„Tajemnica Domu Helclów” niczym tykająca bomba. Wypali czy zgaśnie?

„Literacka zagadka roku”. Coś w stylu kryminału. Autorka – jeszcze bardziej tajemnicza niż sam tytuł książki. Tu należy pospieszyć z wyjaśnieniami, bowiem Marylę Szymiczkową stworzyli Jacek Dehnel i Piotr Tarczyński. Jedna z tajemnic wyjaśniona już na starcie. Co dalej? Przyjrzyjmy się samej już książce.

Okładka w dobrym stylu, zarówno awers jak i rewers. Zajawki z przodu i z tyłu zachęcają do otworzenia. Teraz środek. Prolog, XIV rozdziałów i epilog. Objętość niezbyt długa, niespełna 290 stron. Wydaje się, że wytrwany czytelnik szybko rozprawi się z tytułową tajemnicą. Czy aby na pewno szybko? Czy aby na pewno czytelnik tego chce? Część z nas lubi bowiem powoli odgadywać kolejne sekrety i spokojnie studiować każdy kolejny pojawiający się podczas lektury wątek. W przypadku „Tajemnicy Domu Helclów” sprawdza się to drugie rozwiązanie. Nie czytajcie za szybko, bo możecie się zgubić po drodze!

Główną bohaterką jest kobieta, w dodatku w kwiecie wieku. Dobrze czy źle? Ciężko rozeznać. Dla Pań dobrze, dla Panów chyba źle, choć może to zbytnie uproszczenie. Co ciekawego może dziać się w życiu XIX-wiecznej żony profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego? Z pozoru nic ciekawego, ale zrządzeniem losu profesorowa Szczupaczyńska znajduje się w centrum wiru wydarzeń, który wstrząsa szacownym przybytkiem, jakim jest krakowski Dom Helclów. Dom, co jeszcze ciekawsze, do dzisiaj istniejący. A opis Krakowa z pierwszej połowy lat 90. XIX wieku – bezcenny! Duży plus. Ucieszy nie tylko Krakusów i miłośników dawnej stolicy Polski.

Książkę czyta się całkiem przyjemnie, choć trzeba przyznać, że tempo akcji jest nieco ospałe, spowolnione. Zabieg celowy? Może o to właśnie chodzi. Jakkolwiek podczas lektury czytelnik raz czy dwa może czuć się znudzony, to niedługo potem mocno się otrząśnie z letargu, gdy wpadnie w wir coraz nowych wydarzeń i sekretów. Akcja rozwija się stopniowo, czytelnik zaznajamia się z kolejnymi tajemnicami i wątkami, które koncentrują się wokół Domu Helclów. Stopniowo tempo akcji nabiera rozpędu i pod koniec jest już naprawdę bardzo dobrze, dlatego ostrzeżenie – nie kończcie lektury w połowie czy nawet w 3/4 książki. Warto zostać z profesorową Szczupaczyńską do końca! Może w tym zawiera się też jedyny w zasadzie, mały minus książki – dla niektórych czytelników tempo akcji może być zbyt wolne.

„Tajemnicy Domu Helclów” w zasadzie jednak nie można nic zarzucić. Dobra, nawet pasjonująca momentami lektura sprawi, że popołudnia i wieczory spędzone z tą książką na pewno nie będą stracone. Z czystym sumieniem mogę polecić „Tajemnicę…” miłośnikom kryminałów i Krakowa. Najlepiej czytać po zmroku właśnie gdzieś w Krakowie!

„Tajemnica Domu Helclów” niczym tykająca bomba. Wypali czy zgaśnie?

„Literacka zagadka roku”. Coś w stylu kryminału. Autorka – jeszcze bardziej tajemnicza niż sam tytuł książki. Tu należy pospieszyć z wyjaśnieniami, bowiem Marylę Szymiczkową stworzyli Jacek Dehnel i Piotr Tarczyński. Jedna z tajemnic wyjaśniona już na starcie. Co dalej? Przyjrzyjmy się samej już...