszłości
... brakuje puenty

1. "w pozycji horyzontalnej żyje się bardziej" - bardzo lubię ten cytat ;)
2. niby o miłości
3. niby o poszukiwaniu siebie
4. niby o spełnianiu marzeń
5. ale też jakiś duch, historia z przeszłości
... brakuje puenty

Taka papierowa wersja "O północy w Paryżu".

Taka papierowa wersja "O północy w Paryżu".

Postaram się być obiektywny, choć dla każdego, kto kocha Paryż nie jest to łatwe po lekturze... Z tą książką jest jak z krzywą Gaussa. Początek mało wciągający, wręcz zniechęcający, potem się rozkręca i to bardzo, aby na koniec znów loty obniżyć. Nie mniej jednak czyta się ją przyjemnie, zdecydowanie pozycja na urlop. A najbardziej wartościową rzeczą w książce są opisy życia bohemy paryskiej na początku ubiegłego już wieku.

Postaram się być obiektywny, choć dla każdego, kto kocha Paryż nie jest to łatwe po lekturze... Z tą książką jest jak z krzywą Gaussa. Początek mało wciągający, wręcz zniechęcający, potem się rozkręca i to bardzo, aby na koniec znów loty obniżyć. Nie mniej jednak czyta się ją przyjemnie, zdecydowanie pozycja na urlop. A najbardziej wartościową rzeczą w książce są opisy...

Tajemnicza książka. Nie wiem o czym.

Tajemnicza książka. Nie wiem o czym.

💥💥💥💥💥💥💥

💥💥💥💥💥💥💥