Coś w tej Rosji jest, że mnie na swój sposób fascynuje. Nie wiem skąd się to bierze, czy to może kwestia tego, że z tamtych stron przywędrowali moi przodkowie i osiedli w tym kraju nad Wisłą, ale nieważne. Zawsze mnie w jakiś sposób interesowała Rosja, lubię rosyjskie/radzieckie kino, niesamowicie podoba mi się twórczość rosyjskich pisarzy (z moim ukochanym Tołstojem na czele), nieodmiennie zaskakuje mnie to jak bardzo absurdalny jest ten kraj i ludzie, a z tego co zdążyłem wyczytać z książek i obejrzeć na filmach to jest to kraj pełen sprzeczności.

Jakiś czas temu natrafiłem na książkę „Spokojnie. To tylko Rosja”, w której kraj ten opisany jest z perspektywy dwudziestoparolatka, który wybrał się na wycieczkę do Rosji, kraju niesamowicie go fascynującego i przyciągającego jak płomień ćmę. Dość ciekawie kraj ten określił we wstępie do książki – „oddzielna planeta udająca, że jest po prostu państwem”. Jego książka to nie próba eksploracji tego molocha i jak najwierniejsze przedstawienie go czytelnikowi, to bardziej subiektywna relacja z tego co widział i jak to odebrał. A przede wszystkim to zapis niewyobrażalnych absurdów widzianych na własne oczy, niesamowitej różnorodności zarówno religijnej, narodowościowej, językowej czy kulturowej. Ale przede wszystkim jest to zestawienie i porównanie mentalności Polaka i mentalności mieszkańca byłego bloku komunistycznego.

Pewne kwestie ciężko było mi ogarnąć i zrozumieć i po pewnym czasie przestałem się starać je ogarniać i rozumieć. Ten kraj jest – cytując autora – jak żywioł, stan umysłu i ducha. Kwestia wspomnianej już zupełnie odmiennej mentalności, na którą wpływ miało tak wiele czynników. Marzeniem moim jest pojechać tam jak Sokołowski, obejrzeć to na własne oczy, zobaczyć ogrom tego wszystkiego a co paradoksalnie jest wręcz niewidoczne pomimo swej wielkości. A potem przejechać się koleją transsyberyjską. Wiem, dziwne mam te marzenia, ale wolę to, niż ciepłą plażę w Hiszpanii.

Bardzo ciekawa książka, ale w sumie polecałbym jedynie osobom, które się chociaż trochę interesują naszymi wschodnimi sąsiadami bądź lubią książki podróżnicze. Jeśli natomiast nie lubicie to się przy tej lekturze będziecie nudzić.

PS – dość podobne wrażenia z podróży po Rosji w swojej autobiografii zamieściła Joanna Chmielewska. Może i panował wtedy komunizm, ale ogólnie spostrzeżenia podobne. Zatem świadczy to o tym, że Sokołowski ani niczego nie nazmyślał ani nie przekoloryzował.

Coś w tej Rosji jest, że mnie na swój sposób fascynuje. Nie wiem skąd się to bierze, czy to może kwestia tego, że z tamtych stron przywędrowali moi przodkowie i osiedli w tym kraju nad Wisłą, ale nieważne. Zawsze mnie w jakiś sposób interesowała Rosja, lubię rosyjskie/radzieckie kino, niesamowicie podoba mi się twórczość rosyjskich pisarzy (z moim ukochanym Tołstojem na...