Mogę podać rękę Pigmejce, bo i moje pierwsze dwa miejsca pośród lektur należą do "Kamieni na szaniec" i "Dywizjonu 303". Nie ukrywam, że bałem się pierwszej po czasach szkolnych konfrontacji i z Kamińskim i z Fiedlerem, ale obawy te okazały się zupełnie bezpodstawne. Ich książki w moich oczach nie straciły nic z tego, co urzekło mnie wówczas, gdy miałem je w rękach za szczenięcych lat.

Anglicy mieli to szczęście, że nie łączyła (dzieliła?) ich lądowa granica z podbitą Europą (Francja, Belgia, Holandia) oraz że polscy myśliwcy walczyli po ich stronie (strach pomyśleć, co by było, gdyby walczyli po przeciwnej...). Tym bardziej boli fakt, że wkład polskich dywizjonów w Bitwę o Wyspy jest pomniejszany czy wręcz bywa przemilczany (Londyńska parada zwycięstwa, w wielu miejscach mijający się z prawdą historyczną film Hamiltona, ostatnie wydanie "303 Squadron" w Wielkiej Brytanii, które miało miejsce w... 1945r., itd.).

Jak mogła wyglądać książka o Polakach w służbie RAF (gdyby na przykład napisała ją jedna z polskich korespondentek) dowiadujemy się z listu Witolda Urbanowicza do syna Autora. Oto próbka jej "możliwości": "Pilot wyjechał z lotniska jak szalony z pianą na ustach. Widzi mnóstwo Niemców na tle błękitnego nieba. O rany Boskie! - wykrzyknął, jest Niemców duża kupa. Będziemy się rżnąć na śmierć i życie. Nastawił swoje rury na kilkunastu Niemców, duje ze wszystkich rur naraz, dym mu przesłonił oczy. Niemcy jeden po drugim lecą w płomieniach, prosto na ziemię angielską. Ale Niemcy dują do Polaka ze swoich rur dużo, pocisków jest niesamowita ilość..." Warto zatem docenić doskonałe i niezwykle plastyczne pióro Fiedlera.

"Dywizjon 303", który ukazał się w ramach cyklu "Poznaj świat" dostał drugie życie. Do oryginalnych rycin dołożono mnóstwo archiwalnych fotek pilotów i mechaników, wydanie poszerzono o wspomnienia jednego z głównych asów brytyjskiego nieba - (ówczesnego) podpułkownika - Witolda Urbanowicza, zamieszczono charakterystyki i wykaz imienny pilotów, a całość okraszono cennymi przypisami. Również dlatego ten doskonały dokument zasługuje w biblioteczce na miejsce honorowe.

Mogę podać rękę Pigmejce, bo i moje pierwsze dwa miejsca pośród lektur należą do "Kamieni na szaniec" i "Dywizjonu 303". Nie ukrywam, że bałem się pierwszej po czasach szkolnych konfrontacji i z Kamińskim i z Fiedlerem, ale obawy te okazały się zupełnie bezpodstawne. Ich książki w moich oczach nie straciły nic z tego, co urzekło mnie wówczas, gdy miałem je w rękach za...